Πλοήγηση Παραδόσεις ανά Συλλογέα "Βογιατζίδης, Ι. Κ."

Ζαέρι, το (πληθ. Τα ξαέρια)=ζωντικόν πειράζον τους ανθρώπους, διωκόμενον δε υπό του κεραίου. Άν όμως καή το ξαέρι υπο του κεραυνού, τότε ο ήδη πειρασθείς άνθρωπος δεν θεραπεύεται.

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1918)

Ζούμπερα, τα= τα φαντάσματα τα νυκτεριναί.

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1926)

Η ανεραΐδα= σημερινή νηρηΐς, αυταί πιστεύεται ότι διέρχονται επί σχοινίον δεδεμένου εναερίως μεταξύ Πύργου και Κάππαρης.

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1920)

Η γελλού οι γελλούδες= δαιμόνια, φαντάσματα.

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1922)

η Γοργόνα=πλεονέκτης γυνή. (Χώρα).

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1929)

Καλικάτζιαρος, ο πληθ-ιάρον : να μην κατέβγαινε κάτω απο τον φλάρο οδ καλακαντζιάροι =προυέχετε μη.. ''αίζετε φωτιά να μην κατέβγουνε οι καλικαντζιάροι''. (φλάρος=καπνοδόχος οικίας)

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1920)

καλικατζάρος, ο : έρχεται στριφτί, μπορεί να σε σηκώση= επέρχεται ότι εν μορφή ανέμου περιδενούντος και αναρπάζοντος τα προστυχόντα.

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1923)

Καλιστσεράδες= Νηρηΐδες

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1923)

Καλό, το= το στοιχειό: «ήτανι το καλό του πηαδιού τση ποκρίνονταν κείνο πομέσα»

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1920)

Καλσαγγαρος-οι καλσάγγαρ'= αι σκιαί των γεννωμένων κατά τα χριστούγεννα

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1923)

Η Παναγία η Κατασυρτή

Κατά την παράδοσιν ο ναός αυτής των Αποικιών, εν πλημμύρα παρασυρθείς, έτι κατωτέρου εν τη κλιτύι, όπου νύν.

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1918)

καταραμένος, ο= διάβολος

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1918)

Κεντρίζει ο ήλιος = ανατέλλει

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1923)

Λαβώνω=κακοποιώ τινα, πληγώνωμ μάλιστα επι των κακοποιών πνευμάτων :τήνε λαβώσανε, τη γκαημένη''

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1918)

λιοκόρνι (το)= κέρατον ελάφου, εν Κρήτης κομισθέν, ως λέγεται και πιστεύεται, έχον δύναμιν μαγικών ιαματικών. (Πολίτου, Παραδ. Β', 987ε. Παραμ β', 574)

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1920)

Μ' ανασκελά το ξωτερκό οπίσω απ' το μλάρ' αφανέριο!= το φάντασμα με κατέρριψε προς τα οπίσω επιβαίνοντα ημιόνου, συγχρόνω δε εξαφανίζεται.

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1922)

Με καβάλκεψε το ξωτερκό, έναν ανδρί στο μπόϊ το δκό μ'.

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1922)

Με τα σταυρϊά δε μπλοχωρούσε η ανεράΐδα= η νηρηΐς βλέπουσα τους σταυρούς ηδυνατή να προχωρήση.

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1923)

μέλεται= νέο της Μοίρας είναι γεγραμμένον του: “Τι σου μελλούντανε, κακομοίρη, να πάθης!” ήδη παρ' ημήρω, μέλλω, Ε, 686 “έμελλον έτι ξυνέσεσθαι οϊζώϊ πολλά”.

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1918)

Νεραΐδα= η σημερινή νηρηΐς. Τη νύκτα, που πιρπατείς, έχουνε συνάτοι τως τραπέζι και σε πειράζουνε (οι νεράϊδες).

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1918)

Ζούμπερα, τα= τα φαντάσματα τα νυκτεριναί. ﻿

Η ανεραΐδα= σημερινή νηρηΐς, αυταί πιστεύεται ότι διέρχονται επί σχοινίον δεδεμένου εναερίως μεταξύ Πύργου και Κάππαρης. ﻿

Η γελλού οι γελλούδες= δαιμόνια, φαντάσματα. ﻿

η Γοργόνα=πλεονέκτης γυνή. (Χώρα). ﻿

καλικατζάρος, ο : έρχεται στριφτί, μπορεί να σε σηκώση= επέρχεται ότι εν μορφή ανέμου περιδενούντος και αναρπάζοντος τα προστυχόντα. ﻿

Καλιστσεράδες= Νηρηΐδες ﻿

Καλό, το= το στοιχειό: «ήτανι το καλό του πηαδιού τση ποκρίνονταν κείνο πομέσα» ﻿

