Πλοήγηση ανά Ευρετήριο πηγών
Αποτελέσματα 41-60 από 183
-
Είπαν του πελλού “πελλέ!” και επέλλανεν τέλεια
(1924)Παραθαρρύνων και παροτρύνων τις άλλον εις τι -
Εμεάλυνεν το γαύριν και εκόντυνεν το στρατούριν
(1924)Ερμηνεία: Επί των οψιπλούτων, οι οποίοι δεν καταδέχονται να φοιτούν ήδη εις κέντρα, που θεωρούν κατώτερα εαυτών, και εν γένει να διάγουν, ως πρότερον. ΣΚ. Β΄, 280 αρ. 89 -
Εμείναμες σαν τομ παπάν, που εν έχει προσφορά
(1924)Ερμηνεία: Όταν μικρόν τι κώλυμα, ο δια μικράς προβλέψεως ηδύνατο να αποφευχθή, παρακωλύη και ματαιώνη την επιτέλεσιν σπουδαίου τινός -
Εν έππεσεν ο ζάχαρις 'ς το νερόν
(1924)Ουδεμία ανάγκη σπουδής. Κυρ.: δεν έπεσεν η ζάχαρις 'ςτο νερόν, ώστε να είναι φόβος, μήπως λειώση αμέσως και επομένως να είναι ανάγκη μεγίστης σπουδής. Ανάλογος την σημ. η ανωτ. π. εν λ. άνεμος “Εν επήρεν ο άνεμος ταγκάλια” ... -
Εν εμ πάντα Πάσκαν, έχει και Σήκωσιν
(1924)Δεν ουριοδρομούν πάντοτε τα πράγματά μας. Οφειλεί τις να αναμένη και αντιξόους περιστάσεις -
Εν και εν η αξίσι του οφτου, αμμάν η παραπόνησί του
(1924)Ερμηνεία: Επί των μη τυγχανόντων τινός, όπερ έπρεπεν ή ανέμενον να τοις δοθή, και παραπονουμένων διά την παράλειψιν δήθεν και όχι διά το παραλειφθέν. Συνοδεύεται από κείμενο... -
Εν να σε κάμω με δκυο ονόματα
(1924)Παρεμφερής “Θα σου βγάλω τα μάτια”, ώστε ο τυφλωθησόμενος, κατά την απειλήν, θα έχη δυο ονόματα, το κύριον του όνομα και το επώνυμόν στραβός -
Εσυναχτήκασι σαν τους ατους 'ςτο φτώμαν
(1924)Ερμηνεία: Επί κληρονόμων επειγομένων να διανεμηθούν την περιουσίαν αποβιώσαντος συγγενούς -
Η αμματοπόνεσι εμ περίτου που τη στραβάρα
(1924)Λέγεται προς τους ζητούντας και μη ευρίσκοντας τι, καίπερ προ των οφθαλμών κείμενον -
Η καμήλα και αψ ψωρκάση, πάλε σηκώννει γομάριν για πολλούς γαάρους
(1924)Ο βαθύπλουτος και αν ζημιωθή αρκετά, πάλιν η περιουσία του θα είναι ισοδύναμος με την περιουσία πολλών ομού πτωχών -
Η μέρα φαίνιτι απού του προυΐ
(1924)Τα προτερήματα η ελαττώματα διαφαίνονται εκ της παιδικής έτι ηλικίας -
Η πείνα εμ ποκάτω που το δεμάτιν
(1924)Όταν πλησιάζη ο καιρός του θερισμού, τότε και οι γεωργοί εξαντλούν τον περυσινόν των σίτων -
Η πείνα την ευκενικήν ποβκενικήν την κάμνει
(1924)Η στέρησις και η ένδεια ωθεί εις την ατιμίαν και εξαχρείωσιν