Πλοήγηση ανά Ευρετήριο πηγών
Αποτελέσματα 8-27 από 237
-
Άναψι του λυχναρι σου, προυτου σι φτάσ' η νύχτα
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν για τους επιχειρούντας κάτι, ότι πρέπει εκ των προτέρων να μεριμνήσουν για όλα -
Άνθρωπου γλέπ'ς, μα καρδιά δε ξέρ'ς
(1952)Λέγεται ως εκδεικτικόν του ότι τα εξωτερικά φαινόμενα είναι συνήθως απατηλά -
Άπιαστος κλέφτ'ς καθάργιους νοικουκύρ'ς
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους, που με μεγάλην δεξιοτεχνείαν αποκρύπτουν την ενοχήν των -
Άρμιγι κι κούριβι, χέζι κι διρμάτιαζι
(1952)Λέγεται για τους ασχολουμένους εις μηδαμινάς εργασίας τας οποίας περιπλέκουν χωρίς να φερούν εις πέρας τίποτε -
Άσπρου είν' του χιόν', μα του πατούν τ' αρνίθια, μαύρου του γαρύφαλου, πουλιέτι μι του δράμι
(1952)Ερμηνεία: Λέγεται ως ενδεικτίκον του ότι δεν πρέπει να δίδεται μεγάλη σημασία εις την εξωτερικήν εμφάνισην, αλλ' εις τον εκπληρούμενον σκοπόν -
Αγαπάει ου Θιός του gλέφτ' μα παραπάν' του νοικουκύρ'
(1952)Λέγεται για κείνους των οποίων, αι ύπουλοι και ψευδείς περιποιήσεις εντέλει αποκαλύπτονται -
Αλίμονου που καρτιρεί στης γειτουνιάς του γιόμα
(1952)Λέγεται ως αποθαρρυντικόν για κείνους, που εν παντί αναμένουν υποστήριξιν άλλων -
Αλλού βρέχ'
(1952)Λέγεται για κείνους, οι οποίοι αδυνατούν να αντιληφθούν τους γινομένους δι' αυτούς πλαγίως υπαινιγμούς -
Αλλού μι τρίβεις, γέρουντα, κι' αλλού μι δέρν' ου πόνους
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων των οποίων αι παρηγορίαι δεν φέρουν καμίαν ανακούφισην -
Αν δε βρέξ', θα στάξ'
(1952)Λέγεται για κείνους οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι εκ των επιχειρήσεων των, αν δεν ωφεληθούν ως αυτοί ήλπίζον, δεν θα ζημιώσουν όμως και τελείως -
Αν έκαμναν όλις η μύγις μέλ' θα 'τρουγαν κι οι γύφτ' μι τα χ'λιάρια
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικον του ότι δεν παρατηρείται η αυτή ικανότης εις όλους -
Απ' τ' βρουχή ου βριμένους δε σκιάζιτι
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικών του ότι εις τον πολλάκις ατυχήσαντα, η δυστυχία γίνεται έξις -
Απ' τα σύκα ως τα σταφύλια
(1952)Λέγεται ενδεικτικόν εκείνων που σε λίγο χρονικόν διάστημα σπαταλούν αλογάριαστα, ως και για διάφορα είδη, των οποίων η διάρκειαν είναι ελάχιστην -
Απ' του γάμου έρχουμι μα ψουφώ π' τη bείνα
(1952)Λέγεται για κείνους, οι οποίοι υπολογίζοντες τα πράγματα κατά την ίδιαν την σκέψιν διαψεύδονται εις τα ελπίδος την. Περί της προελεύσεως της παροιμίας λέγεται ο εξής μύθος: Κάποιος κληθείς εις γάμον εν χωρίω πολύ μακράν ... -
Απ' του ίδγιου ξύλου κι' φουρνόφκιαρου κι σκατόφκιαρου
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι και μεταξύ αδελφών πολλάκις παρατηρείται τελεία ανομοιότης χαρακτήρων -
Απλών' του ζ'νάρι τ' για καβγά
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους οι οποίοι εκ συστήματος δίδουν αφορμήν εις φιλονεικία -
Από κριάς νηστεύ' μα του χασάπ' τουν πνιγ'
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων που ακολουθούν του τύπους και παραμελούν την ουσίαν -
Απόξου κούκλα, απομέσα πανούκλα
(1952)Ερμηνεία: Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι η εξωτερική εμφάνισις πρέπει να συνδυάζεται και με την εσωτερικήν -
Απου μουλουχτό πουτάμ' να φ'λάϊσι
(1952)Λέγεται ως συμβουλή, ότι πρέπει να καταβάλλη κανείς μεγάλην προσοχήν, όπως αποφεύγη τους δολίους και υποκριτάς