Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Άδης = ο κάτω κόσμος

Λάσκαρης, Ν. (1924)

Η μοίραις

Άμα εγεννηώτανε παιδί θα περάσουν τρεις ημέραις, τότε έρχονται η μοίραις για να μοιράνουνο το παιδί, και σημάδι έναι τούτο, ότι η μύτη του παιδιού τότε καίγεται. Για ‘κείνο αυταίς της ημέραις οι άρχοντες εβάνανε απουκάτω ‘ςτο προσκέφαλο του παιδιού ασημαίνια χρήματα, οι γοι αρματωλοί άρματα, οι τεχνίταις από τα σύνεργά τους, οι γραμματικοί χαρτιά, για να παρακινηθούνε η μοίραις να μοιράνουνε σύφωνα...

Λάσκαρης, Νικόλαος

Αναφακάς= τύχη, μερίδιον

Λάσκαρης, Ν.

Αντρειωμένος, η, ον= ανδρείος, ήρως, γίγας. Ούτος, ελέγον, ότι έχει μαλλιά στον κώλο= νουρά.

Λάσκαρης, Ν.

Αργομοίρα= η γεροντοκόρη

Λάσκαρης, Ν.

Ας πάμε τώρα στα Χριστούγεννα ςτον απάνω κόσμο τα κολληκάντζαρια γιατί ούλη τχ σρονιά φροντίζουννς να κόψουνε τηγ κολλώνα που βαστάει τη γής και για πιριόνια μεταχειρίζουνται τέλια ψιλούλια από ‘κείνα που βάουνε στο μπουζούκι και μένει μια τρίχα για την κόψουνε. Αλλά του Χριστού αφίνουν τη κολλώνα και έρχονται απάνω στον κόσμο και τότε κ’ κολλώνα θρέφει και αρχινάνε την ίδια δουλειά και ούλο τούτο...

Λάσκαρης, Ν. (1925)

Βλ. Στοιχειά

Λάσκαρης, Ν. (1925)

Βρουκόλακας, βρυκώλακας= βρυκόταξ ρ. Βρυκολακιάζω

Λάσκαρης, Ν. (1924)

Τα πάθη του Χριστού

(Γορτυνιακή παράδοσις) βλ. Αρκαδικήν επετηρίδα 1903 σελ. 66 (Τ. Κανδηλώρου). Ηκούσθη καθ’ όλην την τότε Εθνικήν Γορτυνίαν κραυγή: Άρον! Άρον! σταύρωσον αυτόν! Οι κομπολογάδες Ακοβίται έκαμον το Συνέδριον των ανόμων – Οι λάτραι της Ελευσινίας Δήμητρος έστειλαν τους ψευδομάρτυρας (Ζατουνίτας) – Οι καλαμαράδες Καρυτινοί εξέδωκαν την απόφασιν. – Οι Βυτιναίοι έφαγον τον όνον, εφ’ ου καθήμενος εισήλθεν...

Λάσκαρης, Νικόλαος

Δαίμονας= ο διάβολος

Λάσκαρης, Ν.

Δειπνάει το φεγγάρι = αργεί να φανή το φεγγάρι. Δράκοντας, (ο) = θηρίον

Λάσκαρης, Ν.

Ο μονομμάτης

Ένας από μας τους ανθρώπους τον παλαιόν καιρόν ηθέλησε να γυρίση ούλονε τον κόσμο, ηύρε λοιπόν ‘ς ένα μέρος ανθρώπους πολύ μεγάλους το ανάστημα, αλλά είχανε ένα μοναχά μάτι. Η γυναίκα ενού μονομμάτι που ‘διάει ‘ς το σπήτι τον έκρυψε το βράδυ, για τι την ημέρα δεν ήτανε εκεί ο άντρας της κ εμπήκε ‘ς το σπήτι, της είπε, ότι κάτι του μυρίζει, αλλά η γυναίκα του έλεγε, δεν είναι τίποτα, ο μονομμάτης δεν...

Λάσκαρης, Ν.

Τα καψέλια

Ένας μια βολά ήτανε πλούσιος, είχε στάναις, πρόβατα, γίδια, ΄γελάδια, άλογα, χωράφια, αμπέλια, σπήτια, αλλά ο διάβολος του ‘χε καψάλια (χαλινό) και δεν τα ήγλεπε, το ‘φαινώτανε ότι ήτανε πεντάφτωχος. Ένα μεγάλο Σάββατο εδιάει τη νύχτα με ρετσίνι ‘ς ένα ρέμα να μαζώξη καββούρους να φάμ το Πάσχα, εκεί ΄ς ένα ρέμα βρίσκει τη διαβόλισσα κ’ εγένναγε, του λέει λοιπόν και την εκράτησε κη απογέννησε, για...

Λάσκαρης, Νικόλαος

Έπειτα έρχεται το Πάσκα η μεγάλη λαμπρή μας. Τη μεγάλη εμείς οι χριστιανοί χαιρόμαστε που αναστήθη ο Αφέντης ο Χριστός κι σφάζομε αρνιά και κρατούμε λαμπάδες και βάφουμε και κόκκινα αυγά για να δείξουμε τη μεγάλη μας χαρά. Αλλ’ εμείς οι Έλληνες έχουμε ακόμα μια χαρά. Γιατί στην πόλη μας, στην αγιά Σοφιά μας κάθε λαμπρή ακούγεται να ψάλλουν οι παπάδες το Χριστός Ανέστη και να βρίσκουνται όξω από την...

