Ένας από μας τους ανθρώπους τον παλαιόν καιρόν ηθέλησε να γυρίση ούλονε τον κόσμο, ηύρε λοιπόν ‘ς ένα μέρος ανθρώπους πολύ μεγάλους το ανάστημα, αλλά είχανε ένα μοναχά μάτι. Η γυναίκα ενού μονομμάτι που ‘διάει ‘ς το σπήτι τον έκρυψε το βράδυ, για τι την ημέρα δεν ήτανε εκεί ο άντρας της κ εμπήκε ‘ς το σπήτι, της είπε, ότι κάτι του μυρίζει, αλλά η γυναίκα του έλεγε, δεν είναι τίποτα, ο μονομμάτης δεν επίστευε και εσηκώθη και έψαξε και ηύρε τον άνθρωπον και ήθελε να τον φάη. Τον έβαλε ‘ς την ποδιά του με τα ‘σπερά αντάμα, αλλ’ αφ’ ου έτρωγε τα ‘σπερνά χωρίς να τον καταλάβη για τι τήραγε αλλούθε, αρπάχνει και τον άνθρωπον ‘ς χούφτα του και τον έβαλε στο στόμα του, αλλά εκόλλησε ‘ςε μια κουφάλα του δοντιού του, χωρίς να τον πάρη το δόντι του ολότελα. Τότε αφ’ ου τον έβγαλε το χάρισε για χάρι της γυναίκας του, τη ζωή, επειδή δε θα χόρταινε ούτε και μια βολά. Αλλά την άλλ’ η μέρα εματανόησς και ήθελε πάλαι να τον φάη. Η γυναίκα του τότε τον εμέθυσε τον άντρα της, κ έβγαλε τον ξένονε κρυφά και τον έδιωξε, αλλά πριν τον διώξη η γυναίκα, εκείνος έβαλε ένα τρανό αναμμένο κάρβουνο ‘ς το μάτι του μεθυσμένου μονομμάτη, χωρίς να τον καταλάβη η γυναίκα και τον εστράβωσε, κ έτσι ετιμώρησε τον κακόνε άνθρωπο, και δεν ήγλεπε να ξανατρώη ανθρώπους. Όταν έφεγε τον ερώτησε η γυναίκα πως τον λένε, εκείνος δε είπε, με λένε Κοσμοτριγυριστή, για τι είδε και έμαθε πολύνε κόσμο.

Λάσκαρης, Ν.

Ένας από μας τους ανθρώπους τον παλαιόν καιρόν ηθέλησε να γυρίση ούλονε τον κόσμο, ηύρε λοιπόν ‘ς ένα μέρος ανθρώπους πολύ μεγάλους το ανάστημα, αλλά είχανε ένα μοναχά μάτι. Η γυναίκα ενού μονομμάτι που ‘διάει ‘ς το σπήτι τον έκρυψε το βράδυ, για τι την ημέρα δεν ήτανε εκεί ο άντρας της κ εμπήκε ‘ς το σπήτι, της είπε, ότι κάτι του μυρίζει, αλλά η γυναίκα του έλεγε, δεν είναι τίποτα, ο μονομμάτης δεν επίστευε και εσηκώθη και έψαξε και ηύρε τον άνθρωπον και ήθελε να τον φάη. Τον έβαλε ‘ς την ποδιά του με τα ‘σπερά αντάμα, αλλ’ αφ’ ου έτρωγε τα ‘σπερνά χωρίς να τον καταλάβη για τι τήραγε αλλούθε, αρπάχνει και τον άνθρωπον ‘ς χούφτα του και τον έβαλε στο στόμα του, αλλά εκόλλησε ‘ςε μια κουφάλα του δοντιού του, χωρίς να τον πάρη το δόντι του ολότελα. Τότε αφ’ ου τον έβγαλε το χάρισε για χάρι της γυναίκας του, τη ζωή, επειδή δε θα χόρταινε ούτε και μια βολά. Αλλά την άλλ’ η μέρα εματανόησς και ήθελε πάλαι να τον φάη. Η γυναίκα του τότε τον εμέθυσε τον άντρα της, κ έβγαλε τον ξένονε κρυφά και τον έδιωξε, αλλά πριν τον διώξη η γυναίκα, εκείνος έβαλε ένα τρανό αναμμένο κάρβουνο ‘ς το μάτι του μεθυσμένου μονομμάτη, χωρίς να τον καταλάβη η γυναίκα και τον εστράβωσε, κ έτσι ετιμώρησε τον κακόνε άνθρωπο, και δεν ήγλεπε να ξανατρώη ανθρώπους. Όταν έφεγε τον ερώτησε η γυναίκα πως τον λένε, εκείνος δε είπε, με λένε Κοσμοτριγυριστή, για τι είδε και έμαθε πολύνε κόσμο.

