Λάμιαι

Εν Μάνη η Λάμια λέγεται Λάμνα και λάμια κ Λάμνισσα ή Λάμνιζα όπως και αλλαχού. Είναι δε αι Λάμιαι, θηλυκά φάσματα, δαίμονες, άγριαι των μορφών, άσχημοι, κάτισχνοι. Έχουσιν όμως ισχύν μεγάλην ή είναι υψηλαί. Εντός παραμυθιού αναφέρονται τρεις, ων η μία έχει μεγάλους μαστούς, δι εν πανίζει τον φούρνον, η Δευτέρα μεγάλους οδόντας όπως τρώγη ανθρώπους κ η τρίτη όφεις εν τη κεφαλή αντί τριχών. Κατά ταύτα οι Λάμιαι ομοιάζουσι προς τα τρεις μυθολογουμένας αδελφές της αρχαιότητος, τις Γοργόνας, την Αθενώ, Ευρυάλων κ Μέδουσα. Το άγρτον αυτών εκδηλούται δαι της φράσεις: Σαν τη λάμια κάνει. Ευχαριστούνται και το πνίγειν τα βρέφη και απορροφεί το αίμα των κει κατά τούτο ομοιάζουσι πρη την Αρχαίαν Λάμια περί κ γιγνώσκομενω εκ της μυθολογίας ταύτης. Η Λάμια ωραία ούσα ηγεπήθη υπό του Διός, αλλ΄η Ήρα ζηλοτοπήσασα έκαμεν ώστε τα τέκνα της να γεννώνται νεκρά. Απολέουσα δε ης το κάλλος της εμάνη ες βαθμόν ώστε να αρπάζη των άλλων τα τέκνα κ να τα φονεύη. Ο μύθος ότι τα αιφνιδίως αποθνήσκοντα παιδιά φονεύονται υπό Γοργόνων πιστεύεται αλλαχού, εξοί κ η φράση «Το παιδί το πνιξε η Λάμια» ως εν Αθήνας. Εν Μάνη τα παιδιά πνίγουσι τα σμερδάκιαν. Ένεκα της αγριότητος αυτών κι πάσα γυνή υβριστικώς λέγεται λάμνα ή λαμνίζα, Επειδή είναι ταχεία λέγεται περί ανθρώπων ταχείας βαδιζόντων ότι περπατεί ή τρέχει σαν τη λάμνα. Εκ των παραμυθίων φαίνεται ότι σφυρίζουσι κ εντειθέν λέγεται ότι Σπουρίζει σαν τη Λάμνιζα. Και το φοβίζειν τα παιδιά δια τη λάμνας είναι εν χρήσει, η εν χρήσει ήτο κ το πάλαι. Εν του παραμυθιού η λάμια συχνά αναφέρεται κ το πάλαι. «Τούτε γαρ πευσί προσφέρομεν του ιδείς μύθους κ προτροπών, κ αποτροπών δε τας φοβεράς, έτε γαρ Λάμια μύθη έστι και η Γοργώ και ο Εφιάλτης κι η Μορμολύκη». [αλλαχού= Schmialt σελ. 131, Το παιδί το πνιξε η Λάμια= Εφημ. ημ. 1859 σελ. 994, Μορμολύκη= Στραβ. Α σελ. 19 πρ. βλ. Τέρτης ad Vall.3]