Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 8801-8820 από 142579

Στην Παναγιά

Εδώ βγαίνει πάρα πολύ νερό. Υπάρχουν μερικές κολώνες και κιονόκρανα, που τα φυλάνε στη εκκλησιά του χωριού. Κατά την παράδοση το νερό της Παναγιάς έβγαινε πρώτα στην Αράχοβα. Εκεί έπλενε μια Τούρκα κι επνίγη κι’ επνίγη η τσούπα της. Τότε φώναξε της Παναγίας να της γυρίση πίσω την τσούπα της και σαν είδε πως η τσούπα της δεν εγύριζε, επέταξε το λεβέτι της που είχε 40 αρβάλια χρυσά και είπε. Εδώ ποτάμι...

Σακελλαριάδης, Χαρίλαος (1930)
Οι Τούμπες της Παλατίτσας

Ούλις τοις τούμπις, κι τη μιγάλη κι τοις μικρές, τοις έφκιασι για μνια νύχνα ιένας μιγάλους στρατηγός. Η Παλατίτσα, Οι Μπάρμπες και οι Κούτλες, συνοικισμοί της Πιερίας μικρόν αλληλων απέχοντες, είναι εκτισμένοι παρά τα ερείπια της πολέως Βάλλας, ην ανέσκαψεν ο Γάλλος ακαδημεικός Heuzey(1). Η παράδοσις είναι, πιθανώτατα, απήχησις των πολέμων του Περσέως κατά των Ρωμαίων. Ομοία απήχησις των πολέμων...

Καψάλης, Γεράσιμος (1923)
Σκουτσιάδα

Επί αρχαίας τειχογυρίστου κώμης ευρίσκεται σήμερον η Σκοτσιάδα. Σώζονται κεραμύδια, τείχη και ελαιοτριβείον αρχαίον. Λένε για τη Σκοτσιάδα πως ήταν σκοτάδι από τα πολλά δάση. Ήρθεν ένας από την Κεφαλληνία που είχε ένα καπελλάκι. Αυτός πρωτοκατοίκησε. Τουν έβγαλαν Καπηλλάκη γι’ αυτό το χωριό είχεν όλο Καπελλάκηδες.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926)
Τα ψάρια (αβηρικόν)

Γιατί κάποτε εκεί ήρθαν τα ψαριά. Τότε που βούλωσε ο Γείδαρης. Έπεσε ένας βράχος απ’ τον Κοκκινόβραχο την ημέρα της Αγίας Κατερίνης που ήρθε η μεγάλη κατεβασιά. Βούλε το ποτάμι και κύλησε το νερό πίσω. Ίπνηξε όλον τον κάμπο. Ύστερα ξέσπασε πάλι, έφυγε το νερό κι έμειναν τα ψάρια.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)
« ‘Στ Ζαβίτσα (ή Ζαβίτσα είνι ένας λόγγους τ΄ς Πινταϊούς) μες ‘ς του λόγγου, μέσα σι ναι τρύπα είνι χουμέν’ ναι σαρμανίτσα(1) ουλόχρυσ’.» σαρμανίτσα= κούνια, λίκνον

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Τοποθεσία στο Βλάχα, λέγεται έτσι διότι εκεί ότι ήτανε ένας βλάχος με δυο χιλιάδες πρόβατα. Είχε αυτόν ανοίξει ένα πηγάδι ψηλά εκεί στο βουνό και πότιζε τα πρόβατα. Ύστερα από λίγα χρόνια πνίγηκε ένα παιδί του μέσα στο πηγάδι και από το μεγάλο του πόνο εκούρεψε τα πρόβατα όλα και έρριξε το μαλλί μέσα ώστε να γεμίση το πηγάδι.

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1965)
Η ονομασία της κώμης κατά τας διασωθείσας παραδόσεως οφείλεται ως τας ειν τω κέντρω αυτής πηγάς ύδατος εξ ων σχηματίζεται παραπόταμος τις του Εργίνη. Περί των πηγών τούτων πολλά και διάφοροι παραδόσεις υπάρχοντος. Κατά τους μεν το ύδωρ των πηγών τούτων έρχεται δι’ υπογείων οχετών εκ μακράς αποστάσεως προς υποστήριξιν δε τούτου διηγούνται ότι δύτης τις εισδύσας υπό την καμάραν μιας των πηγών προυχώρησε...

