Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ."
-
Τα λόγια σου με χόρτασαν κη του ψουμί σου φα' το
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται δια τους φιλοφρόνως και μετ' ευπροσηγορίας δεχομένους αίτησιν ή παράκλησιν τινα -
Τα λόγια του είνιν αέρας
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται δια τον ανόητα και ακατανόητα λαλούντα και εις του οποίου τους λόγους δεν δύναται τις να έχη εμπιστοσύνη -
Τα μικρά ΄εν έθελις τα μιάλα γύρευγις
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται δια τον ησέρ τας δυνάμεις του επιχειρούντα τι και αποτυγχάνοντα -
Τα μιταξουτά βρακιά 'πιδέξια σκέλλια θέλουν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Ερμηνεία: Του πλούτου η χρησιμοποίησις απαιτεί δεξιότητα, αλλιός ο πλούτος εξατμίζεται -
Τα παθήματα γένουντιν μαθήματα
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941) -
Τα πουλλά τα λόγια είνιν φτώχεια
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Περιττοί οι πολλοί λόγοι και ανωφελείς, όταν δεν συνοδεύονται και υπό των πράξεων -
τα πρώματα ήρταν τα πάνου κάτου
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Ερμηνεία: Λέγεται επί γενικής αναστατώσεως και ταραχής -
Την ααπάς να την θουράς με τα δικά σου μάτια
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Δεν πρέπει να σε επηρεάζη η γνώμη των άλλων δι' εκείνην την οποίαν αγαπάς -
Της νύχτας τα καμώματα τα βλέπ' η μέρα κη γελά
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Τα εν σκότει τελούμενα είναι πάντοτε αξιόμεμπτα και καταγέλαστα -
Τι γυρεύγει η αλεπού 'ς του παζάριν ;
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται δια του εμφανιζόμενου εις εορτήν, σύσκεψιν, τελετήν κλπ άνευ αρμοδιότητος -
Τί σοί λείπει κασσιδιάρα; Μαργαριταρένη σκούφια
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Ο τών πάντων στερούμενος επιζητεί μεγαλεία -
Το 'να μάτιν 'ς την Ανατουλήν, κη τ' άλλου του 'ς τη Δύσι
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Και παρ΄ Αριστοφάνει “τον δεξιόν οφθαλμόν παραβάλλει εις Καρίαν του δ΄ έτερον εις Καχηδόνα” -
Τον γαίμαν νηρόν έ' γένιτι
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Οι εξ αίματος συγγενείς ουδέποτε αποξενούνται απ' αλλήλων. -
Του γδίν κη του γδοχέριν κη του κόπανον 's του χέριν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Λέγεται δια τους διηνεκής περί τα αυτά επιμόνως συζητούντας. Οι αρχαίοι έλεγον: υπέρου περιστροφή. -
Του γέλειουν ήβγιν του ξινόν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Συμβαίνει μετά γέλωτα ζωηρόν να επέλθη ειδησίς τις ή γεγονόας δυσάρεστου, προξενούν λύπην εις τον γελάσαντα -
Του γινάτιν βγάλλει μάτιν
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Ο επιμένων μετά πείσματος να κατορθώση τι, εντέλει καταστρέφεται -
Του δανεικόν γηλά κη πάει, αμ κλαίει κι' έρχετι
Λαμέρας, Κωνσταντίνος Γ. (1941)Ο λαμβάνων δανεικά χαίρει, δυσκολεύεται όμως όταν πρόκειται να τα επιστρέψη