Κάποτε ο Χριστός ερχόντανε από ένα δρόμο και συνήντησε 10 – 12 ψαράδες που είχανε καθένας ένα ματσάκι ψαράκια κρυμμένα πίσω τους. Ο Χριστός τους χαιρέτησε. Δεν ξέρανε πως είναι ο Χριστός και τους είπε αν έχουνε κανένα ψάρι. Κι αυτοί λένε. «Διάλε πάρ’ το ‘να πό ‘χουμε! (= τίποτα). Ο Χριστός ήξερε τι έχουν κι είπε: «Την κατάρα μου να ‘χετε. Προκοπή ποτέ να μην κάμετε. Ξυπόλυτοι να ‘στενε (να διακρίνωνται πως είν’ και ψαράδες) και κάθε 40 από σας νασαςάνεται μια μαρτυρία (να ισχούνε οι 40). Παρακάτου βρήκε ένα βουκόλο (αυτόνι που βόσκει τα βόδια), τον εχαιρέτησε και του ‘πε αν έχη πουθενά νερό. Αυτός πεσωμένος κάτου του’ δειξε με το πόδι. (Δε σηκώθηκε). Τότε του λέει κι αυτουνού. – Την κατάρα μου να ‘χης. Προκοπή ποτέ να μην κάμης και τα βόδια να μνιάζουνε και να μη μπορεής να τα συμμάσης (καθώς είναι δηλ. αυτό). Πάει παρακάτω στους καραβομαραγκούς. Τους χαιρέτησε. Ο Χριστός επεινούσε κι εζήτησε ψωμί. – Που να βρης ψωμί εδώ; Εμείς δεν έχουμε τίποτα – Εκεί μέσα στο ζιμπίλι τι βάνεις; - Βάνουμε τα εργαλεία και το βράδυ βάνουμε πελεκούδια για τη φωτιά. Τότε ο Χριστός τους λέει: «Να δουλεύης όλα τα χρόνια και στο τέλος εκείνο το ζιμπίλι να σου μένη με τα πελεκούδια. Εκείνο να ‘ναι το καζάντι σου. Κι ούλα αυτά αληθέψανε ούλα.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ.

Κάποτε ο Χριστός ερχόντανε από ένα δρόμο και συνήντησε 10 – 12 ψαράδες που είχανε καθένας ένα ματσάκι ψαράκια κρυμμένα πίσω τους. Ο Χριστός τους χαιρέτησε. Δεν ξέρανε πως είναι ο Χριστός και τους είπε αν έχουνε κανένα ψάρι. Κι αυτοί λένε. «Διάλε πάρ’ το ‘να πό ‘χουμε! (= τίποτα). Ο Χριστός ήξερε τι έχουν κι είπε: «Την κατάρα μου να ‘χετε. Προκοπή ποτέ να μην κάμετε. Ξυπόλυτοι να ‘στενε (να διακρίνωνται πως είν’ και ψαράδες) και κάθε 40 από σας νασαςάνεται μια μαρτυρία (να ισχούνε οι 40). Παρακάτου βρήκε ένα βουκόλο (αυτόνι που βόσκει τα βόδια), τον εχαιρέτησε και του ‘πε αν έχη πουθενά νερό. Αυτός πεσωμένος κάτου του’ δειξε με το πόδι. (Δε σηκώθηκε). Τότε του λέει κι αυτουνού. – Την κατάρα μου να ‘χης. Προκοπή ποτέ να μην κάμης και τα βόδια να μνιάζουνε και να μη μπορεής να τα συμμάσης (καθώς είναι δηλ. αυτό). Πάει παρακάτω στους καραβομαραγκούς. Τους χαιρέτησε. Ο Χριστός επεινούσε κι εζήτησε ψωμί. – Που να βρης ψωμί εδώ; Εμείς δεν έχουμε τίποτα – Εκεί μέσα στο ζιμπίλι τι βάνεις; - Βάνουμε τα εργαλεία και το βράδυ βάνουμε πελεκούδια για τη φωτιά. Τότε ο Χριστός τους λέει: «Να δουλεύης όλα τα χρόνια και στο τέλος εκείνο το ζιμπίλι να σου μένη με τα πελεκούδια. Εκείνο να ‘ναι το καζάντι σου. Κι ούλα αυτά αληθέψανε ούλα.

dc.contributor.author	Λουκάτος, Δημήτριος Σ.
dc.coverage.spatial	Λευκάδα, Μεγανήσι, Βαθύ
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:06:38Z
dc.date.available	2016-01-15T11:06:38Z
dc.date.issued	1958
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/292439
dc.language	Ελληνική - Κοινή ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Κάποτε ο Χριστός ερχόντανε από ένα δρόμο και συνήντησε 10 – 12 ψαράδες που είχανε καθένας ένα ματσάκι ψαράκια κρυμμένα πίσω τους. Ο Χριστός τους χαιρέτησε. Δεν ξέρανε πως είναι ο Χριστός και τους είπε αν έχουνε κανένα ψάρι. Κι αυτοί λένε. «Διάλε πάρ’ το ‘να πό ‘χουμε! (= τίποτα). Ο Χριστός ήξερε τι έχουν κι είπε: «Την κατάρα μου να ‘χετε. Προκοπή ποτέ να μην κάμετε. Ξυπόλυτοι να ‘στενε (να διακρίνωνται πως είν’ και ψαράδες) και κάθε 40 από σας νασαςάνεται μια μαρτυρία (να ισχούνε οι 40). Παρακάτου βρήκε ένα βουκόλο (αυτόνι που βόσκει τα βόδια), τον εχαιρέτησε και του ‘πε αν έχη πουθενά νερό. Αυτός πεσωμένος κάτου του’ δειξε με το πόδι. (Δε σηκώθηκε). Τότε του λέει κι αυτουνού. – Την κατάρα μου να ‘χης. Προκοπή ποτέ να μην κάμης και τα βόδια να μνιάζουνε και να μη μπορεής να τα συμμάσης (καθώς είναι δηλ. αυτό). Πάει παρακάτω στους καραβομαραγκούς. Τους χαιρέτησε. Ο Χριστός επεινούσε κι εζήτησε ψωμί. – Που να βρης ψωμί εδώ; Εμείς δεν έχουμε τίποτα – Εκεί μέσα στο ζιμπίλι τι βάνεις; - Βάνουμε τα εργαλεία και το βράδυ βάνουμε πελεκούδια για τη φωτιά. Τότε ο Χριστός τους λέει: «Να δουλεύης όλα τα χρόνια και στο τέλος εκείνο το ζιμπίλι να σου μένη με τα πελεκούδια. Εκείνο να ‘ναι το καζάντι σου. Κι ούλα αυτά αληθέψανε ούλα.
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις Α΄- Θ΄
dc.relation.source	Λ. Α. αρ. 2276, σελ. 27 – 28, Δ. Λουκάτος, Μεγανήσι Λευκάδος, (Βαθύ), 1958
dc.relation.sourceindex	2276
dc.relation.sourcetype	Αρχείο χειρογράφων
dc.description.bitstream	D_PAA_01059w, D_PAA_01059w2
dc.keyword.person	Χριστός
dc.subject.legend	Παράδοση Θ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	258437/Λευκάδα, Μεγανήσι, Βαθύ

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Σχετικές εγγραφές