Λάσκαρης, Ν. (1925)

Έχει μαλλιά στον κώλο(=νουρά) = Αντρειωμένος, ανδρείος, ήρως, γίγας.

Λάσκαρης, Ν.

Δύο Γορτυνιακαί παραδόσεις

Εις εν ρεύμα του Βαλτεσινίκου της Γορτυνίας ημίσειαν ώραν μακράν της Λάστας, εις μίαν πέτραν είναι αποτυπωμέναι δύο βαθειά τρύπαι, αίτινες λέγονται «Η γονατιαίς του Δράκου» (βλ. σελ. 47). Η δε παράδοσις αναφέρει ότι εις δράκος εδίψασε, δια τούτο εγονάτισεν ίνα πιή νερό από του Ντεληγιάννητη βρύσι, ήτις είναι μακράν επί 20 λεπτά προς το μέρος της Λάστας εις τον Άγιο Λια. Τόσος μέγας ήτο! Άλλη Γορτυνιακή...

Λάσκαρης, Ν.

Εις εν ρεύμα του Βαλτετσίνικου της Γορτυνία και εις μίαν πέτραν είναι αποτυπωμέναι δυό βαθειαί τρύπαι αίτινες λέγονται “οι γονατιές του δράκου”. Η δε παράδοσις αναφέρει, οτι εις δράκος εδίψασε και δια τουτό εγονάτησεν, όπως πίη νερό από του Ντελιάνη τη βρύση, ήτις είναι μακράν επί είκοσι λεπτά προς το μέρος του Αλιολιά δυτικά της Λάστας, τόσος μεγάλος ήτο. Αλλά και άλλη Γορτυνιακή παράδοσις, ης αναφέρεωσιν...

Άγνωστος συλλογέας

Ζούζουλα. Τα κατα φαντασία βλαβερά, πνεύματα. Ουτυδακά-ζουζούνι= το έντομου, ηπίολος. Ζουλάπι= στοιχειό. Ζούδι= στοιχειό, ο διώχνων δια γοητείας τα στοιχειά κι έν τω καρδαρά Ήλιδος ζούδιαρης.

Λάσκαρης, Νικόλαος

Η κολώνα που βαστάει τη γής. Βλ. Καλλικάνταροι.

Λάσκαρης, Ν. (1925)

Για δύο στοιχιά

Η Λάστα είναι ‘ς τη ρίζα του βουνού του αγιολιά άντι κρύτης ‘ς την ανατολή ‘ςτα πόδια της Πατερίτσας είναι η Γρανίτσα, μια ‘μισυ ώρα απάνω κάτω μακρυά. Η Λάστα λοιπόν είχε το στοιχειό της, καθώς και η Γρανίτσα το δικό της, καθώς είχανε ούλα τα χωριά στοιχειό. Το στοιχειό της Λάστας είχε πάντοτε συνήθειο να παλεύη με της Γρανίτσας, για τι ήσανε αγνάντιο, και όγοιο στοιχειό ενικιώτανε οι χωριανοί του...

Λάσκαρης, Ν. (1924)

Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Άδης = ο κάτω κόσμος ﻿

Αναφακάς= τύχη, μερίδιον ﻿

Αντρειωμένος, η, ον= ανδρείος, ήρως, γίγας. Ούτος, ελέγον, ότι έχει μαλλιά στον κώλο= νουρά. ﻿

Αργομοίρα= η γεροντοκόρη ﻿

Βλ. Στοιχειά ﻿

Βρουκόλακας, βρυκώλακας= βρυκόταξ ρ. Βρυκολακιάζω ﻿

Δαίμονας= ο διάβολος ﻿

Δειπνάει το φεγγάρι = αργεί να φανή το φεγγάρι. Δράκοντας, (ο) = θηρίον ﻿

Έχει μαλλιά στον κώλο(=νουρά) = Αντρειωμένος, ανδρείος, ήρως, γίγας. ﻿

Η κολώνα που βαστάει τη γής. Βλ. Καλλικάνταροι. ﻿

Άδης = ο κάτω κόσμος

Αναφακάς= τύχη, μερίδιον

Αντρειωμένος, η, ον= ανδρείος, ήρως, γίγας. Ούτος, ελέγον, ότι έχει μαλλιά στον κώλο= νουρά.

Αργομοίρα= η γεροντοκόρη

Βλ. Στοιχειά

Βρουκόλακας, βρυκώλακας= βρυκόταξ ρ. Βρυκολακιάζω

Δαίμονας= ο διάβολος

Δειπνάει το φεγγάρι = αργεί να φανή το φεγγάρι. Δράκοντας, (ο) = θηρίον

Έχει μαλλιά στον κώλο(=νουρά) = Αντρειωμένος, ανδρείος, ήρως, γίγας.

Η κολώνα που βαστάει τη γής. Βλ. Καλλικάνταροι.