Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ."
-
Ηύραν οι άπλυτοι νηρού κι οι άλουστοι σαπούνιν, ηύραν κι οι αξυπόλυτοι παπούτσια με υις μύττις
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται επί απροσδοκήτου στρροής αγαθών -
Ηύριν η κουρφή τουν πάτουν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται επί της εξαντλήσεως της περιουσίας και παντός εν γένει αποθέματος -
Ηύριν τούμ μάστορήν του
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται δι΄ εκείνον όστις νομίζει εαυτόν ισχυρόν, σοφόν, πλούσιον κ.λ.π και καυχάται επί τούτω, συναντά δε άλλον ισχυρότερον, σοφώτερον, πλουσιώτερον, κ.λ.π και υποκύπτει -
Ηύριν τουν διάβολούν του
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Ερμηνεία: Ενεπλέχθη κακώς εις επιχείρησιν τινα και υφίσταται μόχθους, ενοχλήσεις και δαπάνας -
Ηύρις τουν τουν πειρασμόν δέξου του χαν αγιασμόν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Μη φιλονικείς μετά κακού ανθρώπου, να ανέχεσαι τουτον μετά καρτερίας μέχρις ου απαλλαγής αυτου -
Ηφουούμουν την βροχή η έπεσα 'ς του χαλάζιν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Και οι αρχαίοι έλεγον “τον καπνόν φεύγων εις πυρ ενέπεσα” και “ζητών όψον θοιμάτιον απώλεσα” -
Θα σοί βάλου τα δυό σου πόδια σ' ένα παπούτσιν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Θα σε τιμωρήσω αυστηρώς -
Θέλουσ΄αδαρφάκι μου, αμ' 'ε 'σι θέλου κη παραπάνου μου
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Ερμηνεία: Ανέχομαι τον άλλον να είναι ίσος, άλλ' όχι κι' ανώτερος μου -
Θιουρία ιπισκόπου κή καρδιά μυλουνά
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Οι αρχαίοι έλεγαν, “καλή μεν όψις, εν δε δειλαίαι φρένες” -
Θουρώντας οι γειτόνισσες χαλιούντ' η μια την άλλην
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Το παράδειγμα επηρεάζει μεγάλως και άγει εις την απομίμησιν και πολλάκις ες την αφομοίωσιν -
Ιβώ αυτά γράφου τα 'ς τα παληά μου τα παπούτσια
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Ερμηνεία: Λέγεται διά τα ανάξια λόγου. Οι αρχαίοι έλεγαν “εις ύδωρ γράφω” -
Ιβώ αυτον παίζου τουν 'ς τα δάχτυλά μου
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται δια τον κατώτερον διανοητικώς, ον πας τις δύναται να του διαθέση και αρέσκειαν, να του εξαπατήση -
Ιβώ ισεναν πάουσι 'ς τουν πουταμόν κη φέρνουσι διψώντα
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Ιβώ = εγώ, πάουσι = σε υπάγω, τουτο λέγει ο υποτιμών τας διανοητικάς δυναμεις του άλλου, μετά του οποίου συζητεί -
Ιβώ με τούν αάν μιλού κι' απ' τού σακκούλιν του γιμίννου
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941) -
Ιβώ ρούννου την κάττα μου κ' η κάττατην νουράν της
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Ρούννου =ορίζω, προστάζω -
Ισύ, κόρη μου, κάθησι κι' η μοίρα σου δουλεύγει
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται δια τους άνευ προσπάθειας τινός ευτυχούντας -
Ισύ, μαρή, θέλεις σαράντωμαν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται περί γυναικός ανοήτου, ήτις δια να σωφρονισθή έχει αναγκη εξαγνισμού επί τεσσεράκοντα ημέρας όπως αι λεχωΐδες -
Ιφτάψυχη είνιν χαυ την κάτταν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται δια τους εμφανίζοντας μεγάλην αντοχήν εις τας νόσους, συνήθως δε δια τας γυναίκας, αίτινες υφίστανται παντοειδείς κακουχίας χωρίς εκ τούτων να φαίνηται επηρεαζομένη η υγεία των