Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 8461-8480 από 142579

Το Πλημμύρι

«Μέσα στο μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής στο Πλημμύρι της Λαχανιάς έχει ένα πηγάδι με άγιασμα. Εκεί επήεν κάποτες ο Δεσπότης της Λίνδου με δυο παπάδες της Λαχανιάς, τον Παπά Φέσα και ένα άλλον να λειτουργήση. Ο Παπά Φέσας ήτον απλός άνθρωπος και κατά λάθος έφισε το ζωνάρι του πάνω στην Αγία Τράπεζα. Ο Δεσπότης σαν είδε το ζωνάρι εκεί εθύμωσε πολύ και λίγο έλειψε να κάμη αργό τον κακομοίρη τον παπά....

Βρόντης, Αναστάσιος (1930)
Το Χαρμύλι

Διακόσια περίπου μέτρα Νοτιο-ανατολικά της πλατείας του χωριού είναι άλλη πηγή, η ονομαζομένη «Χαρμύλι» εκ του ονόματος του ήρωος Χαρμύλου, ακμάσαντος περί τω 400 περίπου προ Χριστού. Το Χαρμύλι ευρίσκεται ανάμεσα σε πυκνό δάσος οπωροφόρων δένδρων. Μέσα από τα έγκατά του ξεχύνει άφθονο το κρυστάλλινο νερό του, που ανασαίνει κάθε ανθρώπινη και φυτική ζωή μαζί και ζωϊκή.

Ζάρακας, Νικόλαος Α. (1958)
Το λουτρό του βασιληά

Κοντά στον Βασιλικό σε μια ακρογιαλιά της Μονολίθου έχει ένα πέτρενο κάθισμα και λέουν πως έκαμνεν εκεί το λουτρό του κάθε καλοκαίρι κάποιος βασιληάς της Ρόδου. Εκάθητο εκεί με όλην της ανάπαυσίν του και τα κύματά τον έλουναν μια χαρά. Είχε δε ο βασιλιάς αυτός εκεί κοντά και παλάτι από το οποίον ωνομάστηκε και το μέρος Βασιλικός. Βασιλικός δε και βασιλικά κατά την γνώμην μας σημαίνει χτήμα του βασιληά,...

Άγνωστος συλλογέας
Πέλασος

Πελάσος. Αυτός είναι ο Πελάσος, που ρήξαν τς άντρες, τους πετάξαν. (Είναι απότομο το μέρος).

Μέγας, Γ. Α. (1938)
Τοπωνύμια Λιθινών

Στση Κέρας τη βρύση. Μια χριστιανή η Λυδιά από τους Παπαγιαννάδους του γέρω Τατουρή κόρη, την επήρε σκλάβα του ο Φαφούλης από της Ετιάς το Σιεράγιο, και την ετούρκεψε. Αυτή για να σώσει την ψυχήν της που εγίνηκε Τούρκισα ήκαμε το μιστό κι ήφερε το νερό με δικά της έξοδα κι έκαμε τη βρύση της Κεράς. (Κερά του Σεράγιου). Σήμερον η βρύση δε σώζεται μόνον τα λείψανα των αγωγών. Έμεινεν μόνον η ονομασ...

Παπαδάκη, Ειρήνη (1938)
Στο Διακόπι

Μου είπαν ότι ωνομάσθη έτσι γιατί στην Επανάσταση σ’ αυτό το μέρος πολεμούσαν οι δικοί μας με τους Τούρκους. Εν τω μεταξύ ήλθε δική μας βοήθεια και οι Τούρκοι αμέσως τότε έφυγαν δηλ. διακόπη η μάχη. Η εξήγησις αυτή φαίνεται ότι επλάσθη εκ των υστέρων.

Σακελλαριάδης, Χαρίλαος (1930)
Στο χωριό κοντά είναι μια τοποθεσία «Λυώτα» που κάθε τις 23 Αυγούστου κάνουν παναγύρι. Ήτανε μια φορά ένας βασιλιάς κι’ είχε μια κόρη που έπασχε από λέπρα. Το νησί τότες ήτανε όλο ακατοίκητο και εξωρίσανε σ΄αυτά τη λεπρή βασιλοπούλα. Της πήγαιναν απ’ έξω φαγητά και της τ΄ άφηναν να ζή. Κείνη γύρ’ζε από δω κι’ από κει και περιδιάβαζε το νησί. Κάποτε βρήκε bροστά της ένα ρομάνι. Είχι λάσπες εκεί πολλές...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1940)
Διάφορες τοπωνυμικές παραδόσεις

Από τες τοπωνυμίες «Δυομάχες» στα Σιάννα «Γιαιμαχί» στην Αρχάγγελο «Ευρωμάχεια» στο Βάτι το «Μυριάντρι» στην Λίνδο και τον «Πίμαχον» στο Μεσαναγρόν, μανθάνομεν επίσης διάφορα πολεμικά επεισόδια της Ρόδου. Και για μεν τους Δυομάχες, λέγουν, πως έγειναν εκεί κάποτες δυο μάχες, για το Γιαιμαχί πως χύθηκεν άφθονον αίμα σε κάποιαν συμπλοκή, για την Ευρωμάχεια ότι έγινε ευρεία μάχη. Για το Μυριάντρι λέγουν...

