Αναζήτηση

Αποτελέσματα 31-40 από 1385

Μια φορά τα σκυλιά είχανε μια δίκη και επειδή αυτά είναι ρέμπελα και δεν καταστέκονται στο σπίτι, έδωσαν τα χαρτιά τους στης γάταις που είναι νοικοκυράδαις και κάθουνται στο σπίτι ναν τους τα φυλάξουνε. Η γάταις, για ασφάλεια τα 'βαλαν απάνου στην αστράχα(το μεταξύ του τοίχου και της σκεπής κενόν διάστημα των χωρικών οικιών). Εκεί όμως επήγαν τα ποντίκια και τα φάγανε. Για τούτο, όταν τα σκυλιά βλέπουν της γάταις τους γκρεύουν τα χαρτιά τους (τη δικογραφία)και της κυνηγάνε και η γάταιςπα΄λε κυνηγάνε τα ποντίκια γιατί έφαγαν τα χαρτιά και της έβαλαν σε έχθρητα με τους σκύλους.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Μια φορά ο Χριστός με τους μαθητάς του επήγαιναν έναν δρόμο κ'εκεί είδανε μπροστά έναν διάβολο που μάλωνε με μια γυναίκα. Ο Χριστός τότες είπε του Πέτρου να πάη να ιδή τι τρέχει και να τους συμβιβάση. Ο Πέτρος επήγε και αφού είδε πως δεν πέρνανε απο συμβιβασμό, αλλά τον έστρωσαν και στης βρίσαις, ετράβηξε την μαχαιράν του και τους έκοψε και των δυονών τα κεφάλια. Αφού εγύρισε και είπε του Χριστού τι έκαμε, ο Χριστός τον εμάλωσε και τον έστειλε να πάη ναν τους κολλήση τα κεφάλια και ναν τους αναστήση. Ο Πέτρος επήγε και έβαλε τα κεφάλια στη θέσι τους, αλλά αντίς να βάλη το κεφάλι του καθενού, έβαλε το κεφάλι του διαβόλου στη γυναίκα και το κεφάλι της γυναίκας στο διάβολο και για τούτο μνοιάζουνε.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Η Αράχωβα είναι στην κορφή του Αραχωβίτικου βουνού (τελευταίας διακλαδώσεις των Αροανείων Ορών) και η Βελλά στη μέση κι από κεί περνάει ο δρόμος για την Αράχωβα. Το στοιχειό της Αράχωβας ήτανε δυνατότερο και εκυνήγαγε το στοιχειό της Βελλάς. Για να δυναμώσουν οι Βελλαίταις το Στοιχειό τους και αμποδίσουν το Αραχωβίτικο ναν το κυνηγάη ερώτησαν μια μάγισσα και τους είπε : α) Ν απίασουν σαράντα κορίτσα να νέσουν μονοκμερνά γνέμα και μ’αυτό να φτιάσουν μια κλωνά μονοκόμματι που να ζώνη ούλη τη Βελλά τρείς φοραίς. Β) Να φτιάσουν μονοκμερνά ένα αλέτρι μικρό και να ζέξουν σ’αυτό ένα μουσκάρι σαράντα ημερών και να οργώσουν γύρω στο χωργιό ένα αυλάκι ξέβαθο και σ’αυτό το αυλάκι να βάλουν την κλωνά και να τη χώσουνε. Γ) Στο δρόμο που περνάει μέσ’από τη Βελλά για την Αράχωβα να κάψουν τρείς χελώναις αφού πρώτα της βάλουν ανάποδα. Αφού τα εκάμανε όλ’αυτά οι Βελλαίτας και το Στοιχειό της Αράχωβας δεν εμπορούσε να βλάψη το Βελλαίτικο ‘που έμενε πάντα μέσ’απ’ το αυλάκι που ώργωσε το μουσκάρι, απ’ το κακό του έσκασε.