Εναλλαγή πλοήγησης
Ελληνικά
English
Ελληνικά
Ελληνικά
English
Σύνδεση
Εναλλαγή πλοήγησης
Πρόσφατες εγγραφές
Αρχική σελίδα
Πρόσφατες εγγραφές
Αρχική σελίδα
Πρόσφατες εγγραφές
JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.
DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές
Αποτελέσματα 8081-8100 από 142579
Ένας Λόρδος ήσκαψε στοδ Δάμο κ’ ι’ ηύρεν μιαν πλάκα μπακκιρένια με τον Ερμήν πάνω, που ‘τον ο Πατριάρσης των Ζελλήνων. [Δάμος τοποθεσία= Δωρικός οικισμός, όπου πολλοί τάφοι και ευρήματα]
Ζερβός, Ιωάννης
(
1958
)
Παραδόσεις για το Χριστό
Νια βουλά με τη βάρκα πέρασε ένας όπου είχε σκοπό να καταστρέψη ένα χωριό. Ο Χριστός,άμα έφραξε, έπνιξε το βάρκα. Μαζί μ’ αυτόν πνίγηκαν κι άλλοι. Ρώτησαν τότε το Χριστό, γιατί το έκαμε αυτό. Ο Χριστός είπε σε έναν: Βάλε νια χούφτα μέλισσες στον κόρφο σου. Τις έβαλε. Μία τον τσίμπησε. Βάνει το χέρι του και τις σκότωσε όλες. – Βλέπεις, λέει, μία σε έφαγε, αλλά τις σκότωσες όλες. Έτσι συμφέρει μαζί...
Λουκόπουλος, Δημήτριος
(
1925
)
Ο νέος Ίκαρος
Η παράδοση αναφέρει πως ένας αγράμματο Κωθωνιάτης, σπουδαίος τεχνίτης για νερόμυλους, σοφίστηκε να πετάξει. Σκότωσε ένα αιτό, πήρε τα φτερά του, μάζεψε και άλλα από κόττες και χηνάρια και δένοντάς τα με ψιλό άσπρο σύρμα, κατασκεύασε τις φτερούγες, που έδεσε στα χέρια και πόδια του. Δεν ξέχασε να βάλει και ουρά! Έτσι φτερωμένος ένα φεγγαρόλουστο βράδυ, για να μην τον ιδούν οι χωριανοί, ανέβηκε σε βράχο...
Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ.
(
1948
)
Και το τέλος είνε ο τελευταίος και τελειωτικός θάνατος του Λαζάρου, σαράντα χρόνια μετά την ανάστασή του. Σ’ όλο αυτό το διάστημα, λένε οι λαϊκές παραδόσεις, ο Λάζαρος ήταν αγέλαστος και πικραμένος για τα βασανιστήρια των ανθρώπων, που τα είδε στον μαύρο Άδη. Πάνου στα σαράντα χρόνια γέλασε με κάτι παράξενο που του είπε κάποιο μικρό παιδάκι. Με το γέλιο βγήκε και η ψυχή του! Αυτά λένε οι λαϊκές παραδόσεις....
Μαρίνης, Κ.
(
1938
)
Μια φορά πέρασ’ ο Χριστός ζητιάνος, όπως συνηθάη κι περνάη, από ‘να σπίτι και γύραζι ψωμί. Αυτή ότι είχε φουρνισμένο και το είχε βγάλει από το φούρνο, μα για να μη δώκη του Χριστού το έβαλε χάμω κι έκατσε, - Άει στο καλό, χριστιανέ μου, που έχουμε ψωμί, λέει του Χριστού. – Το ψωμί ζεστό κι ο κώλος σου κρύος, της λέει ο Χριστός. Γι’ αυτό της γυναίκας ο κώλος ποτές δε ζεσταίνεται.
Ταρσούλη, Γεωργία
(
1938
)
Τη Μεγάλη Παρασκευή ούτε φωτιά ανάβουνε, ούτε μαγερεύουνε, ούτε βάνουνε μπουκιά στο στόμα τους. Καμπόσες βάνουνε σ’ ένα ποτήρι ξύδι και ρίχνουνε μέσα και λίγη αράχνη και πίνουνε τρεις γουλιές, γιατί έτσι ποτίσανε το Χριστό,/ξύδι με αράχνη/τρεις γουλιές. Οι περισσότερες όμως δε βάνουνε ούτε γουλιά νερό στο στόμα τους ως τ’ απόγιομα και σα σχολάση η εκκλησία από τις Ώρες, πάνε στο παπά και τους δίνει...
