• Ελληνικά
    • English
  • Ελληνικά 
    • Ελληνικά
    • English
  • Σύνδεση
Αναζήτηση 
  •   Αρχική σελίδα
  • Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας
  • Αναζήτηση
  •   Αρχική σελίδα
  • Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας
  • Αναζήτηση
JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.

Αναζήτηση

Προβολή προηγμένων φίλτρωνΑπόκρυψη προηγμένων φίλτρων

Φίλτρα

Χρησιμοποιείστε φίλτρα για να περιορίσετε τα αποτελέσματα αναζήτησης.

Αποτελέσματα 21-30 από 31

  • Επιλογές Ταξινόμησης:
  • Συνάφεια
  • Τίτλος Αυξ.
  • Τίτλος Φθιν.
  • Ημερ. Υποβολής Αυξ.
  • Ημερ. Υποβολής Φθιν.
  • Αποτελέσματα ανά σελίδα:
  • 5
  • 10
  • 20
  • 40
  • 60
  • 80
  • 100
Thumbnail

Ο Εζ Βαράτσης, Άι Βαράσης, που γιορτάζεται στις 29 του Μάρτη, σε παλιότερα χρόνια λατρευόταν σε μικρή σπηλιά, μέσα σε απόκρημνο βράχο, κάτω από το Γαλά, το κάστρο.Στα τοιχώματα της σπηλιάς σώζονταν ως τα τελευταία χρόνια παλιές ζωγραφιές. Υπήρχε παράδοση, οτι εκεί είχε καταφύγει ο Άγιος Βαραχήσιος κι έμεινε για πολύν καιρό. Οι Φαρασιώτες στη μνήμη του Άγιου και άλλες μέρες πήγαιναν στη σπηλιά άναβαν κεριά, προσεύχονταν και κολλούσαν φκαζόκκα στους τοίχους να μαντέψουν για τα μέλλοντα, πολλές φορές έσφαζαν και γουρπάνια. Η επίσημη χριστιανική λειτουργία γινόταν στη μητροπολιτική εκκλησία, τον Άι Βαράση. 

Λουκόπουλος, Δημήτριος; Πετρόπουλος, Δημήτριος (1949)
Thumbnail

Ονομαστοί ήταν οι αεσμοί του ... της Παναγίας του βράχου. Η παράδοση λέει πως όταν κυνηγούσαν την Παναγία ήρθ' εκεί στα στενά, άνοιξε ο βράχος μπήκε μέσα και σώθηκε. Βγήκε από τότε και το άγιασμα. 

Λουκόπουλος, Δημήτριος; Πετρόπουλος, Δημήτριος (1949)
Thumbnail

Μερικοί Φαρασιώτες είχαν τάμα να επισκεφθούν το Σταυρό, ερειπωμένο ξωκλήσι. Είχε μπροστά αγίασμα του Σταυρού το πεγάιδι, κι ένα μεγάλο0 πλατάνι. Εκεί έσφαζαν γουρπάνια και διασκέδαζαν όλη τη μέρα. Πολλοί έλεγαν πως έβλεπαν μέσα στο αγίασμα μια κλώσσα με τα πουλιά της το φτέρωμα τους ήταν χρυσό. ‘’Όταν έτρεχαν να τα πιάσουν, χάνονταν, από μπροστά τους. Άλλοι πάλι έλεγαν πως έβλεπαν ασημένιο σταυρό να επιπλέη στο νερό, άλλοι ότι άκουγαν να βελάζη πρόβατο 

Λουκόπουλος, Δημήτριος; Πετρόπουλος, Δημήτριος (1949)
Thumbnail

Λαϊκή παράδοση λέει οτι μια φορά ο Μουλά Χασάν, ο τελευταίος χότζας που κατοικούσε στα Φάρασα και ιερουργούσε στα γύρω τούρκικα χωριά, πήγε με τη γυναίκα του και τα παιδιά του στον Ε Χρυστιέσταμα, να πλυθούνε στον αγιασμό, για να γιατρευτούν από ψώρα. Όταν πήγαιναν, είδαν το νερό άφθονο. Μπήκαν στην εκκλησία, άναψαν κεριά κι ο χότζας άρχισε να διαβάζη το βιβλίο του. Η γυναίκα του πήγε στο 'φτάλμι να πάρη νερό. Μόλις πλησίασε, το νερό χάθηκε από μπροστά της , ξεράθηκαν και οι αβορύες. Ξαναγυρίζει στην εκκλησία και το λέει στο χότζα, Βγήκε κι ο χότζας με τα παιδιά και είδαν το κακό. Ξαναγύρισε ο χότζας στην εκκλησία κι άρχισε να προσεύχεται και να παρακαλή. Έξαφνα πετάχτηκε πάλι το νερό γαλάζιο γαλάζιο. Πήραν νερό, πλύθηκαν και ήπιαν. Ο χότζας είπε τότε : όποιος δεν πιστεύει στου Αγίου τούτου τα θάματα, να γίνη πέτρα. Ήρθε στα φάρασα, ετοίμασε γουρπάνι, πήρε τον παπά κι έκαμε λειτουργία στο άγιασμα. Είπε το θάμα και στους Τούρκους των γύρω χωριών κι από τότε είχαν φόβο και σέβονταν τις χριστιανικές εκκλησίες. 