Χρηστίδης, Αριστόβουλος Α.
Πως γλύτωσαν οι γέροι από το σφαγμό

«Ένα gαιρό σφάζνα τις bάbες και τις παπούδες βδομήdα χρονώ. Ένας βασιλές που γήθελε να σφάζνα τις bάbες και τις παπούδες γείπε ‘ς τα παλικάρια να κάννα αλυσσίδα πε την άμδη. Ένα παλλικάρ’ πήγε και το γείπε το bαbά τ’. Πάντε ‘ς το βασιλέ να δώσ’ ορνέκ (δείγμα). Πήγε ‘ς το βασιλέ και γύρεψε, ορνέκ να κάν’ την αλυσσίδα. Ρώτσε ο βασιλές: Ποιος το γείπε να γυρέφτ’ ορνέκ; Να, έχουμ’ ένα bαπού και μας το...

Πετρόπουλος, Δ.
Η Μαρδάλα είναι καθώς άκουσα να λένε μία από τας μεγαλύτερας πηγάς όχι μόνο της Ελλάδος, αλλά και ολοκλήρου της Βαλκανικής. Λέγεται ότι τα νερά της έρχονται από τη θρυλική λίμνη των Ιωαννίνων. Λέγεται μάλλιστα ότι ρίξανε άχυρα στη λίμνη κι βγήκανε στη Μαρδάλα.

Ζωγραφόπουλος, Ν. (1939)
Παλαιότερα στην κορφή του χωριού Πετροβούνι (Βασταβέτσι τότες) ήταν πολύ νερό, κεφάλ’ το λέγανε. Φίδι είχε ανοίξει τη γούρα απ’ όπου έτρεχε το νερό. Εκεί πήγανε γυναίκες να πλύνουν τα μαλλιά και άλλες να ποτίσουν τα πρόβατα. Αλλά τα πρόβατα απ’ την πολλή σαργιά ( σαν λάσπη που γίνεται στο σώμα των προβάτων και μυρίζει χαρακτηριστικά) δεν πίνανε νερό. Εκεί οι γυναίκες μαλώσανε και στο θυμό τους πήρανε...

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1959)
Κέα

Η τζιά ήταν όλο ελιές κι αφού τις κάψανε ωνομάστηκε Κέα

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)
Εδιατάξενε μια φορά ο βασιλιάς κ’ εκόψανε όλοι τσι γέροντες. Ένα παλληκάρι αγαπούσενε τόσο πολύ το πατέρα dου και τον εφύλαξενε και τον εταοπότιζενε εκεί που τον είχενε. Μια φορά το παλληκάρι επήενε στο πατέρα dου στενοχωρημένο. Είdα χεις παιδί μου; Είdα να χω πατέρα. Τυχαίνει ν’αγαπούμενε τόσα παιδιά μια νέα βασιλιοπούλα κι ο βασιλιάς δεν δίνει σε καένα εμπιστοσύνη κ’ είπενε ν’ ανέβωμενε απάνω στο...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Πόλη κι Αγιά Σοφιά

Ο παπάς καθώς ελειτουργούσε ο διάκος και τα παιδιά, εμαρμαρώσανε, λένε όλοι κι εμείνανε εκεί μέσα. Κι έκλεισε κι η Αγία θύρα κι εμαρμάρωσε κι εκείνη. Και λένε, πως όταν πάρουνε οι Έλληνες την Πόλη, τότες θα ξεμαρμαρώση η Πύλη και θα αποτελειώσουνε τη λειτουργία.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)
Κάποτε ήταν ένας Καπετανέος Έλληνας, Βάσος ονομαζόμενος. Αυτός καταγόντανε από εδώ. Αυτός έκλεψε μια γυναίκα την ωραία Ελένη και την έφερε εδώ στην Τζια να την κρύψη. Οι Τζιώτες όμως δε δεχθήκανε γιατί φοβόντανε να μην έρθουν οι Τούρκοι να τους κάψουν πάλι. Αυτός αφού δεν την εδεχθήκανε τους είπε: Θα σπείρω μια χούφτα λάδι απάνω στην Τζια. Την πήρε και την πήε στη Σύρα. Εκεί την δεχθήκανε. Η σκάλα...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)
Το Τραγούδι της Γκίμπερνας

Το Τραγούδι της Γκίμπερνας. Στην κατακαϋμέν’ τη Γκιούμπερνα πάει Τούρκους, πανάει (πάει) Φράγκους. Παν για να πατήσουν τόπους. Καν καναένα κι αν δεν ιβρήκαν, μόν’ την δόλια την Παγούνου έκατσαν και την ξιτάζουν: Κόρη μ’, Ρουμιοπούλα είσαι, κόρη μ’, Τουρκοπούλα είσαι; Όχ’ αφέντη μ’, Τουρκοπούλα. Τ’ είν’ τα νύχια σου βαμμένα, τα μαλλιά σ΄μπουγιαντισμένα; Έχου μπογιατζή στην πόρτα μ’, μπιζουργιάν’(1)...

