Πολλοί και διάφοροι προλήψεις επηραίονται παρα’τω λαώ περί του αθευρισκμένων εντος της γης αρχαίων θησαυρών.Μια τούτων είναι και η εξής :Οι ευρίσκοντες θησαυρόν,άλλον ανασκαύζωσιν αυτού,οφείλουσι ωρών ή εγγίσσωση αυτού να αυξήσωσι να πέσωσιν επ’αυτού σταγόνες τινές αίματος ή εκ του ιδίου σώματος ή εκ τινός τούτο κομισθεύτος ζώου,άλλως έχουσι να υποφέρωσι τα πάνδεινα και να πάθωσι σωματικώς παραβαίνοντας τον νόμον τούτον. Εις το χωρίον μου. Καβούστον Ιεραπέτρον,γραία της Οθωμανής,ονειρευομένου θησαυρού και ανασκάπτοντα εις το υποδεικνυόμενον μέρος,έφερε μεθ’εαυτής και τινα αλυνού,ίνα τσι θυσιάσι επ’αυτού όταν του ανακαλύψη.Άλλος δε εις εκ Νεοχωρίου (Νεαπόλεως)Μιραμβέλου,μη συμμορφωθής προς το έθυμον τούτο,αλλά τολμήσας να λάβη αμέσως δια του χεριού του τα ανακαλυφθεύντα νομίσματα, υπέστη βλάβων και ανέμεινεν έντοκ παράλυτος.