Βρόντης, Αναστάσιος (1930)
Μουνημάργια

Έχουν βγη πτώματα απ’ τη θαλάσσα και τα θάψαν χρόνια πολλά είναι που έπεσ’ ένα καράβ και βγήκαν οι άθρωπ’ όξω και καρδγιάσαν (1) απ’ το κρύο και τους ταφιάσαν. [καρδγιάσαν= πάγωσαν, Σταμάτηση η καρδγιά τους]

Μέγας, Γ. Α. (1938)
Οι Αναθεματίστρες

Όξω από το χωριό Απόλλωνα έχει ένα μεγάλο σωρό πέτρες που τον λέουν Αναθεματίστρα γιατί εκεί εσκότωσαν με λιθοβολισμούς κάποιον προδότην. Το θεωρεί δε κακό ίστ με σήμερα όποιος Απολλωνιάτης περάση από κει και δε ρίξει πέτρα και δεν πει ανάθεμά τον. Και στα Αλάδερμα υπάρχει μια τέτοια αναθεματίστρα και εκεί ελιθοβόλισαν με βροχήν πετρών μιαν γυναίκα. Ανάθεμά σε προδότρα της λέγουν όσοι περνούν από...

Βρόντης, Αναστάσιος (1930)
Εις τα μέγαρα έχομε το γυμνάσιον ( Ο ΒΥΖΑΣ) το οποίον τη μερίμνοι του Αϊμνίστου και φίλουμου Μελετίου Αντωνίου Μπεναρδί, Καθηγιτου της θελογίας και εις το γυμνάσιον των Μεγάρων εφρόντισε και έστιλε χρίματα ο Πανμεγαρικός Σήλογος του Σικάγου που έχει την επονιμίαν (Ο ΒΥΖΑΣ) και εχτίσθη το γυμνάσιον Μεγάρων, έπιτα έχομεν και τον ποδοσφερικόν Σύλογον των μεγάρων (Ο ΒΥΖΑΣ) τώρα γιατί όμος φέρνουν όλα...

Ηλίας, Ιάκωβος Αναστασίου (1960)
Ο Καταραμένος

Σαν επήραν οι Τούρκοι το κάστρο της Σουρηάς, ένας Παπάς που τον κυνηγούσαν τρέχοντας για να γλυτώση την ζωήν του έπεσε μέσα σ’ ένα πατάκι (τέλμα) όξω που το Βάτι. Εκεί τον πρόφτασαν οι Τούρκοι τον έπιασαν και μόλις πρόφτασε να πη «Καταραμένε τόπε μπρος μου βρέθηκες» και του πήραν το κεφάλι. Το κεφάλι του παπά έφτασε σ’ ένα μέρος που το λεν ίσα με σήμερα Κεφάλα.

Βρόντης, Αναστάσιος (1930)
Ο Καταραμένος

Σαν επήραν οι Τούρκοι το κάστρο της Σουρηάς, ένας Παπάς που τον κυνηγούσαν τρέχοντας για να γλυτώση την ζωήν του έπεσε μέσα σ’ ένα πατάκι (τέλμα) όξω που το Βάτι. Εκεί τον πρόφτασαν οι Τούρκοι τον έπιασαν και μόλις πρόφτασε να πη «Καταραμένε τόπε μπρος μου βρέθηκες» και του πήραν το κεφάλι. Το κεφάλι του παπά έφτασε σ’ ένα μέρος που το λεν ίσα με σήμερα Κεφάλα.

Άγνωστος συλλογέας
Ηπειρώτικη παράδοσις

Το χωρίον Πέτα «όντας ήταν στον Μαυριλιό του χουριό ch αυτόν τουν τόπου που’ νι τώρα (το χωρίον Πέτα) ήταν δάσους, λόγγους μεγάλους. Ch αυτούν έρχουνταν οι Μαυριλιώτις κι’ βόσκαν τα γιδπρουόβατά τ’ς. Κάποιους ντζουμπάνους, εκεί π’ βόσκαϊ τα προυόβατά τ’ μέσ’ σ΄τς λαγκαδιές, ήβρε στ΄ρίζα απ’ ένα πλάτανου νια βρυσούλα μι κρύου νιρό. Έπγι νιρό κι΄ τόσου πολύ δροchίστ’κι, ώστε φώναξι «αάει! Πέταξ’ η καρδιά...

