Ήτανε δυο ‘ειτόνισσες κ’ επήαινε η μια αμπρουστότερα ‘ιά να (=δια να) πάη στο μύλο ν’ άλεση στο Δανακό (χωρίον). Εκεί πο ‘ πάαινε τς εφώναξεν η άλλη ‘ειτόνισσα να ‘ρθης απάνω ‘κει που πάω κ’ εώ (=κ’ εγώ) ν’ αλέσωμενε, Και την ήβαλενε μεσ’ στ’ αλώνι. Κ’ ήτανε τρεις καλές τσουράδες κ’ εκείνη ‘νόμιζενε πως ήταν ‘υναίτσες που ‘πηγαίνανε ν’ αλέσουνε. Κ’ εκείνες ήτανε καλές τσουράδες, και την εγδύσανε, και την ετζιbούσανε κ’ ύστερα ‘κράξαν οι πετεινοί. Τι πετεινός είναι που ‘κραξε; Λέει: ψαρός. Δώστε του χορού να πάη, είπαν οι καλές τσουράδες. Κράζει άλλος πετεινός. Τι πετεινός είναι που ‘κραξε; Λέει: φυρός. – Δώστε του χορού να πάη. Κράζει άλλος πετεινός. Τι πετεινός ήκραξενε; Λέει: μαύρος. – Σκίσετε τη γη να ‘bωμενε μέσα. Όdεν εχορεύγανε ‘λέανε: διάβολε διάβολον είδα, τέθοιο διάβολο δεν είδα να ‘χη ‘ρχίδια στς αμασκάλες και μαλλιά στα κωλομέρια. Μόλις διασκορπίστηκαν οι διαβόλοι έφυγεν η ‘υναίκα, εντύθηκενε κ’ ήρθενε στο σπίτι τζη. Κατόπι που ΄ρθενε στο σπίτι επειδή τς είπανε να μη bη (να μη ειπή) τίπτα κ’ είπε, έχασε την εμιλιά τζη. (την ομιλία της). Σιγά – σιγά εμίλησε αλλά μ’ ευτό το πράμα πέθανε. Ήσωσε πια και κατούμισε (ερρώστησε) κι από ‘κείνο πέθανε.

Ήμελλος, Στέφανος Δ.

Ήτανε δυο ‘ειτόνισσες κ’ επήαινε η μια αμπρουστότερα ‘ιά να (=δια να) πάη στο μύλο ν’ άλεση στο Δανακό (χωρίον). Εκεί πο ‘ πάαινε τς εφώναξεν η άλλη ‘ειτόνισσα να ‘ρθης απάνω ‘κει που πάω κ’ εώ (=κ’ εγώ) ν’ αλέσωμενε, Και την ήβαλενε μεσ’ στ’ αλώνι. Κ’ ήτανε τρεις καλές τσουράδες κ’ εκείνη ‘νόμιζενε πως ήταν ‘υναίτσες που ‘πηγαίνανε ν’ αλέσουνε. Κ’ εκείνες ήτανε καλές τσουράδες, και την εγδύσανε, και την ετζιbούσανε κ’ ύστερα ‘κράξαν οι πετεινοί. Τι πετεινός είναι που ‘κραξε; Λέει: ψαρός. Δώστε του χορού να πάη, είπαν οι καλές τσουράδες. Κράζει άλλος πετεινός. Τι πετεινός είναι που ‘κραξε; Λέει: φυρός. – Δώστε του χορού να πάη. Κράζει άλλος πετεινός. Τι πετεινός ήκραξενε; Λέει: μαύρος. – Σκίσετε τη γη να ‘bωμενε μέσα. Όdεν εχορεύγανε ‘λέανε: διάβολε διάβολον είδα, τέθοιο διάβολο δεν είδα να ‘χη ‘ρχίδια στς αμασκάλες και μαλλιά στα κωλομέρια. Μόλις διασκορπίστηκαν οι διαβόλοι έφυγεν η ‘υναίκα, εντύθηκενε κ’ ήρθενε στο σπίτι τζη. Κατόπι που ΄ρθενε στο σπίτι επειδή τς είπανε να μη bη (να μη ειπή) τίπτα κ’ είπε, έχασε την εμιλιά τζη. (την ομιλία της). Σιγά – σιγά εμίλησε αλλά μ’ ευτό το πράμα πέθανε. Ήσωσε πια και κατούμισε (ερρώστησε) κι από ‘κείνο πέθανε.