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Τα σκυλιά σαν έβλεπαν ότι εψοφούσαν 'σα σκυλιά, χωρίς γιατρό, αποφασίσανε να στείλουν ένα σκυλί να πάη στην Ευρώπη για να σπουδάξη γιατρός και φαρμακοποιός και για τα έξοδα έβαλε το καθένα ότι εμπόρηγε και αφού εμάζωξαν τα λεπτά, εδιάλεξαν το εξυπνότερο σκυλί και το έστειλαν στη σπουδή. Εκείνο όμως, άμα 'πήγ' εκεί, έμπλεξε με άλλα σκυλιά Ευρωπαικά και έφαγε τα λεπτά και δεν εξαναγύρισε. Απο τότες τα άλλα σκυλιά το ζητάνε και όταν ανταμωθούν δυο σκυλιά, μυρίζεταιτο ένα τ'άλλο για να ιδή μήπως μυρίζει απο γιατρικά, για να βρούνε το γιατρό που τους γέλασε.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Κατα την λαικήν πρόληψιν κάθε πηγάδι έχει και το στοιχείο του που το φυλάει και κάθε νύχτα μετά τα μεσάνυχτα το νερό κοιμάται μια ώρα και όποιος το ξυπνήση, παθαίνει αρρώστια βαργιά. Εδώ εις τας Πάτρας, περί το 1855, μια υπηρέτρια έπλενε την αυλή του σπιτιού μετά τα μεσάνυχτα και έβγαινε νερό απ'το πηγάδι του σπιτιού. Φαίνεται ότι την ώρα εκείνη εκοιμότανε το νερό, το στοιχειό δηλ. Και το ξύπνησε η υπηρέτρια και αμέσως εγιόμισε το πρόσωπό της απο σπυργιά μεγάλα, μερικά σαν βύσσινα, το επιστημονικώς λεγόμενον Molluscum contagiosum, είδος επιθηλιώματος και με αυτό, ανίατον όν, απέθανεν.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Υπάρχει παρά τω λαώ πρόληψις ότι οι άνθρωποι άδικοι, ιδίως μη ευλαβείς ή αναθεματισμένοι ή αφωρισμένοι, μη κοινωνήσαντες των αχράντων μυστηρίων κατά την ώραν του θανάτου των, ένεκεν ασεβείας ή παιδιά θανόντα αβάπτιστα, βρυκολακκιάζουν δηλ. βγαίνουν την νύκτα από τον τάφον τυμπανιαίοι και πηγαίνουν εις τα σπίτια την ή και εις ξένα και τρώγουν τα’αλεύρια και κάμνουν ποικίλας ζημίας, μένουν δε άλυωτοι, εάν οι συγγενείς των δεν προσφύγουν εις τα θεία δια να τους σώσουν από την αμαρτίαν, να τους διαβάσουν δηλ. Τρισάγια επί του τάφου των να τους κάμουν Σαρανταλέιτουργα, δηλ. να λειτουργήση ο ιερεύς επ’ονόματι των επί 40 συβεχείς ημέρας και εν τέλει εάν δεν καταφύγουν και εις ‘ξορκιστάδες, ανθρώπους δηλ. ειδικούς που ξορκίζουν τους βρυκόλακκας. Οι αρχαίοι εφρόνουν ότι όσαι ψυχαί δεν διήλθον δια της αχερουσίας λίμνης μεταβαίνουσαι εις τον Άδων ως και αι των ατάφων εν γένει, των πνιγομένων κ.τ.λ επλανώντο περί την γήν. Εις πολλά χωρία ήνοιξαν, ως λέγεται τους τάφους την εμφανιζομένην ως βρυκολάκκων και τους εύρον άλυωτους και φουσκωμένους όμως καταλλήλων Εκκλησιαστικών ευχών υπό πολλών ιερέων ομού, τα σώματα των βρυκολάκκων διελύθησαν εις τα εξ ών συνετέθησαν. Και οι επρακότες μεμαρτυρήκασιν!

