Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Άκογλους, Ξενοφών Κ."
-
Τον λόγο-σ' με την ζάχαρην έκοψα
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939) -
Τον Μάρτ' σην έμπαν – άτ' κι τερούν – άτον σην έβγαν – άτ τερούν – άτον
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939) -
Τον τεμιρτσήν με το ξυλομάκελον έθαψαν – άτον
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Τον σιδερά με ξύλινη κουτάλα σκαπάνη τον θάψανε. Ειρωνικά και πειραχτικά σε περιστάσεις όπου ο τσαγκάρης φοράει παλιά παπούτσια, ο ράφτης τριμμένα ρούχα κια γενικά, οταν στερείται κανείς εκείνα που ο ίδιος γκιάνει ή ... -
Τουζ - τουζ και να μέλ' κάμ', να κερίν
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Τουζ τουζ βούϊσμα των μελισσιών – και ούτε μέλι ούτε κερί -
Τρανόν βούκαν φα, και τρανόν λόγον μη λες
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Μεγάλη μπουκιά φάγε, και μεγάλο λόγο μη λες -
Τρυπεμένον ζινίχ' σήν - ι - γήν κι απομέν
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Τρύπια χάντρα στη γη δεν μένει. Για παρηγοριά στις ανύπαντρες, με την έννοια ότι οπωσδήποτε όλα τα κορίτσια θα παντρευτούν -
Τσίπ! Η Πόλ' επάρθεν! Μπα! Η Πόλη πάρθηκε!
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ειρωνικική απάντηση σ' εκείνον που μας κατεβάζει τον κατακλυσμό με τιποτένια ζητήματα ή έγνοιες του -
Τσούνα πεθερά, καμμίαν νύφε κ' ένουσνε;
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Σκύλα πεθερά, ποτέ σου δε γένηκες νύφη; Ενδεικτικό του παντοτεινού – παροιμιώδικου – κατατρεγμού της νύφης από την πεθερά της -
Ύλτσεν το δόντι-μ'
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Έσταξε το δόντι μου. Ζούλεψα βλέπον τας άλλους να τρών ωραία φαγητά ή φρούτα κ' έτρεξαν τα σάλια μου, ή είδα μιάν όμορφη και μ' άρεσε εξαιρετικά -
Φέρ' άσ' σ' ομμάτα
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ζηλεύει αν δεν του δώσεις απ΄ αυτά που τρώς ή αν δε φάει απ΄ αυτά που θυμήθηκε -
Φέρνει από τα μάτια
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939) -
Φούτι – φούτι, είπεν κι' ο Φανίας
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Λέγεται ειρωνικά για κείνους που λένε καμμιά κουταμάρα, ή θέλουν να πουλήσουν σοφία και δεν τα καταφέρνουν ή δεν γίνονται αντιληπτοί -
Χάμ τ' ωβού τ' απέσ', χαμ τ' ελαιατί τ' εξ
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Και τ' αυγού το μέσα και της ελιάς το απ' έξω.Για πλεονέχτη που τα θέλει όλα δικά του,προσπαθώντας να ξεγλυστρήσει από κάθε επιβάρυνση. -
Χέλπετ έναν ημέραν ο ήλιον κρούει σ' εμέτερα τα λαζούδα κιάν πα
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Θα δώσει, βέβαια, ο Θεός μια μέρα ο ήλιος να ιδεί και τα δικά μας τα καλαμπόκια, Θα φέξει, βέβαια, ο Θεός και για μας τους φτωχούς μια καλή μέρα. Θάρθει και μας η σειρά μας -
Χέρ' το 'κι' κόφκεται, προσκυνώ – άτο
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Χέρι που δεν κόβεται το προσκυνών -
Χριστιανάρτς φέρ' τον κρύον – Νασάν εκείνον π' έχ' τον βίον
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ο Δεκέμβριος φέρνει το κρύο, χαρά σ' εκείνον που έχει το βιός