Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Βλαστός, Παύλος Γ."
-
Αν δεν εμοιάζανε δεν συμπεθεριάζανε
Βλαστός, Παύλος Γ. (1893) -
Αν φταίω 'γω να καη η ρόκα μου, κι' αν φταίη άντρας μου, να καή το κεφάλι του
Βλαστός, Παύλος Γ. (1893) -
Ανύπαντρος προξενητής, για λόγου του γυρεύει
Βλαστός, Παύλος Γ. (1896)Ανάλογος τη των παλιαών : “Άκαιρος πρόξενος εις εαυτόν αφορά”. Ζηνόδοτ. Και Διογέν. -
Απ' αστραπή, φωτιά, σεισμό, πανώκλα, πείνα, χιόνι, κι από καμπουρη και σπανό, ο Θιός να σε γλυτώνει
Βλαστός, Παύλος Γ. (1893) -
Απάντρευτος προξενητής, για λόγου του παραμιλεί
Βλαστός, Παύλος Γ. (1893) -
Απάντρευτος σαν παντρευτή δεν πρέπει να χορεύγη μόνο σακκί ς' τον ώμο του κριθάρι να γυρεύγη
Βλαστός, Παύλος Γ. (1893) -
Από γενειά να ν' ο γαμπρός, και να 'ναι φημισμένος
Βλαστός, Παύλος Γ. (1893) -
Αρηά δόντια, ολιγόχρονος
Βλαστός, Παύλος Γ. (1893) -
Ας έχουν μοίρα τα προυκιά κι' ας είν' και κορκιδενια
Βλαστός, Παύλος Γ. (1893)Εν λεξιλ.: Κορκίδα (η) = τα αποκαθαρίσματα του λινού (λιναρίου), ή τα εξ ερίων εκκαθαρίδια -
Βλέπε με Θε' μ' από σπαό, και μαλλιαρή γυναίκα
Βλαστός, Παύλος Γ. (1893)Εν λεξιλ. σελ. 163: Μαλλιαρή γυνή = η έχουσα οιονεί γένειον και μύστακα όπερ θεωρείται εν Κρήτη ως κακόν σημείον -
Βουηθά τσ' η νύχτα κ' η αυγή, τση ξένης και τση μοναχής
Βλαστός, Παύλος Γ. (1893) -
Γειτώνισσα, άντρας μου 'πήγε ς' τον μύλο, να παντρευτώ, γή να τον καρτερώ
Βλαστός, Παύλος Γ. (1893) -
Δεν έχουν μοίρα τα προυκιά, και ριζικό τα κάλλη
Βλαστός, Παύλος Γ. (1893) -
Ε δε καλή νοικοκερά εις το γεμάτο σπίτι, κ' ε δε κακή νοικοκερά εις τ' ώφκερο το σπίτι!
Βλαστός, Παύλος Γ. (1893)Νύμφη ο άπροικος παρουσίαν ουκ έχει -
Εγώ καλά παντρεύτηκα, κι' ας κλαίει που μ' επήρε
Βλαστός, Παύλος Γ. (1893) -
Εγώοι μας! Των απάντρευτω ζωή τηνε παιρνούμε! Κρομμύδια και πασταίς εληαίς, ψωμάκι οντε το βρούμε!
Βλαστός, Παύλος Γ. (1893)Εγώοι μου επιφωνήματα λύπης και κλαθμού συνηθέστερον παρά του Κρήτας -
Επρόκοψεν η νύφη μας, τ' Αγιού Λαζάρου το 'σπερνό! Πότ' επρόκοψ η καϋμένη. Το Σαββάτο 'που σημαίνει
Βλαστός, Παύλος Γ. (1893)Εις ακαμάτραν -
Εσέ τα λέγω πεθερά, για να τ' ακούη η νύφη
Βλαστός, Παύλος Γ. (1893) -
Ευχή γονιού αγόραζε κ΄εις τα βουνά περπάτιε και τα βουνά ανέ χαλούν, εσύ να μη φαβάσαι
Βλαστός, Παύλος Γ. (1893)