Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Παπαδάκη, Ειρήνη"
-
Ο άντρας μου στα κίγδαλα κι' εγώ στα κιγδαλίδια
Παπαδάκη, Ειρήνη (1938)Όταν ο άντρας απουσιάζη κι' η γυναίκα πηγαίνει στις διασκεδάσεις -
Ο ακάλεστος στο γάμο σαν το γάϊδαρο στο στάβλο
Παπαδάκη, Ειρήνη (1938)Δεν δίδουν σημασία σε όποιον δεν εκτιμούν -
Ο βασιλιάς Αλέξανδρος, απού 'χε το παλάτι όπου 'φτανε η χέραντου εκρέμα το καλάθι
Παπαδάκη, Ειρήνη (1938) -
Ο γέρος απου πόθανε στη Μεσαρά θερίζει, και τα παιδιά ντου τονε κλαίν' και κείνος χαχαρίζει
Παπαδάκη, Ειρήνη (1938) -
Ο γιός γαμπρός δε γίνεται, κι η νύφη θυγατέρα
Παπαδάκη, Ειρήνη (1938)Τα αισθήματα είναι διαφορετικά μεταξύ γονέων και παιδιών, παρά της νύφης και πεθεράς -
Ο Θεός κάνει αρφανά, μ' ανάμοιρα δεν κάνει
Παπαδάκη, Ειρήνη (1938)Οι ελπίδες που έχουν τα ορφανά ότι θα τα προστατεύση ο Θεός στο ζήτημα του γάμου -
Ο Θεός πέμπει την αρρώστεια με το τσουβάλι, και με τη βελόνα τήνε παίρνει
Παπαδάκη, Ειρήνη (1938)Η αρρώστεια έρχεται μαζεμένη, δηλ. απότομα, και σιγά-σιγά γίνεται ο άρρωστος καλά -
Ο κακός λόγος κι ο κακός παράς, του νοικοκυρού 'πομένει
Παπαδάκη, Ειρήνη (1938)Όπως τα κίβδηλα νομίσματα θα επιστραφούν στον ιδιοκτήτη τους, έτσι και τα άπρεπα λόγια ανήκουν σε κείνον που τα λέει -
Ο κοτσυφός επέταξε κι ήκατσε στο χαράκι, κι ετούρλησε το τέντζερο και βρήκε το καπάκι
Παπαδάκη, Ειρήνη (1938) -
Ο κουζουλός την πίκρα ντου την έχει για χαρά ντου
Παπαδάκη, Ειρήνη (1938)Ο τρελλός δεν λυπάται ούτε στ' μεγάλες στενοχώριες -
Ο κώλος πρέπει να 'ναι γη μαλαματένιος, γη ασημένιος
Παπαδάκη, Ειρήνη (1938)Για να καλοπεράση κανείς, πρέπει ή να έχη πολλά χρήματα ή να είναι πολύ γέρος, να εργάζεται -
Ο λαγός κουδούνια 'φόργιε, κι' αν τα φόργιε ποιός τα θώργιε;
Παπαδάκη, Ειρήνη (1938)Ο καυχησιάρης που καυχάται για ανύπαρκτα αγαθά -
Ο Μάης είναι πενταφαγάς, πενταμεσημεράς, πενταρδαχτάς
Παπαδάκη, Ειρήνη (1938) -
Ο μυξάρης επεργέλα το σαλιάρη
Παπαδάκη, Ειρήνη (1938)Ερμηνεία: Κείνος που κοροϊδεύει τον άλλον για μικρά ελαττώματα, ενώ τα δικά του είναι μεγαλύτερα -
Ο ξένος κι α σε χαίρεται, κακά σε καμαρώνει
Παπαδάκη, Ειρήνη (1938)Η αγάπη του ξένου δεν είναι ειλικρινλης, όπως των συγγενών -
Ο σκύλος απου γαυγίζει και δε σε δακάνει, ας γαυγίζει
Παπαδάκη, Ειρήνη (1938)Όποιος σε βρίζει και δε μπορεί να σε βλάψη, ας σε βρίζη