Κατσαλίδης, Χαράλαμπος Γ. (1931)
Το Παλιοχώρι

Αυτά π θα σε πω τα χω ακούς απ το bατέρα μας, π τα δηγούτανε στο dάγη το Δήμο, το bαπού το Λευτέρ’ και το dαγή το Φωτάκ’ και μια άλλ’ φορά τον αδρεφό μας το Φρουμούζ, και κάbοσα τ’ άκσα απ’ αλλνούς. Το χωριό μας Τσακήλ’, προτού παρτή η Πόλ’ δε ήdανε κει π’ τ’ άφκαμε μεις. Ήdανε αdίκρυ, άρκευε απ’ τν Αβραμπουλιά ίσαμε το Κοκμούς bουνάρ, σύρρζα στο bαΐρ. Όπως έδχνανε τα θεμέλια και τα τσακισμένα κεραμίδια...

Χουρμουζιάδης, Κ.
Στο Βόρειο μέρος της Λέσβου, είναι στο γιαλό μια θέση, Ορφίκια. Τη λένε, λέει, έτσι, γιατί στα παλιά χρόνια ήρτε εκεί κι’ εσταμάτησε ένα καράβι απ’ τη Θράκη αντίκρυ, και βγάλανε το κεφάλι του Ορφέα και το θάψανε στην ακρογιαλιά.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1940)
Ο μύθος της αρκούδας

«Το χωριό μας γήdου μπροστέ στο Μουρτάτ’. Κει που γίνκε το χωριό το Σαμοκόβ, γήdου γούλο δένdρα μεγάλα κι’ άγρια και λύκ’ και αρκούδες πλιαλιούσασι κει μέσα. Μνια μέρα, γήλεγάσι, καποτνά, πήγε κει ένας άθρωπος πε το Μουρτάτ΄ κι’ έκοβε ξύλα, κερεστέ, να ποίσ’ σπίτ’ να κάτσ’. Γήdου τ’ ολοπρωτνό σπίτ΄ που έλα γέν΄ στο χωριό το Σαμοκόβ. Το βράδ’ γύρσε στο Μουρτάτ΄να πάρ΄ψωμί και φήκε κει τα δυο παιδιά...

Πετρόπουλος, Δημήτριος (1941)
Στους Αιμιαλούς

Το περίφημο μοναστήρι. Λένε πως ωνομάσθη έτσι από το εξής: Παλιότερα ήσαν μέσα και καλόγριες κι’ ένας καλόγερος όταν έμπαινε μέσα στο ιερό να λειτουργήση, έβλεπε επάνω στο άγιο βήμα ένα ωραίο κάτασπρο περιστέρι. Το έδιωχνε πάντοτε για να φύγη, μα κείνο πάντοτε παρουσιαζότανε μπροστά του. Ώσπου μια μέρα, κει που πάλευε πάλι να το διώξη, του φωνάζει μια καλόγρια. Αϊ, το μυαλό σου, δεν καταλάβαινε δηλ...

Σακελλαριάδης, Χαρίλαος (1930)
Στου Χωροφύλακα τη βάθη. Εκεί κολυμπούσε ένας χωροφύλακας κι επνίγηκε.Έχ’ λιγότερα χρόνια (από το γύφτο, που πήγηκε στο ίδιο ποτάμι). Μεγάλη βάθη απότομη, με νεροφαγιές και σγούλους.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Σημ. Πύργος συνίστατο από πεντεξηεφτά πατώματα, ο οποίος είχε πολεμήστρας, ήτοι ο τοίχος είχε τρούπαις, εις το μέσον του τοίχου και στης τρούπαις έβαινον ένα ληθάρι (αγκωνάρι), το οποίον εμπόδιζε τας έξωθεν εκ τουφεκίων ριπτομένας σφαίρας, από μέσα όμως εκτύπων τους έξωθεν μετά μεγάλης ευκολίας (ευστοχίας). Πύργοι άλλοι εν Γορτυνία καθώς γνωρίζω εγώ ήσαν εις τα Μαγούλιανα του Αναγνωστάκου Παπαγιαννοπούλου,...

Λάσκαρης, Ν. (1920)

DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές

Πέλασος Πελάσος. Αυτός είναι ο Πελάσος, που ρήξαν τς άντρες, τους πετάξαν. (Είναι απότομο το μέρος). ﻿

Πέλασος

Πελάσος. Αυτός είναι ο Πελάσος, που ρήξαν τς άντρες, τους πετάξαν. (Είναι απότομο το μέρος).