Πλοήγηση ανά Ευρετήριο πηγών
Αποτελέσματα 66-85 από 265
-
Έτσι γιλάν του γάϊδαρου κι τ' βάνουν το σαμάρι
(1925)Παροιμία λεγομένη προς τινά ον σι απάτης εφέραμεν εις τα νερά μας -
Έχ' μστάκια σαν ασήμαντρους
(1925)Παροιμιώδης φράσις λεγομένη δια τον έχοντα μουστάκια μεγάλα. Ο ασήμαντρος -
Έχ΄ τέτοιου μάτ΄ κι τμ πέτρα σκάει
(1925)Παροιμιώδης φράσις λεγόμενη διά τον έχοντα βάσκανον οφθαλμόν -
Είδ' ου άβρακους βρακί κι απ' τ' χαρά τ' τόχισι
(1925)Παροιμία επί του υπερβολικώς χαιρούντος δια πράγματα επουσιώδη -
Είν' άλλ' φρόν'μ' να σιάσν' τς παλαβούς
(1925)Ερμηνεία: Υπάρχουν φρόνιμοι να φέρουν εις τον ευθύν δρόμον τους φιλοδίκους -
Είν' άσπρα γέλια και μαύρα γέλια, π' λένι
(1925)Η παροιμία λέγεται από λυπημένον άνθρωπο, ο οποίος μ' όλο το βαθύ πένθος που τον σκεπάζει, άμα ακούση κάποιο αστείο από κανέναν της παρέας, αναγκάζεται να γελάση. Για να δικαιολογήση το γέλιο τον αυτό, λέγει την παραπάνω ... -
Είν' απάν' τ' βρώμα τ'!
(1925)Παροιμία που λέγεται γι' αυτοόν που βρίσκεται σε ώριμη ηλικία για γάμο -
Είνι για του κούτσουρου τς Παναγίας
(1925)Παροιμιώδης φράσις, ετρελλάθη, έπαθε διατάραξιν φρενών. Εις την μονήν Προύσου “Παναγία Προυσιώτισσα”', εντός του ναΐσκου υπάρχει κορμός δένδρου επί του οποίου είναι ευσφηνωμένοι κρίκοι, από την οποίαν δένουν τους, προς ... -
Είνι παπούτσ' απού δόντια αυτός!
(1925)Παροιμιώδης φράσις, λεγομένη διά τον μή έχοντα κανένα δόντι -
Είνι τρανό του πιδί; Ε! τώρα αγναιτίζι ου λιάρους κάτ΄τουν Έπαχτου
(1925)Είναι ώριμος για γάμο. Επειδή άμα κ΄ταξ΄ου λιάρους κάτ΄τουν έπαχτου=άμα είναι φτάση στην ανεμή την έφη μπορεί να προβή και σε πράξεις που απαγορεύονται από τα ανθρώπινα νόμιμα -
Είχε στράτα να διαβή κι αυτό!
(1925)Παροιμιώδης φράσις, λεγομένη προς παρηγορίαν, όταν συμβαίνει κάτι κακόν -
Ζεστή κι πιταχτή κι καρπό απού κώλου τρώει κι πάει στη δλειά τ'
(1925)Μια βουλά ένας είχε ένα συνοικέσιον μη μήνια. Κίν'σι κι πήι στν αρριβουνιαστκιά τ' νια μέρα κι τν εύρι μοναχή τς. Νι ρώτσι, πού είν' ου πατέρας τσ. Είχαμι νια στράτα σ' ένα χουράφ', πάει να νι φράξ' να τ' φκειάσ' δύου (δηλ. ... -
Η γιρουκουτσούρα δεν ίσιασι του θκό της του κεφάλ', περιμέν'ς να σιάξ' τον θκό σ'
(1925)Το κλήμα που είναι πάντα στραβό δίνει το κρασί, κι αυτό στραβώνει το δικό σου κεφάλι. Όταν μεθά κανείς, δε γνωρίζει τι κάνει. Η ανωτέρω παροιμία λέγεται σε ρέποντα στη μέθη -
Η δική μ' η δλειά είναι σαν του κ'νήϊ, βαρείς λαγό ή δε' βαρεις
(1925)Παροιμία λεγομένη υπό ανθρώπου του οποίου η επιτυχία την εργασίας του είναι αμφίβολος -
Η μέρα φέγγ' για ούλουν τουν κόσμου κι για μένα
(1925)Παροιμία. Δεν πρέει να απελπίζεται κανείς έστω και αν βλέπη πολλούς ασκούντας το αυτό επάγγελμα και ένεκα τούτου πρόκειται να ολιγοστεύσουν τα κέρδη του -
Η πλάλα τς γάτας απ' του σπίτ' ως τν αχυρώνα
(1925)Παροιμία λεγομένη προς άνθρωπον πολλά υποσχόμενον, αλλά ολίγα πράττοντα -
Ήταν να διαβή κι αυτό!
(1925)Παροιμιώδης φράσις, λεγομένη προς παρηγορίαν, όταν συμβαίνει κάτι κακόν