• Λάδ' βρέχ', κάστανα χιουνίζ' 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους, που αδιαφορούνς τελείως προς το περιβάλλον αυτών
  • Λείπ' ο Μάρτης απ' τ' Σαρακουστή; 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν γιά κείνους, πού απρόσκλητοι χώνονται σέ κάθε υπόθεση
  • Λούζι μι, χτινίζι μι, τ' ξέρω ιγώ τ' μάννα μ' 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων που με όλας τας παρεχομένας ευεργεσίας και περιποιήσεις, δεν μένουν και πλήρως ευχαριστημένοι
  • Μ' όπχοιον δάσκαλου καθίης, τέτχοια γράμματα θα μάθ'ς 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι το παράδειγμα (καλόν ή κακόν) ασκεί μεγάλην επίδρασιν
  • Μ'κρό πισκέσ 'κι πουλλή αγάπ' 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων, που έχουν μεν την διάθεσιν, δεν έχουν όμως τα υλικά μέσα να δώσουν δώρα
  • Μ'κρός διάβολους, τρανά τσαρούχια 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται για κρίνους, των οποίων τα έργα είναι ασυγκρίτης ανώτερα της ατομικής των εμφανίσεως
  • Μαθ'μένα τα β'να 'που χιόνια 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται για κείνους εις τους οποίους αι συνεχείς ταλαιπωρίαι ουδεμίαν εντύπωσιν προξενούν
  • Μακρύναν οι πουδιές κι' σκιπάσ' καν οι bουbές 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι το χρήμα και εν γένει τα πλούτη σκεπάζουν μερικά ελαττώματα
  • Μαλλιά μακριά, κι κουντή γνώσ' 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Ενδεικτικόν της ελαφρότητος των γυναικών
  • Μέσ' τη bίττα πάτ'σις 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται εις ενδεικτικόν για κείνους, που εκφράζουν γνώμην ιδικών των, η οποία είναι γεμάτη ασυναρτησίας
  • Μη gάμ'ς, να μη βρής 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως προειδοποίησις του ότι δηλαδή θα πάθη τα αυτά ο αδικών τους άλλους
  • Μη φυτρών'ς όπ' δε σι σπέρνουν 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων που εννοούν εις κάθε συζήτησιν να αναμιχθούν, ενώ δεν ζητείται η γνώμη των
  • Μη ωύφ' πως ήξιρις, μα πως βρήκις 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως συμβουλή, ότι πρέπει να κανονίζει τις πράξεις του, σύμφωνα προς τας διδομένας αυτώ νεωτέρας υποδείξεις
  • Μή bνίγισι στά ρ'χά 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι προς επιτυχίαν πάσεις επιχειρήσεως απαιτείται ειδικότης
  • Μήτε διάβουλου να δης μήτε κι σταυρό να κάμ'ς 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται για κείνους, οι οποίοι χωρίς να προβλέπουν προσκόμματα εις τα έργα των, ευρίσκονται συνεχώς εις αναποδιές
  • Μι ξένα κόλλ'βα ν' αγιάσ' τ' ψυχή τ' 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται για κείνους, οι οποίοι ανίκανοι όντες προσπαθούν με την βοήθειαν άλλων να προοδεύσουν
  • Μι πουρδές δε βάφ'ν αυγά 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων, που φαντάζονται πως όλες οι δουλειές μπορούν να τελειώσουν με λόγια και καυχησιολογίες
  • Μι τ'ν αράδα σ' θα πάς κι ας είσι κι παπάς 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι το δικαίωμα προτεραιότητος παραμένει σεβαστόν
  • Μι του δικό φαι κι πχιε, μ' αλισβερίσ' μη gάμ'ς 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται ως συμβουλή για τους συναλλασομένους συγγενείς διότι εντέλει το συμφέρον θα τους αναγκάση να ψυχρανθούν
  • Μι του νου τ' μπαϊράμ! 

    Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)
    Λέγεται εις ειρωνεία για κείνους, οι οποίοι μολονότι δεν έχουν καμίαν ένδειξιν επιτυχούς εκβάσεως των υποθέσεων των, πανηγυρίζουν εκ των προτέρων των επιτυχιών των