dc.contributor.author	Ήμελλος, Στέφανος Δ.
dc.coverage.spatial	Νάξος, Φιλώτι
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:09:16Z
dc.date.available	2016-01-15T11:09:16Z
dc.date.issued	1959
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/295936
dc.language	Ελληνική - Κοινή ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Ήτανε δυο ‘ειτόνισσες κ’ επήαινε η μια αμπρουστότερα ‘ιά να (=δια να) πάη στο μύλο ν’ άλεση στο Δανακό (χωρίον). Εκεί πο ‘ πάαινε τς εφώναξεν η άλλη ‘ειτόνισσα να ‘ρθης απάνω ‘κει που πάω κ’ εώ (=κ’ εγώ) ν’ αλέσωμενε, Και την ήβαλενε μεσ’ στ’ αλώνι. Κ’ ήτανε τρεις καλές τσουράδες κ’ εκείνη ‘νόμιζενε πως ήταν ‘υναίτσες που ‘πηγαίνανε ν’ αλέσουνε. Κ’ εκείνες ήτανε καλές τσουράδες, και την εγδύσανε, και την ετζιbούσανε κ’ ύστερα ‘κράξαν οι πετεινοί. Τι πετεινός είναι που ‘κραξε; Λέει: ψαρός. Δώστε του χορού να πάη, είπαν οι καλές τσουράδες. Κράζει άλλος πετεινός. Τι πετεινός είναι που ‘κραξε; Λέει: φυρός. – Δώστε του χορού να πάη. Κράζει άλλος πετεινός. Τι πετεινός ήκραξενε; Λέει: μαύρος. – Σκίσετε τη γη να ‘bωμενε μέσα. Όdεν εχορεύγανε ‘λέανε: διάβολε διάβολον είδα, τέθοιο διάβολο δεν είδα να ‘χη ‘ρχίδια στς αμασκάλες και μαλλιά στα κωλομέρια. Μόλις διασκορπίστηκαν οι διαβόλοι έφυγεν η ‘υναίκα, εντύθηκενε κ’ ήρθενε στο σπίτι τζη. Κατόπι που ΄ρθενε στο σπίτι επειδή τς είπανε να μη bη (να μη ειπή) τίπτα κ’ είπε, έχασε την εμιλιά τζη. (την ομιλία της). Σιγά – σιγά εμίλησε αλλά μ’ ευτό το πράμα πέθανε. Ήσωσε πια και κατούμισε (ερρώστησε) κι από ‘κείνο πέθανε.
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις ΚΣΤ΄ - ΛΣΤ΄
dc.relation.source	Λ. Α. αρ. 2303, σελ. 5 – 6, Στεφ. Ημέλλου, Νάξος, (Φιλώτιον), 1959
dc.relation.sourceindex	2303
dc.relation.sourcetype	Αρχείο χειρογράφων
dc.description.bitstream	D_PAA_04672w, D_PAA_04672w2
dc.subject.legendtitle	Οι τρεις καλές τσουράδες
dc.informant.name	Μουστάκη, Φλώρα
dc.informant.gender	Γυναίκα
dc.informant.age	69
dc.subject.legend	Παράδοση ΚΣΤ
dc.informant.informations	Αγράμματος
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	8133697/Νάξος, Φιλώτι

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Οι τρεις καλές τσουράδες

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Σχετικές εγγραφές