Επί της μεσημβρινής πλευράς του φρουρίου των Πατρών υπάρχει εντετοιχισμένος κορμάς μετα κεφαλής αρχαίους μαρμαρίνου ρωμαικού αγάλματος, φυσικού μεγέθους. Το άγαλμα τούτο ο λαός τα’ονομάζει Πατρινέλλαν, λάμιαν δεηλ. Η οποία την νύκτα ζωντανεύει και περιφέρεται εις την πέριξ συνοικίαν και φωνάζεικαι τρομάζει τους κατοίκους εκεί και τους τυχόν διαβάτας, χωρίς να βλάπτη κανένα πιστεύεται μάλλον ότι φυλάττει την πόλιν. Ως κατόσαν εγνώσθη, οι θόρυβοι και αι φωναί της Πατρινέλλας ήταν (έργον προτοκτικών ανθρώπων. Γείτονες, καλλιεργηταί Μποστανίαν, λαχανοκήπων δηλ. εις τους οποίους εκαλλιέργουν και πεπόνια, χειμωνικά (καρπούζια), μελιτζάναις κ.τ.λ δια να φοβίσουν τους νυχτοκλέπτας γείτονας, οίτινες τους ηφάνιζον, οι οποίοι μαθόντες δι’ επιτηδείων διαδόσεων των κηπουρών ότι η Πατρινέλλα καταιβαίνει από το κάστρο και γυρεύει τη φαμελιά της για ναν την ξεχτίση από το κάστρο και ναν την πάη στο σπίτι της, δεν ετολμούσαν όχι μόνον να κλέβουν πλέον, αλλά και από τα σπίτια τους να βγούν την νύχτα. Το τοιούτον μοι διηγήθη κατά την παιδικήν μου ηληκίαν επιζών γέρων εκ των απογόνων την καλλιεργητών των μποστανιών και εν τη συνοικία εκείνη κατοικών.