Αναζήτηση

Αποτελέσματα 140381-140390 από 142581

Επήγεν ο Χριστός και τόνε εσκέπασε το πρόβατο κ’ έχει ευκή από το Χριστό.

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)

Η bάbω μας έλεγε ότ’, όταν ήταν μικρή, δεκαεφτά χρονώ κοπέλλα, ωνειρεύθκε και παρουσιάστηκε ‘ς τόνειρο τητς κάποια γυναίκα και πήγε ‘ς τη dολίντζα ‘ς τα λημόρια κοντά και αρχήνεψε να gρατζανίζ’ με τα νύχια τητς τότες φανερώθκε μια πλάκα κι’ αυτή σήκωσε τη bλάκα κ’ έχωσε το χέρι τητς ‘ς ένα πυθάρι, που ήταν γεμάτο με φωριά και τανακάτευε. Τότες την είπεν ότι αυτά τα φωριά είναι δικά τητς τύχ’ και να τα βγάλ’ . Αλλά επειδής ήταν μικρή, φοβήθκε να πάη να σκάψ’ και δε bήγε. (λημόργια= Μνημεία, τάφους, Φωριά= φλουριά,Αι λοιπαί εκ Καβακλή και Καρυών της Θράκης παραδόσεις περί θησαυρών ουδεμίαν παρουσιάζουσι διαφοράν από τας εκ Σωζοπόλεως και Ναίμονα ( αρ. 1,2) Ο κ. Μόσχος εκ Μεσημβρία το ήκουσε παρά χωρικού Αηβλασιώτη. Περί του χωρίου βλ. Λαογρ. Γ’ σελ. 150

Μέγας, Γ. (1914)

Του αγά η γυναίκα έστειλε τον Αράπη από τη Ντροπολιτσά στου Βελή, στου Χατζή παρέδω και τον έστειλε να πάη τα σκουτιά του, ν’ αλλάξη το Σάββατο, Κυριακή ξημερώνοντα. Έφυγε ο Αράπης. Ξέρω πως έψαχνε τ΄άλλα σκουτιά, βρίσκει κει το σώβρακο τώρα; Τίνει τα μάγια, γυρίζει την ανέμη, κυττάει, κόντευε να σώση. «Γύρισ’ ανέμη, γύρισε βράκα, γύρισ’ αράπη από τη στράτα». Ο Αράπης κόντευε να σώση στο Βελή, απόξω στην πόρτα, που λέει ο λόγος, ήταν φτασμένος, που σταματάει το μουλάρι «Τε χάϊντε, ρε μπρος!» τίποτα το μουλάρι, γύρισε το πισάγναρο κείνο κι έφτασε στη Ντροπολιτσά. Βγάνει η Αγάδενα το σώβρακο, το δίνει στον Αράπη «Χάϊντε πίσω» του λέει «Δε θα πάη κυρά; Το μουλάρι» - «Θα πάη τώρα» του λέει εκείνη και πήγε. Τα μάγια γυρίζουνε και το ποτάμι.

Τσάκωνα, Μαγδαληνή Κ. (1944)

(Φόβισμα για τα παιδιά. Φάε το φαΐ σου μην έρτη η κυρά με το φουσάτο). Τη φανταζόντανε σαν αρπάχτρα, ντυμένη στ’ άσπρα, που περπατάει τις νύχτες. (Επηγαίνανε κάτι γυναίκες νύχτα να πάνε για νερό και χτύπησε τση γειτόνισσας να πάνε για νερό στην Καμάρα είδε τη γειτόνισσα να βγαίνη και την πήρε από πίσω, αλλά στο δρόμο ανακάλυψε πως δεν ήταν η γειτόνισσα αλλά η κυρά με το φουσάτο. Της μίλαγε και δεν της απαντούσε. «Δε μου μίλας; Δε μου μίλας; Περίμενε. Τίποτα εκείνη. Έτρεχε – ακλουθούσε. Αλλά στο τέλος το κατάλαβε, έκαμε το σταυρό της και γύρισε στο σπίτι της με το στόμα της μπάντα.»

