Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ."
-
Απ' του Μάρτην καλοκαίριν κ' απ' τουν Αύγουστουν χειμώναν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941) -
Απλούνι τα πόδια σου κατά του πάπλουμά σου
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Μη εκτίθεσαι εις απερισκεπτους δαπάνας. Αι δαπάναι σου έστρωσαν ανάλογοι προς τα εισοδήματα σου -
Από θιού κι απ' αφιντιάς
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941) -
Απόμεινα 'ς τους πέντι δρόμους
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγει ο στερηθείς συγγενών και φίλων -
Απόν πέτραν σι λιθάριν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Από της μιας δυσχέρειας εις την άλλην. “Από της Σκύλλης εις την Χάρυβδιν” -
Απορριξιμιόν καράβιν σ' ααθού λιμνιώναν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται δια τους ανικάνους ή τους ατυχήσαντας και τυχόντας γενναίας τυχός προστασίας. “Δέδοται άγρα και τους κακούς” -
Απου πεινα ψουμιά θουρά κι όπου λιμάσσει πήττις. Κι απου ΄νιν αξιπόλυτους παπουτσια με τις μύτες
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941) -
Απου σιανόν πουτάμιν μακρυά τα ρούχα σου
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Ο κρυψίνους, ο ύπουλος είναι πάντοτε επικίνδυνος και αφείλεις να τον αποφεύγης -
Απού 'νιν όξου απ΄του χουρόν πουλλά τραβούδια ξέρει
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Ερμηνεία: Ο μη μετέχων έργου τινός, μακρόθεν δε μόνον παρακολουθείν κρίνει και επικρίνει ακωλύτως και κατά το δοκούν -
Απού βρουχήν κι απού θάνατον να μην αραθυμάς
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Δεν πρέπει ν' ανυπομονή τις ούτε δια την βροχήν, ούτε δια τον θάνατον και η μεν και ο δε επέρχονται πολλάκις απρόοπτως και καθήν στιγμήν ουδέν εμαρτύρει την επέλευσίν των -
Απού κει που πηδά η κατσίκα πηδά κη του κατσικάκιν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Οι μικροί ακολουθούν το παράδειγμα των μεγαλυτέρων και εις τους λόγους και εις τας πράξεις -
Απού λουλλόν και μεθυσμένον μαθθαίνεις την αλήθεια
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Οί αρχαίοι έλεγον : “Εν οινώ αλήθεια, και οίνος και παίδες αλήθεια, και τα εν τη καρδία του νήφοντος εν τη γλωττή του μεθύοντος” Και ο Θεοτόκριτος (ΚΘ1) “ Οίνος, ω φίλε παί, λέγεται και αλάθεια κάμμες χρή μεθύοντας αλαθίας ... -
Απού που κή πάς κη πάσα τα μαρούλια με τα πράσσα
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Δεν είναι πάντες όμοιοι και μη παράβασθε τα μη επιδεκτικά παραβαλής -
Απού τα βουνά τουν ηκατέβασαν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Ερμηνεία: Λέγεται δια τον άξεστον και αγροίκον -
Απού του γάμουν έρχουμου της πείνας φουρτουμένους
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται δια τα παράξενα, τα ασυνήθη, τα απίστευτα. Ούτω και οι αρχαίοι: “Δελφοίσι θύσας αυτός οψωνεί κρέας” -
Απού του στόμα μου τουν άρπαξις του λόου
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Κατά την συζήτησιν, καθ' ην στιγμήν πρόκειται να εκφράση τις την γνώμην του ακούει ταύτην παρ' άλλου -
Απού του στόμα σου κη 'ς του Θεού τ' αυτίν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Είθε να εισακουσθή η ευχή σου. Και οι αρχαίοι: εις θεού ώτα έλθετω -
Απού τουν Κώσταν ως του Λίον, τύφλα να 'χουν κη οι δυό
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Κι ο ένας κι ο άλλος είναι άξιοι περιφρονήσεως -
Απουστάν ηγένικες γάραδους τσούκιλα έμαθες να γκανάς
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Ανταπόδωσις ύβρεως -
Αρφανόν τρέφεις; Διάβολουν τρέφεις
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Ουχί σπανιώς οι ορφανοί ενηλικιούμενοι δεικνύονται αχάριστοι προς τους κηδεμόνας και εκτρέπονται εις ύβρεις και αδικίας και αυτών