Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Γιαννακούρος, Ιω."
-
Ο αγουροφάος θα φάη, ο μεστοφάος δε θα φάη
Γιαννακούρος, Ιω. (1929) -
Ο Απρίλης δένει τον ανθό κι ο Αμάης τονε ρίχνει
Γιαννακούρος, Ιω. (1929) -
Ο Μάϊος έχει τόνομα κι Απρίλης τα λουλούδια
Γιαννακούρος, Ιω. (1929) -
Ο Μάρτης είναι παλουκογδάρτης τα παλαιά ξύλα καίει τα καινούργια πάει και φέρνει
Γιαννακούρος, Ιω. (1929)Ερμηνεία: Όταν κάνη ψύχος -
Όλες οι μέρες του γαμπρού κ' η Κυριακή της νύφης
Γιαννακούρος, Ιω. (1929)Όταν καθ' όλην την εβδομάδα έχη κακοκαιρίαν και την Κυριακή που πρόκειται να γίνη ο γάμος χάριν της νύφης έχει καλοκαιρίαν -
Όποιος γέρος δε φελάει ίσια με τη ντάνα τρώει μιά με τηγ κοπάνα
Γιαννακούρος, Ιω. (1929) -
Όποιος έχει μυίγα, μυιγιάζεται
Γιαννακούρος, Ιω. (1929)Τα βόϊδα κεντούνται από τις μυίγες και τρέχουν. Το μουλάρι, το άλογο και το γαϊδούρι μυιγιάζονται = τα κεντά η μυίγα και τρέχουν. Εντεύθεν και η παροιμία -
Τα ξένα ξύλα στη φωτιά καίνε μα δεμ πυρώνουνε
Γιαννακούρος, Ιω. (1929)Συνοδεύεται από κείμενο .... -
Το μουλάρι όντας σαμαρωθή και η γυναίκα όντα παντρευτή, φαίνονται οι πληγές τους
Γιαννακούρος, Ιω. (1929)Οι πληγές τους=τα ελαττώματά τους -
Του ζουρλού το σχοινί μονό δε φτάνει, διπλό φτάνει και περισσεύει
Γιαννακούρος, Ιω. (1929) -
Του κακοπληρωτή κουβέντες
Γιαννακούρος, Ιω. (1929)Ερμηνεία: Επί του προβάλλοντος διαφόρους δικαιολογίας, όταν του ζητήσουν κάτι -
φάντασμα, το= το φάντασμα, δαίμων, βρικόλακας.
Γιαννακούρος, Ιω. (1929) -
Φύσα γριά το μονοδαύλι, το φυσώ και δεν ανάβει
Γιαννακούρος, Ιω. (1929) -
Χέρι πόχει καρδιά, δεν τρέμει
Γιαννακούρος, Ιω. (1929)