Ασκληπιός

Στην Καρβουνολεπενίτσα ή Λεπενίτσα και τώρα μετανομασμένη Πιαλία στα ριζά του βουνού Κόζιακας, υπάρχει η παράδοση, κατά την οποία ο Ασκληπιός διέταξε τον υπηρέτη του, να τον σκοτώσει και να βάλει τ’ όνομά του σ’ ένα κουτί, μες το οποίο ο Ασκληπιός κάτι πέταξε. Κατά τη θέληση του Ασκληπιού, ο υπηρέτης θα έθαβε το σώμα σαν κάτι το άχρηστο. Και το κουτί παράγγειλε να το ανοίξει ύστερ’ από σαράντα μέρες, οπότε θα βρισκε μέσα, τον Ασκληπιό μικρό βρέφος. Ο υπηρέτης όμως δεν υπολόγισε καλά κι άνοιξε το κουτί αφού περάσανε 39 μέρες και 40 νύχτες. Ανοίγοντας το κουτί είδε ένα μικρό νήπιο. Είταν ο Ασκληπιός, που κινώντας τα χείλια του ξεψύχησε. Ο υπηρέτης πρόωρα είχε ανοίξει το κουτί. Λείπανε μερικές ώρες για να ωριμάσει. Έπειτα ο υπηρέτης πήρε το χαρτί που είχε ρίξει στην αρχή ο Ασκληπιός κι έφυγε. Στο χαρτί αυτό είταν γραμμένες οι συνταγές για τις διάφορες αρρώστιες. Οι Καρβουνολεπονιτσιώτες, που πιστεύουν πως το χωριό τους είναι η πατρίδα του Ασκληπιού, πιστεύουν ακόμα πως κάποτε θα βρουν το πολύτιμο αυτό χαρτί. [Πιαλία= Αρχαία πόλη, που δεν αναφέρει, ούτε ο Στράβωνας ούτε ο Παυσανίας. Στο γεωγραφικό λεξικό του Στεφ. Βυζαντίου αναφέρεται ως σημαντική Θεσσαλική πόλη, Στην Καρβουνολεπενίτσα υπάρχουν ακόμα πραχτικοί γιατροί. Πιστεύουν ότι κληρονομικά μάθανε την τέχνη, απ’ τον Ασκληπιό. Οι γυναίκες κάθε άνοιξι μαζεύουν χόρτα απ’ τον Κόζιακα, τα ξηραίνουν, κάνουν βοτάνια και τα πωλούν στα Τρίκκαλα και τα περίχωρα στους αρρώστους.