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)

Ένας πειρασμός, διάολος, ετύφλωσε ένα άνθρωπο απού το 'να μάτι. Έπειτα ο Θεός έβγαλε το μάτι του πειρασμού και το βαλε 'ς τον άνθρωπο. Όσοι τώρα κατάγουνται απού τον άνθρωπο εκείνο λαβώνουνε, μαθιάζουνε, φταρμίζουνε, βασκαίνουνε. Γι' αυτό και η εκκλησία έχει φυλλάδα για τη βασκανία. Κατά την αυτήν παράδοσιν ονομάζονται πειρασμοί μεν, γιατί πειράζουν τον κόσμο, διαόλοι δε, γιατί είναι για όλους, δηλ. Θέλουν να πάρουν όλους με το μέρος των.

Πάγκαλος, Γεώργιος Εμμ. (1925)

Κατα την παραμονήν των Χριστουγέννων, σύμφωνα με την παράδοσιν, μεφανίζονται οι Καλικάντζαροι. Η παράδοσις τους θέλει κακοποιά στοιχεία. Δια να προφυλαχθούν λοιπόν απο τους καλακατζάρους, δεν βγαίνουν έξω απο την νύκτα λουσμένοι και αλλαμένοι, θέτουν δε εις το τζάκι ένα κόσκινο με σταυρό απο στάκτη. Ούτως αποτρέπεται η είσοδος των και δι'αυτής η κακοποίησις των εν τη οικία. Η κακή των επίδρασις, πιστεύουν, συνίσταται εις την δαιστρέβλωσιν μελών του σώματος.

Ράγκος, Ιωάννης (1939)

Όταν ήμουνα μικρή ήμουνα στο καίκι του πατέρα μου.΄Όταν επερνούσαμε κοντά στον Κάβο Ντόρο (Σούνιον) ήπιασε φουρτούνα ''χάση κόσμο'' δηλ. Μεγάλη. Ήτανε μεσάνυχτα. Εκεί επαρρησιαστήκανε απάνω στ'άρμπουρα και στα παννιά φωτιές, τις λέγανε κωλοφωτιές. Εγώ ερώτησα τον πατέρα μου τι είναι και μου είπε πως είναι τελώνια. Μ'ένα μαυρομάνικο μαχαίρι έκαμε ο πατέρας μου σταυρό στον αέρα και είπε και κάτι λόγια και αμέσως ησβήσανε οι φωτιές.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1963)

Μια βολά ο διάολος γίνηκε γομάρι και πάει απόξω πάνα σκολειό για να καβαλλικέψουν τα παιδιά, όντας βγουν να τα γκρεμίση. Τα παιδιά βγαίνοντας από το σκολειό ένα, ένα ανήφκαν όλα ψηλά στο γομάρι κι ο διάολος δε μπόρειε να κουνηθή κι έσκασε. Από τη λαχτάρα, αυτή ο διάολος από τότε δεν πατάει πηλιό σε σκολειό.

Μουσελίμης, Σπ. (1938)

Το βουνό αυτό, ανήκε άλλοτες στο χωριό Γκαβαλιώρα. Η παράδοση αναφέρει ότι ο προύχοντάς του Μπακογιάννης το αντάλλαξε με τον Τάκη Γαρδικιώτη, μ’ ένα φέσι και ένα μπακέτο καπνό! [Αρέντας= Από το Ιταλικό APPENDAMENDO = μίσθωση κτήματος, λειβάδι κτηνοτροφικό που, μισθώθηκε σε μικροκτηνοτρόφους].

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)

Στα Καμαράκια φανερώνεται ένα ζαγαράκι λιαρούλι, ο πατέρας μου το έχει ιδωμένο μια φορά. Τόνε πήρε του κυνηγού όσο δώ απόξω απο την εκκλησά και ύστερα χάθηκε. Ο πατέρας μου είχε ψωμί απάνω του και δε φοβήθηκε.

Ταρσούλη, Γεωργία (1939)

«
1
. . .
14036
14037
14038
14039
14040
14041
14042
. . .
14259
»

Αναζήτηση

Φίλτρα

Επήγεν ο Χριστός και τόνε εσκέπασε το πρόβατο κ’ έχει ευκή από το Χριστό.