Καλσαγγαρος-οι καλσάγγαρ'= αι σκιαί των γεννωμένων κατά τα χριστούγεννα ﻿

Η Παναγία η Κατασυρτή Κατά την παράδοσιν ο ναός αυτής των Αποικιών, εν πλημμύρα παρασυρθείς, έτι κατωτέρου εν τη κλιτύι, όπου νύν. ﻿

καταραμένος, ο= διάβολος ﻿

Κεντρίζει ο ήλιος = ανατέλλει ﻿

Λαβώνω=κακοποιώ τινα, πληγώνωμ μάλιστα επι των κακοποιών πνευμάτων :τήνε λαβώσανε, τη γκαημένη'' ﻿

λιοκόρνι (το)= κέρατον ελάφου, εν Κρήτης κομισθέν, ως λέγεται και πιστεύεται, έχον δύναμιν μαγικών ιαματικών. (Πολίτου, Παραδ. Β', 987ε. Παραμ β', 574) ﻿

Μ' ανασκελά το ξωτερκό οπίσω απ' το μλάρ' αφανέριο!= το φάντασμα με κατέρριψε προς τα οπίσω επιβαίνοντα ημιόνου, συγχρόνω δε εξαφανίζεται. ﻿

Με καβάλκεψε το ξωτερκό, έναν ανδρί στο μπόϊ το δκό μ'. ﻿

Με τα σταυρϊά δε μπλοχωρούσε η ανεράΐδα= η νηρηΐς βλέπουσα τους σταυρούς ηδυνατή να προχωρήση. ﻿

μέλεται= νέο της Μοίρας είναι γεγραμμένον του: “Τι σου μελλούντανε, κακομοίρη, να πάθης!” ήδη παρ' ημήρω, μέλλω, Ε, 686 “έμελλον έτι ξυνέσεσθαι οϊζώϊ πολλά”. ﻿

Νεραΐδα= η σημερινή νηρηΐς. Τη νύκτα, που πιρπατείς, έχουνε συνάτοι τως τραπέζι και σε πειράζουνε (οι νεράϊδες). ﻿

Ζούμπερα, τα= τα φαντάσματα τα νυκτεριναί.

Η ανεραΐδα= σημερινή νηρηΐς, αυταί πιστεύεται ότι διέρχονται επί σχοινίον δεδεμένου εναερίως μεταξύ Πύργου και Κάππαρης.

Η γελλού οι γελλούδες= δαιμόνια, φαντάσματα.

η Γοργόνα=πλεονέκτης γυνή. (Χώρα).

καλικατζάρος, ο : έρχεται στριφτί, μπορεί να σε σηκώση= επέρχεται ότι εν μορφή ανέμου περιδενούντος και αναρπάζοντος τα προστυχόντα.

Καλιστσεράδες= Νηρηΐδες

Καλό, το= το στοιχειό: «ήτανι το καλό του πηαδιού τση ποκρίνονταν κείνο πομέσα»

Καλσαγγαρος-οι καλσάγγαρ'= αι σκιαί των γεννωμένων κατά τα χριστούγεννα

Η Παναγία η Κατασυρτή

Κατά την παράδοσιν ο ναός αυτής των Αποικιών, εν πλημμύρα παρασυρθείς, έτι κατωτέρου εν τη κλιτύι, όπου νύν.

καταραμένος, ο= διάβολος

Κεντρίζει ο ήλιος = ανατέλλει

Λαβώνω=κακοποιώ τινα, πληγώνωμ μάλιστα επι των κακοποιών πνευμάτων :τήνε λαβώσανε, τη γκαημένη''

λιοκόρνι (το)= κέρατον ελάφου, εν Κρήτης κομισθέν, ως λέγεται και πιστεύεται, έχον δύναμιν μαγικών ιαματικών. (Πολίτου, Παραδ. Β', 987ε. Παραμ β', 574)

Μ' ανασκελά το ξωτερκό οπίσω απ' το μλάρ' αφανέριο!= το φάντασμα με κατέρριψε προς τα οπίσω επιβαίνοντα ημιόνου, συγχρόνω δε εξαφανίζεται.

Με καβάλκεψε το ξωτερκό, έναν ανδρί στο μπόϊ το δκό μ'.

Με τα σταυρϊά δε μπλοχωρούσε η ανεράΐδα= η νηρηΐς βλέπουσα τους σταυρούς ηδυνατή να προχωρήση.

μέλεται= νέο της Μοίρας είναι γεγραμμένον του: “Τι σου μελλούντανε, κακομοίρη, να πάθης!” ήδη παρ' ημήρω, μέλλω, Ε, 686 “έμελλον έτι ξυνέσεσθαι οϊζώϊ πολλά”.

Νεραΐδα= η σημερινή νηρηΐς. Τη νύκτα, που πιρπατείς, έχουνε συνάτοι τως τραπέζι και σε πειράζουνε (οι νεράϊδες).