Ταρσούλη, Γεωργία
(
1938
)
Γιατί το κυπαρίσσι φυτρώνει στους τάφους και στα νεκροταφεία
Λένε ότι, όταν οι Εβραίοι απεφάσισαν να σταυρώσουν τον Χριστό, συμφώνησαν όλα τα δένδρα να μην δώσουν το ξύλο των, με τον οποίον να κατασκευασθή ο σταυρός του μαρτυρίου. Οι ξυλουργοί άρχισαν τότε να κόβουν δένδρα δια να φτιάξουν τον σταυρό, που πάνω του θα κάρφωναν το ιερό σώμα του Ιησού, ο οποίος θυσιάστηκε στο θυσιαστήριον της αγάπης. Μα τα ξύλα έσπαζαν και ο σταυρός του μαρτυρίου δεν μπορούσε...
Ερωτόκριτος, Α.
(
1955
)
Ο μύθος της Λοιδοριάς
Η λοιδοριά ή αλοιδοριά είνε η «Δρυς η αειθαλής» ή βαλανιδιά. Το είδος αυτό του δέντρου δεν το αγαπάει ο λαός. Γιατί πιστεύει πως όταν ο κόσμος και η φύσις έμαθαν την καταδίκη του Χριστού, συνήλθαν σε νυκτερινή σύσκεψι όλα τα δέντρα και αποφασίσανε να μη δώσουν ξύλο, για να γίνη ο σταυρός, απάνω στον οποίον θα τον σταύρωναν οι Εβραίοι. Με την απόφασι όμως, όλων αυτών των δέντρων και φυτών, ένα μοναχά...
Άγνωστος συλλογέας
(
1930
)
Το Στοιχειό της Κρεπένης
Ήταν μια θεά Καλή και έστησε τ’ ανάκτορά της στην Γκιόλε τα Βιτώλια πούναι, σήμερα λέγονται Ηράκλειο, ένεκα ο Ηρακλής τα έκτισε. Ο εγγονός (ο Εριγών) του Ηρακλέους θέλησεν να βρη την πηγή του ποταμού, πήγε και είδεν ένα χάος. Τον λένε οι άνθρωποι να μη πάη για θα πέση. Αυτός ήταν περίεργος και πήγε και πνίηκε. Οι ποιηταί λένε ότι έγινε αστήρ προς το μέρος του Κάστορος. Ο υιός του κίνησε για να προχωρήση...
Ιωαννίδου, Μ.
(
1937
)
Το μωρό του αρχιληστή κι ο Χριστός
Όντον ήθελα σφάξει ο Ηρώδης το Χριστό ήπηρε πούρι ο Ιωσήφ τη Μαρία και το παιδί τζης να πάνε στην Αίγυπτο. Στο δρόμο που πηγαίνανε νυχθιαστήκανε. Ίντα να γενούνε δα, απού δεν εκατέχανε και το δρόμο; Να πάνε ομπρός, δεν εμπορούσανε, να κάτσουνε εκειά που νυχθιαστήκανε εφοβούντανε . Θωρούνε ένα φως εκειά πάρα πέρα και λένε: «Ας πάμε εκεί που φαίνεται κειόνε το φως κι ο Θεός βοηθός.» Πάνε και χτυπούνε...
Λιουδάκη, Μαρία
(
1938
)
Στον Αρακλή
Ένα στεφάνι, μια πέτρα στημένη, πάνω σε άλλη, σαν αβγό και με αυλακιές. Φαινόμενο γεωλογικό. Με τους σεισμούς δεν πέφτει.
Λουκάτος, Δημήτριος Σ.
(
1956
)
Όλος τούτος ο τόπος ήτανε αμπέλια που τα φερενε εδώ ο Βάχος (=Βάκχος).
Ήμελλος, Στέφανος Δ.
(
1960
)
Τη Μεγάλη Παρασκευή δε λούζοντ, ούτε κάνουνε καμμιά δουλειά. Το πρωί, σα θα γυρίσουνε από τα ξωκκλήσια όπου θα ξενυχτίσουνε, θα πάνε στο σπίτι τους, θα σαρώσουν ένα γύρο και θα μαζέψουν ασβόγερα απ’ έξω από τα χωράφια και μ’ ευτούνο θα ξαραχνιάσουνε το σπίτι, όπως τόχουνε αντέτι (συνήθειο). Λένε πως ο Χριστός, όταν τον κυνηγάγανε οι Οβραίοι πήγε και κρύφτηκε πίσω από τον ασβόγερα κι εκείνος άνοιξε...
