Πλοήγηση Παραδόσεις ανά Συλλογέα "Ξανθάκης, Ι."

Αποτελέσματα 1-3 από 3

Ένας παπάς ένα καιρό πήγε 'ς την εκκλησιά, Κυριακή μέρα Ανάστα εξημερώνονταν. Την Κυριακή ξημερώνονταν ο παπάς την ακλόθησε την παπαδιά έλαμε τα θελή,ατα του και έπειτα σέβηκε στην εκκλησιά ςτη λειτουργία. Στη λειτουργία μπαίνοντας είπεν αυτόνα τον άγγελος του Κυρίου ''ί'' πάτερ ί! πάτερ!, τι πράμα που έκανες σήμερο τι εισέβηκες ςτη λειτουργία δεν ήτον ικανό να το κάμη τότε είπε ο γερεύς, είπε τον...

Ξανθάκης, Ι. (1922)
Παναγία

Τα κουκούλια πιθαίνουν (όχι ψοφούν) γιατ' ειν' από της Παναγιάς τ' αχείλη. Καμμια φορά που βγήκαν αρχή, αυτά τα κουκούλια, 'βηκαν από της Παναγιάς τ' αχείλη, έσκασε τ' αχείλη τσ' κ' έγειρε σπόρος η λεγιναν κουκούλια, κι ύστερα φυλάουν τώρα ο κόσμος κουκούλια και ότι ψοφούν, τα λέμε πεθαίνουν, που 'ναι 'πό τη Παναΐα.

Ξανθάκης, Ι. (1922)
Τον καιρό, κείνο τον καιρό που πήρε την Κωνσταντινούπολι ο αγάς, έκατσε έφθασε τα παλάτια του, τα κονάκια του μές ςτη Κωνσταντινούπολι και έκατσε και είπε: αχ! Λέει, μέρος για να καθίσω λέει τούτο είναι λέει. Άμα θα είπε αυτούνα το λόγο, και απάνω που καθούντανε ς το παράθυρό του μπροστά ακόλλησαν έτσι 5 δύκτυλα ςτο τζάμι. Τώρα λέει καλά είπαμε το λόγο, μα κοίταξε λέει στο τζάμι τι ακόλλησε λέει,...

Ξανθάκης, Ι. (1922)