Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ."
-
Έστεσιν τα μάτια του, αγγελουσκιάστικαν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Διά τους ψυχορραγούντας, οίτινες κατά τας τελευταίας αυτών στιγμάς ατενίζουσιν ασκαρδαμυκτί προς ωρισμένον σημείον, εις ο, ως πιστεύουν οι Λιβυσσινοί, ίσταται ο Άγγελος, όστις θα παραλάβει την ψυχήν των -
Έφυιν η κάτα κη χοιρεύγουσιν οι πουντικοί
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Όταν εκλίπη η επίβλεψις και ο φόβος της τιμωρίας τα κακοποιά ή ταραχοποιά στοιχεία αποθρασύνονται -
Έχασιν κη τ' αυγά κη τα καλάθια
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται δια τον παθόντα οικονομικήν πανωλεθρίαν.Ούτω και ο κωμικός Πλάτων “ανηρπάκασ' απαξάπαντα αυτώ κανώ” -
Έχωσιν κη δώ η διάβολους την νουράν του
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Ερμηνεία: Λέγεται όταν επέλθη αποτυχία τις απροσδόκητος εις τα ενεργηθέντα -
Εδεκί μας μιάν ιληάν κ' ηκκρέμμασί μας έναν τουλούμιν εις τη ράχι μας
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται δια τους δίδοντας μικρόν τι δώρον ή παρέχοντας μικράν τινά εκδούλευσιν και ζητούντας είτα να αποσπάσωσι πολλαπλασίονα. Κατά λέξιν “μας εχάρισε μιάν εληά και μας εφόρτωσεν ένα ασκόν δια να του γεμίσωμεν λάδι” -
Είν' του άμα κή τον θάμμαν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Το των αρχαίων “αμ' έπος αμ' έργον”, Θάμμα = θαύμα. Έιν' = Εν -
Είνιν κη μικρόν τ' αρνίν η έχει κη παχειάν νουράν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται δια τας αναλαμβάνοντας έργον υπέρ τας δυνάμεις του -
Είπιν η γάραδους τουν πιτεινόν κιφάλαν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται δι' εκείνον όστις αποδίδει εις άλλον ελάττωμα, το οποίον αυτός έχει εις μεγαλύτερον βαθμόν -
Ειπίν η αάς “ε, Παρασκιυγά”
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται δι' εκείνους οι τινες κομπάζουσι φορτικώς γιά την εύνοιαν, ής ετυχόν ποτέ παρά τινος ισχυρού, και η τις ουδέν άλλο ήτο ή ότι ο ισχυρός ηυδόκησε να τον καλέση διά του ονόματός του -
Εν ηγέλασαν τα χείλη του
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται δια τον δυστυχή όστις μέχρι του θανάτου του ουδεμίαν ησθάνθη χαράν -
Εν ιφταίχεις ισύ, φταίχει 'κείνους που σου τα μάθθαινιν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Υπεύθυνος πάντα είναι ο διδάξας -
Εν πατά 'ς τη γην απ' την χαράν του
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Ο μεγάλην έχων χαράν αισθάνεται εαυτόν εύθυμον, ελαφρόν, πετώντα υπέρ τους άλλους -
Εν τη απαλάμη και ούτω βοήσωμεν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Μόνον όταν μετρηθή το χρήμα εις την παλάμην, θα συγκατανεύσωμεν -
Εφαάμουν μαζήν ψουμίν κή άλας
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται δια τάς στενάς και από μακρού χρόνου φιλικάς σχέσεις . Και οι αρχαίοι έλεγον, 'μέδημνον αλών συγκατεδηδοκότες” και άλας και τράπεζαν μη παραβαίνειν, κλπ