Και αυτά τα ελουντοφάρε ονείραια ετοτευτά ειού ενταυθά, ήτοι εκείνα τα ονείραια δ ιών ενεσκαλύπτεται τινι υπό τινος αράπη εις τον ονειρευόμενον εντεγή πλούτου,αγγείον επεδρες χαλκήνων ή αργυρών ή χρυσών νομισμάτων,κεχωσμένων είς τι μάρος γής τότε εις αυτού ο τρόπος δια του οενίου θα’κατορθώση ο ευτυχές θνητός να γέννηται κύριος του θησαυρού. Ο όρος, ον ενταύτοτε ο κύριος του θησαυρου επβάλλει κι του ονειρευόμενον,συνίσταται εκ του ότι δεν επιτρέπεται εις αυτού του να γέννηται κάτοχος άνευ αίματος, ανάγκη να επροσευχθώ αυτό, θυσία ή θους ή ευρυτάτον, ή εντότε ανθρώπου,ευρός ευτελέ ευτυχίαν του θησαυρού,ανάγκη ο ονειρευόμενος να διατηρήση ακριβής ανάσας τας διαλεγάς του κυρίου του θησαυρού,αράπη,στοιχειου κ λοτετώ,εφασέμ να διακρήση ς’ άκρον εχεμύθειαν κ’μεγίστης στευτόν καθ’όν καιρού διαρύσσει τον λάκκον κ’ελαχίστη υπεραβίασες τούτων μεταβάλλει εις άνθρακας τον θησαυρόν προς έμειρον θλίψη τουμετ’αγενίας εξαρύσσοντος τούτον, κ’ μετ’ολίγας στιγμάς φανταζομένον γενέσθαι Κροίσον. Ενίστε οι αράπηδες τούτων αετ γίγνονται,ώστε αεναιτούσι ρανίδας αίματος απ’αυτού του ονειρευομένου πολλοί λαμβάνουσι των τόλμων να κόψωσι χάρην του θησαυρού μέλος και του σώματος αυτού,όστις σταράζη,ως λέγουσιν, ολίγον αίμα επι του μέρους όνερ εγερύνται του θησαυρού.Κατά ‘κει εις τα χωρία εκείνα διαμονεύ μου πολλά μοι διηγήθησαν περί των ανωτέρω, όσας με διακεκανώσωσιν. Εν των πολλών παραθέτω το εξής ανέκδοτον. Χωρικός κ μοι διηγείτο ότι νύκτα τινά ωνειρεύθε θησαυρού κεχυομένον έξω του χωρίου,άλλον δε έλαβε τας καταλγήτους οδηγία αναστέσεις,ηγέρθε νύκτα τινά κατά των υποδευχθείσαν ώραν παραλαστώ μετ’αυτού κι μερικά κηρία,θυμίωματα ς θυμαιόν ή μελέτη εις τον υποδειχθεότα τούτον.Μετά τα κελλήτους,ούτος δε ως μοι έλεγεν,έξαλλος εκ της χαράς λεισμονεί τους όρους εκ εξαλύψεως του θησαυρού, ς’ υποφέρει λόγους υποδηλούντες την χαράν αυτού η παραβίασης της απαιτούμενης σιγής έσχε το δυσάρεστον αποτέλεσμα να μεταβή εν ακρεί εις άνθρακας του θησαυρού,ως εγένετο γνωστού αεσκαλυφθέντος του αγγείου.