Ταρσούλη, Γεωργία
(
1938
)
Ο Χριστός και τα νερά
Υπάρχει παράδοση. Όπου πέρασι ου Χριστός και κάθεσε σε κάναν ίσκιο, εκεί βγήκε νερό και είνι νερά ικεί. Όπου δεν πέρασε και δεν κάθησε, νερά δεν υπάρχουν.
Λουκόπουλος, Δημήτριος
(
1925
)
Ήρωες
Αλέξαντρος ο βασιλιάς ενειρεύτηκε πως υπάρχει σκότος κ’ εστενοχωριούντονε με είντα τρόπο θα το βρη κ’ εσυνεννοήθηκε τη δωδεκάδαν του. Ετότες του ‘πε ένας απού τη δωδεκάδαν του, να πάρη σαράντα φοράδες βυζανόμενες και να τρυπήση καλάμια να βάλη μπαρούτι και λάδι, γιατί βρίσκονται ‘ς την πόρτα του σκότους άγριοι αθρώποι και τρώνε τσ’ αθρώπους. Κι όντεν θα μπούνε ‘ςτην πόρτα του σκότους, να δώσουνε φωθιά...
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
(
1939
)
Πύργος της Αγίας Μαρίνας
Ο πύργος της Αγίας Μαρίνας έχει απέξω προεξοχές σα μπαλκόνια. Ένας αράπης ήτανε εκεί και πετιότανε από το ένα μπαλκόνι στο άλλο. Τον έφερνε τον πύργο γύρου γύρου.
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
(
1960
)
Ο Τάφος του Ασκληπιού
Πάνω απ’ την Καρβουνολεπινίτσα ξεπετιένται δύο σταχτόασπροι βράχοι. Ο πιο μεγάλος βράχος λέγεται Αλμπίνα. Στην κορυφή που φαντάζουν τρεις γέρικες δάφνες. Ο άλλος λέγεται Αλμπινίτσα και έχει το σχήμα πυραμίδας. Κάτω απ’ τα βράχια αυτά λένε πως είναι ο τάφος του Ασκληπιού. [Άλμπα= Λέξ. Κουτσουβλάχικη, άσπρη, ήτοι άσπρη πέτρα, Αλμπινίτσα, σύνθετη. Άλμπα – νίκα= μικρή άσπρη πέτρα. Η πέτρα στην Κουτσουβλαχική...
Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ.
(
1948
)
Ασκληπιός
Στην Καρβουνολεπενίτσα ή Λεπενίτσα και τώρα μετανομασμένη Πιαλία στα ριζά του βουνού Κόζιακας, υπάρχει η παράδοση, κατά την οποία ο Ασκληπιός διέταξε τον υπηρέτη του, να τον σκοτώσει και να βάλει τ’ όνομά του σ’ ένα κουτί, μες το οποίο ο Ασκληπιός κάτι πέταξε. Κατά τη θέληση του Ασκληπιού, ο υπηρέτης θα έθαβε το σώμα σαν κάτι το άχρηστο. Και το κουτί παράγγειλε να το ανοίξει ύστερ’ από σαράντα μέρες,...
Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ.
(
1948
)
Γάϊος
Σε τούτο το Κάστρο, στον Άη Νικόλα (Γάϊος) εγενότουνε κάποτε πολιορκία κι οι κλεισμένοι αναγκαστήκανε ως και ποντίκια να φάνε.
Λουκάτος, Δημήτριος Σ.
(
1957
)
Παράδοση για την τύχη μιας βασιλικής οικογένειας που την πολιορκούσαν σ’ ένα κάστρο οι Τούρκοι, και γι αχνάρια που φαίνονται εκεί.
Κυριακίδης, Σ.
(
1922
)
«
»
Πλοήγηση
Όλο το Αποθετήριο
Αρχείο & Συλλογές
Τόπος καταγραφής
Χρόνος καταγραφής
Συλλογείς
Λήμμα
Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)
Ευρετήριο πηγών
Κείμενα
Ο λογαριασμός μου
Σύνδεση