Κουρτίδης, Κωνσταντίνος Γ.
Η Αγιά Σοφιά

Ότε εάλω η Κωνσταντινούπολις, οι Χριστιανοί αυτής κάτοικοι ελειτουργούντο εν τω περιβλέπτω ναώ της του Θεού Σοφίας και ηκροώντο την του Αποστόλου ανάγνωσιν. Ότε δε εισήλασαν τα οθωμανικά στρατεύματα, ο παις ο αναγινώσκων την περικοπήν του Αποστόλου, ο ιερεύς ο ιστάμενος παρά την ωραίαν Πύλην και πάντες οι πιστοί απελιθώθησαν και έκτοτε μένουσιν απολελιθωμένοι.

Οικονομίδης, Απόστολος Β.
Κάποτε είχε γίνει μια δυστυχία μεγάλη τσαι ο βασιλιάς για μέτρο οικονομίας ήθελενε να σκοτώση όλους τους γέρους. Κάποιος λοιπόν έκρυψε τον πατέρα dου αλλά στο τέλος εξέλειψενε το σιτάρι. Ο βασιλιάς ήρθενε σε ανάτζη γιατί δε μπορούσε να βρη από πουθενά για να σπείρουνε. Ο γέρος λοιπό που ‘χε κρύψει ο νέος συβουλεύει το γνιο dου τσαι του λέει: Θα πας να τσοιτάξης όπου είναι μελιdάτσες τα’ έτσει θα βρης...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Τόποι της εξουσίας των δαιμόνων

Οι γκρεμισμένοι μύλοι, οι χείμαρροι, τα ακατοίκητα μέρη, τα νεκροταφεία. Ειδικώτερα δε στο Μονολίθι: Στους Γιαννάδες, στο κλήμα, στα παλιοδιόφυρα. Στην Πλατανούσα: Στον Γκλάδετσο, στους καβούρους, στη Σκάλα του βουνού, στο Χροστάσι. Στη Δαφνωτή: Στη Βρύση μεγάλη και στην Καρυδέα. Στη Ράχη του Γώγου, στο Βλεσίδι, στην κλεισούρα.

Γεωργούλας, Σωκράτης Δ. (1966)
Γεροντοκτονία

Ήτανε παλιά έθιμο να χαλούν (σκοτώνουν) τους γέρους. Σε μια πολιτεία ο βασιλειάς είπε, να κοιτάζουνε όταν θα βγη το καινούργιο φεγγάρι. Όποιος το πρωτοδή θα πάρη δώρο. Ένας είχε κρύψει τον γέρο πατέρα του και δεν τον εχάλασε πάει στον πατέρα του και του λέει ότι αυτό και αυτό γίνεται, όποιος πρωτοδή το φεγγάρι έχει ένα δώρο μεγάλο. Άκουε, του λέει ο γέρος, «Αυτοί θα βλέπουν ανατολικά για να το ιδούν,...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Η μάλ Τιπές

Εν τη οροσειρά τη περικλειούση την εύφορον κοιλάδα των Κοιλίων- θέουν καλουμένην ούτω, διότι ο Ελλήσποντος κοίλον κόλπον απεργάζεται – υπάρχει οξειά της και κωνοειδής κορυφή καλουμένη μάλ τίπες (=κορυφή θησαυρού) κατοικουμένη υπό νυμφών (ραγίδεν). Η κορυφή αυτή την νύχτα του Πάσχα, ότι το πρώτον ψάλλεται το Χριστός Ανέστη (η καλός η λόγος) ανοίγει και ο τολμών να εισέλθη διέρχεται εως έτος εντός μεγάρων...

Οικονομίδης, Απόστολος Β.

DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές

Κέα Η τζιά ήταν όλο ελιές κι αφού τις κάψανε ωνομάστηκε Κέα ﻿

Κέα

Η τζιά ήταν όλο ελιές κι αφού τις κάψανε ωνομάστηκε Κέα