dc.contributor.author	Λάσκαρης, Ν.
dc.coverage.spatial	Αρκαδία, Γορτυνία, Λάστα
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:06:23Z
dc.date.available	2016-01-15T11:06:23Z
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/292117
dc.language	Ελληνική - Λόγια ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Ένας από μας τους ανθρώπους τον παλαιόν καιρόν ηθέλησε να γυρίση ούλονε τον κόσμο, ηύρε λοιπόν ‘ς ένα μέρος ανθρώπους πολύ μεγάλους το ανάστημα, αλλά είχανε ένα μοναχά μάτι. Η γυναίκα ενού μονομμάτι που ‘διάει ‘ς το σπήτι τον έκρυψε το βράδυ, για τι την ημέρα δεν ήτανε εκεί ο άντρας της κ εμπήκε ‘ς το σπήτι, της είπε, ότι κάτι του μυρίζει, αλλά η γυναίκα του έλεγε, δεν είναι τίποτα, ο μονομμάτης δεν επίστευε και εσηκώθη και έψαξε και ηύρε τον άνθρωπον και ήθελε να τον φάη. Τον έβαλε ‘ς την ποδιά του με τα ‘σπερά αντάμα, αλλ’ αφ’ ου έτρωγε τα ‘σπερνά χωρίς να τον καταλάβη για τι τήραγε αλλούθε, αρπάχνει και τον άνθρωπον ‘ς χούφτα του και τον έβαλε στο στόμα του, αλλά εκόλλησε ‘ςε μια κουφάλα του δοντιού του, χωρίς να τον πάρη το δόντι του ολότελα. Τότε αφ’ ου τον έβγαλε το χάρισε για χάρι της γυναίκας του, τη ζωή, επειδή δε θα χόρταινε ούτε και μια βολά. Αλλά την άλλ’ η μέρα εματανόησς και ήθελε πάλαι να τον φάη. Η γυναίκα του τότε τον εμέθυσε τον άντρα της, κ έβγαλε τον ξένονε κρυφά και τον έδιωξε, αλλά πριν τον διώξη η γυναίκα, εκείνος έβαλε ένα τρανό αναμμένο κάρβουνο ‘ς το μάτι του μεθυσμένου μονομμάτη, χωρίς να τον καταλάβη η γυναίκα και τον εστράβωσε, κ έτσι ετιμώρησε τον κακόνε άνθρωπο, και δεν ήγλεπε να ξανατρώη ανθρώπους. Όταν έφεγε τον ερώτησε η γυναίκα πως τον λένε, εκείνος δε είπε, με λένε Κοσμοτριγυριστή, για τι είδε και έμαθε πολύνε κόσμο.
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις Α΄- Θ΄
dc.relation.source	Νικόλαος Λάσκαρης, Η Λάστα και τα μνημεία της ή Λάστα Πανόραμα, Λάστα, σελ. 45 – 46, αρ. 11
dc.relation.sourceindex	Η Λάστα και τα μνημεία της ή Λάστα Πανόραμα
dc.relation.sourcetype	Βιβλίο
dc.description.bitstream	D_PAA_00731w
dc.subject.legendtitle	Ο μονομμάτης
dc.subject.legend	Παράδοση ΣΤ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	8133801/Αρκαδία, Γορτυνία, Λάστα

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Ο μονομμάτης

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Σχετικές εγγραφές