Λουκόπουλος, Δημήτριος; Πετρόπουλος, Δημήτριος (1949)
Thumbnail

Ο Εζ Μηνάς ήταν ο φύλακας των ζώων. Στη βοήθεια του Αγίου κατάφευγαν, για να βρούν ζώο ή αντικείμενο που τυχόν έχαναν. ίΧιτα να νάψης στον Άϊ Μηνά ένα κερί, να μην φάη ο λύκος το ζώ. Τρέχα ν' ανάψης στον Άϊ Μηνά ένα κερί, να μην φάη ο λύκος το ζώο.Ή 'α ανάψω σον Εζ Μηνά αν τσερί. 'α νdα βινέψη μbρό μου. Θ' ανάψω στον Άϊ Μηνά ένα κερί. Θα το φέρη να το ρίξη μπροστά μου, έλεγαν όταν έχαναν κάτι. Μαζί με την επίκληση του Αγίου δεν παρέλειπαν να κάνουν και μαγικούς κατάδεσμους, όπως π.χ. Το δέσιμο του ψαλιδιού, για να δεθή το στόμα του λύκου και άλλα παρόμοια (βλ. Και παραπάνω σελ. 45, σημ. 4) 

Λουκόπουλος, Δημήτριος; Πετρόπουλος, Δημήτριος (1949)
Thumbnail

Για τον Προφήτη Ηλία ήταν γνωστή η λαϊκή παράδοση πως οι βροντές που ακούονται, όταν βρέχη, είναι από το ποδοβολήτο των τεσσάρων αλόγων του που σέρνουν την άμαξα. Ήταν αμαξάς, λένε, ο Προφήτης κι ανέβη στον ουρανόμε τ' αλογά του. 

Λουκόπουλος, Δημήτριος; Πετρόπουλος, Δημήτριος (1949)
Thumbnail

Στον Άϊ Γιώργη του νεκροταφείου φοβόταν να πλησιάσουν τη νύχτα. Οι νέοι έβαζαν στοίχημα για να ιδούν ποιος θάχη το θάρρος να πάη νύχτα στο βόροτο και να φέρη κλαδί του, πολύ λίγοι είχαν τέτοια τόλμη. Κοντά στον Έζ Γιώργη του μνημορού υπάρχει μια μεγάλη πέτρα, που έχει απάνω αποτυπωμένο αλόγινο αχνάρι, έλεγε η παράδοση, πως το αποτύπωμα αυτό είναι από το πόδι του αλόγου του Άϊ Γιώργη. Ο πληροφορητής Γιάννης Μπαλαχτσής λέει τα εξής σχετικά με το αχνάρι τούτο : όταν κατέβαινες από την Εν Gαβαρώτ'σα, από του Αντσαλίχου τα χωράφια, έμπαινες στου βράχου την αμπατή και πήγαινες στου Φράγκου τη λίμνη, εκεί σε πέτρα επάνω έβλεπες πάτημα από ποδάρι αλόγου. Φαίνονταν οι τύποι των καρφιών του πέταλου. Έλεγαν πως στα πρώτα χρόνια που οι Φαρασιώτες σκότωνε ο ένας τον άλλον για τα κόμματα, απόκει θέλησε να κατέβη ένας καβαλλάρης. Κατέβη ως εκεί, αλλά παρακάτω δε μπορούσε να προχωρήση και γύρισε πίσω. Από τότε έμεινε το πάτημα του πόδιου του αλόγου. Αυτός που κατέβη ως εκεί ήταν ο Άϊ Γιώργης. [κόμματα = Πρίν από πενήντα ογδόντα χρόνια, λένε, το χωριό ήταν διαιρεμένο σε δυό πολιτικές μερίδες, η μιά πήγαινε με το μέρος του Σουλτάνου και η άλλη υποστήριζε τους αντάρτες Τούρκουε του Γουζάνογλου. Είχαν μεγάλη διαμάχη μεταξύ τους και γίνονταν σκοτωμοί. 

