Πλοήγηση Παραδόσεις ανά Συλλογέα "Βογιατζίδης, Ι. Κ."
-
“Ένα άλλο, θυμούμαι, επήγε και ήδιξε τα βούδιαν στογ γιαλό”= έκρον φάντασμα ήλασε τους βούς εις την θάλασσαν.
Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1920) -
Έχει του Χάρου τη ντρίχα απάνου του το φείδι.
Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1923) -
Έχεις γυαλούδες. (Επί μομφής ότι τις είναι ακόρεστος τροφής.
Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1923) -
είδωλο, το= η σκιά νεκρού, ως ήδη παρ' Ομήρω.
Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1918) -
Εωσφόρος, ο – οι εσφόροι= άνθρωποι κακοποιοί
Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1923) -
Ζούμπερα, τα= τα φαντάσματα τα νυκτεριναί.
Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1926) -
Η γελλού οι γελλούδες= δαιμόνια, φαντάσματα.
Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1922) -
η Γοργόνα=πλεονέκτης γυνή. (Χώρα).
Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1929) -
Καλιστσεράδες= Νηρηΐδες
Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1923) -
Καλό, το= το στοιχειό: «ήτανι το καλό του πηαδιού τση ποκρίνονταν κείνο πομέσα»
Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1920) -
Καλσαγγαρος-οι καλσάγγαρ'= αι σκιαί των γεννωμένων κατά τα χριστούγεννα
Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1923) -
καταραμένος, ο= διάβολος
Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1918) -
Κεντρίζει ο ήλιος = ανατέλλει
Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1923) -
Λαβώνω=κακοποιώ τινα, πληγώνωμ μάλιστα επι των κακοποιών πνευμάτων :τήνε λαβώσανε, τη γκαημένη''
Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1918)