• Σ' αυτό του πλιβρό να κοιμ'θής 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ειρωνικώς για κείνους που ανεξετάστης βασίζονται ως απατηλές ελπίδες
  • Σα dου bόϊ μ' βρήκα σα d gαρδιά μ' δε βρήκα 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται για κείνους, οι οποίοι κρίνουν τα πράγματα υποκειμενικώς, δεν ευχαριστούνται είς την εργασίαν των άλλων
  • Σα dου gόσμου κι' ου Κουσμάς 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικώς του ότι οφείλει πας τις να συμμορφούνται προς το περιβάλλον αυτού
  • Σα dου σκλί στ' αbέλ' 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων, για τους οποίους και όταν αποτελεσθούν, δεν υπάρχει φόβος να ζητηθούν ευθύναι
  • Σα βριμέν' γάτα 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται για κείνους οι οποίοι στερούνται θάρρος και τούτον ένεκα φαίνονται πάντοτε βασανιζόμενη υπό φόβου
  • Σα δεν έχ'ς μυαλό, εχ'ς πουδάρια 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους, που χωρίς σκέψιν και μελέτην ενεργούν βεβιασμένως και κατόπιν αναγκάζονται να επαναλάβουν τα αυτά
  • Σα φύγ' ου γάτους, χουρεύουν τα πουdίκια 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι πάσα εργασία χωλαίνει, όταν δεν είναι επαρκής
  • Σά δεν είδιν bιζιστέν, είδι φούρνουν κ' έφριξιν! 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν των αμαθών, οι οποίοι μεγαλοποιούν πάν ότι βλέπουν.
  • Σαββάτου να 'νι, μάστουρα, κι' ας είνι χίλις ώρις 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων, οι οποίοι με μεγάλην ανυπομονησίαν προσπαθούν να φθάσουν στο τέλος της επιχειρήσεως, αδιαφορούντες δια των καλυτέραν αυτής έκβασιν
  • Σιβάτι, σκύλλ' αλέστι, κι αλεστικά μη δώστι 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται για κείνους, των οποίων το σπιτικό εν γυνή δεν έχει καμία τάξη, και ο καθένας κάμνει του κεφαλιού του
  • Σκατό καλοκαιρ'νό, μπουμπό χειμωνιάτ'κου 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι η έλλειψις είδους τινός έστω κατωτέρου, καθιστά τούτο περιζήτητον
  • Σκλί που γαυγίζ' δε δαgών' 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν των θορυβοποιών εκείνων, που με όλας των τας φωνας δεν φέρουν αποτέλεσμα
  • Στ' αγκάθια κάθιτι 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους που ευρίσκονται εις στεναχωρίαν και αναμένουν ξένων βοήθειαν
  • Στην ξέρα, καλό κι του χαλάζ' 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους, οι οποίοι μετριάζοντες τας υπερβολικάς απαιτήσεις των, αρκούνται και εις ολιγωτέρας εξ' αυτών
  • Στου γάμου σ'! 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται για συμβουλή για κείνους, οι οποίοι την διαχείρησιν της περιουσίας την εγκαταλείπουν εις άλλους
  • Σύψωμα κι δίχους ρόγα κι παπούτσια 'που τη ράχ' 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν, προκειμένον δι' εργασίαν άνευ μισθού μη απαλλαγμένων δε των ευθυνών
  • Σφίχ'καν τα λουργιά 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων, που ευρίσκονται σε πολύ δύσκολες στιγμές
  • Τ' αψύ του ξίδ', τ' αγγειό του βλάβ' 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους, οι οποίοι με τον ευερέθιστον χαρακτήρα των γίνονται πρόξενοι ζημιάς εις εαυτούς
  • Τ'ς γειτόν'σας είνι νουστ'μώτιρου 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται για κείνους, οι οποίοι ενώ δεν στερούνται από τίποτε, ρίπτουν εν τούτοις άπληστα βλέμματα εις τ' αγαθά των άλλων
  • Τα θ'κά σ' τα λόγια είνι σα dου Μπαρού τα χάπια 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Συνοδεύεται από κείμενο ....