Browsing by Collector "Άκογλους, Ξενοφών Κ."
Now showing items 284-303 of 516
-
Μη στράφ'ς και μη βροντάς
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ανάλογο με το:Μη στάξει και μη βρέξει. Για καλή περιποίηση και προφύλαξη γενικά κανενός πολυχαϊδεμένου – κυρίως παιδιού -
Μίαν ώβασον, κ' επεκεί κακάντσον
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Πρώτα κάνε αυγό κ' έπειτα κακάριζε//Λέγεται ειρωνικά σε ευφάνταστους και ρωμαντικούς τύπους, που προλέγουν μελλοντικά χρυσά όνειρα, μα αμφίβολα στην πραγματοποίησή τους -
Μικρόν μωρόπον 'κ' έχομε τον γέρον ταντανίζομε
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ταντανίζομε=τον χορεύομε στα γόνατα τραγουδώντας το: τάνα-τάνα βλέπε σελ. 374. -Για μεγάλο παιδί που χώνεται στην αγκαλιά της μάννας του και ζητάει χάδια -
Μικρός π΄ εγυναίκ΄σεν, καμμίαν ΄κ΄ εκομπώθεν
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Όποιος παντρεύτηκε μικρός ποτέ δε γελάστηκε. Ανάλογο με το : Για μικρός-μικρός παντρέψου, για μικρός καλογερέψου -
Μωρόν ας έχομε και κώλον μ΄ έχ΄
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Μωρό ας έχουμε, μα να μη λερώνει. Ανάλογο με το : Θέλει και την πήττα γερή και το σκύλο χορτάτο -
Μωρόν να είχαμε και κώλον να μην είχεν
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939) -
Να μη ομάζναμε, κ' εσυμπεθεράζναμε
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Όμοιο με το: Αν δεν μοιάζαμε δε συμπεθεριάζαμε -
Ναϊλοί ποι 'κ' έχ'. Θεόν πα κ' έχ'
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Αλλοίμονο σ' εκείνον που δεν έχει – που είναι φτωχός και Θεό δεν έχει! - Λέγεται με παράπονο και διαμαρτυρία από φτωχούς που τους φέρνονται βάναυσα και ταπεινωτικά -
Νέον κεράσ' και νέον καρδίαν
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Όταν τρώγανε για πρώτη φορά ένα φρούτο της χρονιάς -
Νεγκασμένα γόνατα κι αναπαμένον ψήν
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Κουρασμένα γόνατα κι αναπαυμένη ψυχή. Λέγεται σε περιπτώσεις που αποφεύγει κανείς και περιφρονεί τα αθέμιτα κέρδη ή την κλοπή που μπορεί έτσι να λύσει το οικονομικό πρόβλημα και προτιμά να παλέψει και να κοπιάσει έχοντας ... -
Ντο έβρεξεν ο ουρανόν κ' η γη κ' εδέχτεν – α;
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Τί έβρεξε ο ουρανός κ' η γη δεν το δέχτηκε; -
Ντο εν η μυία, να έν' και τ' ιντέρ'ν-ατ'ς
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Τι είν' η μυίγα, να είναι και το έντερό της -
Ντο εν' τη τεβές ορθόν να εν' και η γούλα τ'ς
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Τι είναι ίσιο της γκαμήλας, νάναι κι ο λαιμός της -
Ντο θα εβγαίν' τ' όνομασ' τ' ομμάτι σ' να εβγαίν' κι άλλο καλλίον εν
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Όμοιο με το: Κάλλιο να βγει το μάτι σου παρά τ' όνομά σου -
Ντό είδα είδα και τ' άλλα πα επαρείδα
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Λέγεται από πολύπλαγκτους για να δείξουν πως δεν τους κάνουν εντυπωση παραμικρά δυστυχήματα και ζημιές. -
Νύχια 'κ' έχ' να τσαφίεται
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Δεν έχει νύχια να ξυστεί.-Δεν έχει από δικά του τα μέσα να τα βγάλει πέρα