Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ."
-
Φάϊ βάλανιν πιέ νηρόν να δης του χοίρου του καλόν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Όταν τις φάγη “βαλάνιν” έπειτα δε πίη ύδωρ, το στόμα αυτού γλυκαίνεται. Εκ τούτου η παροιμία και διά τον λόγον τούτον οι χοίροι αρέσκονται εις την τροφήν ταύτην. Οι αρχαίοι έλεγον: “ο υς τάν βάλανον τάν μεν έχει, ταν δ' ... -
Φασούλιν το φασούλιν γεμίννει τον σακκούλιν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Όσον μικρόν και αν είναι το καθ' εκάστην αποταμιευόμενου, ταχέως τούτο γίνεται μέγα. “Ει γάρ κεν σμικρόν επί σμικρώ καταθείο, τούτο δε θαμά έρδοις, τάχα κεν μέγα και το γένοιτο” -
Φύϊτι να μη σας κοιτιλήση του βώδι – Αμ' που 'νιν, πρέ του βώδιν; - Ε θουράτι του σκοινίν του πάου να του φέρου;
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται δια τους ανόητους κομπάζονταςδι' αβέβαιον μελλοντικόν κέρδος -
Χα θα 'δού τ' αυτί μου δίχως καρφέττην, τότι θα τον πιστέψου
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Θα δού=όταν ιδώ. Λέγεται επί των αδυνάτων γενέσθαι. -
Χα θα θέλη η νύφφη κ' η γαμπρός τύφλα να 'χη η πιθθιρός
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Ο έρως είναι παντοδύναμος, είναι ανίκατος μάχαν. Ο έρως κωφεύει προς τας παραινέσεις, τυφλώττει προς το μέλλον, ούτε των γονέων αι συμβουλαί, ούτε των φίλων αι υποδείξεις μεταπείθουσιν αυτόν -
Χάν αβδέλλα ρουφά το γαίμα μου
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται δια τους δισαποσπάσεως προσκολλώμενους εις τινα και διηνετώς αποσπώντας τι παρ' αυτού. Ο θεόκριτος περί έρωτος λέγει : Αιαί, Έρως ανιαρέ, τι μου μέλαν εκ χρόος αίμαι εμφύς κι λιμνάτος άπαν εκ βδέλλα πέπωκας; Β. 55 -
Χάν την κάτταν μι τα καττιά
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται δια του μεταφέροντα συχνάκις τα πράγματα του από ενός μέρους έτερον -
Χάτι δά κή δώ είσι κή δώ είμου
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Απειλή μετά κομπασμού. Θά ιδής ότι εγώ έχω δίκαιον καί τότε θα αναμετρηθώμεν -
Χαλασμένους μύλους
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται δι' εκείνον του οποίου ο εγκέφαλος δεν λειτουργεί κανονικώς -
Χαν επρέπιν 'εν εβρέχιν, κη τουμ Μαν ηβρουντουλόαν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Χαν επρέπιν = όταν έπρεπε -
Χαν πιθάνου ιβώ, φούρνους να μην καπνέση
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Αναλογα τα των αρχαίων: Εμού θανόντος γαία μιχθήτω πυρί -
Χίλια καλώς του του κακού χαν έρτη μοναχόν του
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Συνήθως τα δυστυχήματα επέρχονται απάλληλα, ευχής έργον δε είναι το να είναι δυστύχημα εν και μόνον -
Χουρατεύγου κάμνου του κι ά γέ 'μί δής κιρτεύγου
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Χουρατεύγου=αστειεύομαι. Κιρτεύγου=κερδίζω. Λέγεται δι' εκείνου, όστις αστειευόμενος δήθεν υφαρπάζει τι, αλλ' όστις εάν δεν γίνη αντιληπτός, το οικειοποιείται. -
Χτυπά μιάν εις του καρφίν κή μιάν είς του πέταλουν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται δια τούς παραπαίοντας και εν τοίς λόγοις και εν τοις έργοις -
Χύθηκιν η μαειργιά μας, πάει η κουμπαριά μας
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Η φιλία μη στηριζομένη επί της αμοιβαίας εκτιμήσεως και αγάπης αλλ' επί του συμφέροντος είναι εφήμερος. Οι αρχαίοι έλεγον 'ζει χήτρα, ζη φιλία -
Χύθηκιν του λάδι μας μέσα 'ς του τηάνι μας
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Δεν προκύπτει ζημία όταν τα δαπανώμενα διατίθενται υπέρ ημών αυτών