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Κάθε πίκρα έχει και τη χαρά της και κάθε χαρά τημ πίκρα της!

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

Ουδέν καλόν κακού άμικτον και τ' ανάπαλιν...

Επί της μεσημβρινής πλευράς του φρουρίου των Πατρών υπάρχει εντετοιχισμένος κορμάς μετα κεφαλής αρχαίους μαρμαρίνου ρωμαικού αγάλματος, φυσικού μεγέθους. Το άγαλμα τούτο ο λαός τα’ονομάζει Πατρινέλλαν, λάμιαν δεηλ. Η οποία την νύκτα ζωντανεύει και περιφέρεται εις την πέριξ συνοικίαν και φωνάζεικαι τρομάζει τους κατοίκους εκεί και τους τυχόν διαβάτας, χωρίς να βλάπτη κανένα πιστεύεται μάλλον ότι φυλάττει την πόλιν. Ως κατόσαν εγνώσθη, οι θόρυβοι και αι φωναί της Πατρινέλλας ήταν (έργον προτοκτικών ανθρώπων. Γείτονες, καλλιεργηταί Μποστανίαν, λαχανοκήπων δηλ. εις τους οποίους εκαλλιέργουν και πεπόνια, χειμωνικά (καρπούζια), μελιτζάναις κ.τ.λ δια να φοβίσουν τους νυχτοκλέπτας γείτονας, οίτινες τους ηφάνιζον, οι οποίοι μαθόντες δι’ επιτηδείων διαδόσεων των κηπουρών ότι η Πατρινέλλα καταιβαίνει από το κάστρο και γυρεύει τη φαμελιά της για ναν την ξεχτίση από το κάστρο και ναν την πάη στο σπίτι της, δεν ετολμούσαν όχι μόνον να κλέβουν πλέον, αλλά και από τα σπίτια τους να βγούν την νύχτα. Το τοιούτον μοι διηγήθη κατά την παιδικήν μου ηληκίαν επιζών γέρων εκ των απογόνων την καλλιεργητών των μποστανιών και εν τη συνοικία εκείνη κατοικών.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Κατά τα δωδεκαήμερα δεν πρέπει να μπαίνουν στους μύλους οι σεληνιαζόμενοι, η υστερικαίς γυναίκες που πάσχουν δηλ. από μητρικά, από συχνόν πονοκέφαλο και από άλλα νοσήματα νευρικά, γιατί ο διάβολος κάθεται μέσα ως νοικοκύρης επειδή αυτός εκίνησε πρώτος το μύλο και τον κάνει πολλαίς φοραίς και αλέθει μόνος του χωρίς το μυλωνά. Κατά τον λαϊκόν μύθον ο διάβολος εκίνησε πρώτος τον μύλον ως εξής: Όταν ο άνθρωπος έφτιασε το μύλο, δεν εμπόρηγε ναν το βάλη σε κίνησι γιατί τον εγύριζε δεξιά. Για να μπορέση ναν τον κουνήση, επροσκάλεσε το διάβολο ναν τον διατάξη πώς να κάμη για ναν τον βάλη σε κίνησι ν’ αλέθη. Ο διάβολος επήγε στο μύλο καβάλα σ’ ένα λαγό. Άμα τον είδε ο μυλωνάς και όσοι άλλοι ήσαντ’ εκεί, εσκάσανε τα γέλοια. Του διαβόλου του κακοφάνηκε και εγύρισε να φύγη λέγοντας: «οι κερατάδες, ποτές δεν θαν τον κουνήσουνε αν δεν τον γυρίσουνε αριστερά.» Ο μυλωνάς και οι άλλοι τ’ ακούσανε και αμέσως τον εγυρίσανε αριστερά και έτσι αρχίνησε ο μύλος ν’ αλέθη και για τούτο ούλοι οι μύλοι γυρίζουνε αριστερά.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

Περί της προσόδου των εικόνων τούτων γνωρίζω τα εξής εξ αφηγήσεως κατόχου τοιάυτης. Κατά την επανάστασιν του 1821 δύο αδελφοί κατέφυγον εκ Πατρών εις Ζάκυνθον, φέροντες μεθ' εαυτών προς άλλους και την εικόνα του σπιτιού. Μετά την απελευθέρωσιν της πατρίδος επανήλθον εις Πάτρας και επειδή είχον μικράν ακίνητον περιουσίαν, της διένειμον. Και ο μέν εις έλαβε το ακίνητον (σπίτι), ο δέ έτερος ημιέσθη εις μονήν την εικόνα. Μικρόν και κατ' ολίγον διεδόθη οτι η εικών αυτή της Παναγίας ήτο θαυματουργός και εζητείτο εις πάντα δεινώς πάσχοντα, φιλοδωρούμενη επαρκώς. Και ο μεν λαβών το ακίνητον δεν προήχθη, ο δε λάβων την εικόνα, απέκτησεν οικία και εξεπαίδευσε και ανέπτυξε τα τέκνα του, απεκατέστησε δε και την μονογένη κόρην του σαν ήθελε ο Θεός κατά την έκφρασιν της μητρός.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

«
1
2
3
4
5
6
7
. . .
139
»

Αναζήτηση

Φίλτρα

Κάθε πίκρα έχει και τη χαρά της και κάθε χαρά τημ πίκρα της!