Λουκόπουλος, Δημήτριος; Πετρόπουλος, Δημήτριος (1949)
Thumbnail

Στις γιορτές της Παναγίας πήγαιναν κάπου κάπου και στου Τσαχμούρη τη Θεοτόκο, κοντά στον Άϊο, Άϊ Στράτηγο, μια ώρα και σαράντα λεπτά μακριά από το χωριό. Το ξωκλήσι ήταν πολύ ερειπωμένο και δε λειτουργούσε παπάς. Άναβαν όμως κεριά και προσεύχονταν. Σε στίχους παλιού τραγουδιού αναφέρεται του Τσαχμούρη η Θετόκο : Θετόκο, Θετόκο σου Τσαχμούρη Θεοτόκο Ακτασι τσακμάκτασι, gέλ γαλά γουζούμ, gέλ ... Θεοτόκο, Θεοτόκο του Τσαχμούρη Θεοτόκο η άσπρη πέτρα τσακμακόπετρα, έλα αγαπημένη, έλα... Παλιά παράδοση λέει, οτι ένας Χριστιανός έφερνε για δώρο τρείς Άγιες Τράπεζες, τη μιά την πήγε στον Έ Πρόδομο, την άλλη στον Ε' Στράτεχο και την τρίτη προόριζε για του Τσαχμούρη η Θεοτόκο. Κάποιος παρουσιάστη, τον εμπόδισε και ανάγκασε να την αφήση στου Σκαλικά. Αυτός που τον εμπόδισε ήταν ο διάβολος, γι' αυτό του Τσαχμούρη η Θετόκο δεν είχε Άγια Τράπεζα και δε λειτουργούσε παπάς. 

Λουκόπουλος, Δημήτριος; Πετρόπουλος, Δημήτριος (1949)
Thumbnail

Για το αγίασμα της Ε Σοφίας έλεγαν πως στην πηγή μέσα ήταν μια κούνια παιδιού κρεμασμένη. Εκεί ήρθε η Αγία Σοφία με μωρό στην αγκαλιά, φεύγοντας από την Πόλη, όταν την πήραν οι Τούρκοι. Για να κρύβεται το μικρό στην κούνια, το κρέμασε σ’ αυτή τη σπηλιά μέσα. Ύστερα βγήκε πολύ νερό και το παιδί απόμεινε ψηλά κρεμασμένο μέσα στην κούνια. Υπνώνει ακόμα το μωρό, ώσπου ναρθη ο καιρός του να στερέψη το νερό και να ξυπνήση, να σηκωθή να βγη έξω. 

Λουκόπουλος, Δημήτριος; Πετρόπουλος, Δημήτριος (1949)
Thumbnail

Δεύτερος Εζ Γιώρgης ήταν στο νεκροταφείο του μνημόρου ή τουν μνημορίουν ο Εζ Γιώρgης έλεγαν γι' αυτό το ξωκλήσι. Ήταν παλιό χτίριο κι απ' έξω είχε μεγάλο βόροτο. Ήταν ξεχωμένη αρκετά η ρίζα του του βόροτου, είχε μια τρύπα κι έτσι μπορούσε να περάση κανείς από μέσα. Εκεί περνούσαν τα παιδιά, για να θεραπεύωνται απ' ασθένειες, για να μεγαλώσουν και για να ζήσουν και πολλά χρόνια. Να υπάς, να δέβης 'ς του Εζ Γιώρgη το βόροτο ποπουκάτου να 'φξής, να μη σε πιέσ' ο πόνος, να πας να διαβής απ' του Άϊ Γιώργη το βόροτο από κάτω, για να μεγαλώσης, να μη σε πιάση ο πόνος, έλεγαν οι μητέρες στα παιδιά. Πάνω στα κλωνάρια του βόροτου κρεμούσαν κουρέλια, που τα έκοβαν από τα ρούχα τους κι έλεγαν : Πονώ το τσουφάλι μου, να πομείνη αδά ο πόνος, με πονεί το κεφάλι μου, ν' απομείνη εδώ ο πόνος, ή αν είχαν ελονοσία, έλεγαν πϊένη με το ρίο, να 'πομείνη αδά, με πιάνει η θέρμη, ν' απομείνη εδώ. Αν ήταν πολλά τα κουρέλια στα κλωνάρια του βόροτου, έμπηγαν ξύλα στους τοίχους της εκλησίας και τα κρεμούσαν. 

Λουκόπουλος, Δημήτριος; Πετρόπουλος, Δημήτριος (1949)
  • «
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • »

Πλοήγηση

Όλο το ΑποθετήριοΑρχείο & ΣυλλογέςΤόπος καταγραφήςΧρόνος καταγραφήςΣυλλογείςΛήμμαΚατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)Ευρετήριο πηγώνΚείμεναΑυτό το ΑρχείοΤόπος καταγραφήςΧρόνος καταγραφήςΣυλλογείςΛήμμαΚατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)Ευρετήριο πηγώνΚείμενα

Ο λογαριασμός μου

Σύνδεση

Περιήγηση ανά

ΤύποςΠαραδόσεις (25)Παροιμίες (6)Συλλογέας
Λουκόπουλος, Δημήτριος (31)
Πετρόπουλος, Δημήτριος (31)
Τόπος καταγραφής
Καππαδοκία, Φάρασα (31)
Χρόνος καταγραφής1949 (31)
Επικοινωνήστε μαζί μας | Αποστολή σχολίων
Κέντρον Λαογραφίας E-Mail: keel@academyofathens.gr
Δημιουργία/Σχεδιασμός ELiDOC
Λογισμικό DSpace Copyright © 2015  Duraspace


Το Έργο «Εθνικό δίκτυο ψηφιακής τεκμηρίωσης της άυλης και υλικής πολιτιστικής κληρονομιάς» στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ψηφιακή Σύγκλιση» του ΕΣΠΑ 2007-2013, συγχρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από εθνικούς πόρους.