Εναλλαγή πλοήγησης
Ελληνικά
English
Ελληνικά
Ελληνικά
English
Σύνδεση
Εναλλαγή πλοήγησης
Πρόσφατες εγγραφές
Αρχική σελίδα
Πρόσφατες εγγραφές
Αρχική σελίδα
Πρόσφατες εγγραφές
JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.
DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές
Αποτελέσματα 8061-8080 από 142579
Τα κατά την Λαμπροφόρον Ανάστασιν
Σημειώσεως άξιον και το εξής: ότι αι δάφναι διατηρούνται μέχρι της αποδόσεως οπότε λαμβάνονται; το δ’ εσπέρας εκείνο καίουν τινάς τας δε λοιπάς το πρωΐ την παραμονήν του Αγίου Ιωάννου, οπότε πηδώντες οσάκις καίουν άνωθεν λέγουν «να καούνε ψύλλοι μας και τα κορύδια μας». Κατά την παράδοσιν της Σινώπης η δάφνη τίθεται προς καταπάτησιν διότι επ’ αυτών εκρεμάσθη ο Ιούδας, διατηρούνται 40 ημέρας όπως γίνηται...
Χορτόπουλος, Π.
(
1876
)
Τα σταυράγκαθα
Εδώ στη Τζιά έχομε πολλώ λογιώ άγρια αγκάθια με διάφορες ονομασίες: Ο γαϊδουράγκαθος, ο απούρανος, ο ασκόλυμπος, τα κεφαλάγκαθα, τα σαϊττάγκαθα, τα μοσχάγκαθα και σταυράγκαθα. Λένε πως αυτά τα σταυράγκαθα είναι τα αγκάθια που κάμανε στεφάνι του Χριστού και του το βάλανε στο κεφάλι όταν τον κρεμάσανε οι Εβραίοι. Όταν το κόψωμε από πάνω το κεφάλι του αγκαθιού αυτουνού βγάζει αίμα.
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
(
1960
)
Ελληνικές Παραδόσεις Η βρύση του Ιούδα
Στη Κατρανίτσα της Μακεδονίας, ως μια ώρα από το χωριό, είνε μια βρύσις που τη λένε το νερό του Γιούδα. Το νερό της βρύσης αυτής είνε υπόπικρο και υφάλμηρο, επίσης δε τα λιθάρια εκεί γύρω είνε μαυρισμένα. Για το παράξενο αυτό νερό οι χωρικοί διηγούνται τον εξής μύθο: «Όταν σταυρώθηκε ο Χριστός, ο Ιούδας, μετανόησε και πήγε να κρεμαστή. Μα ο θάνατος δεν ήθελε να τον πλησιάση, ο Χάρος δεν ήθελε να τον...
Άγνωστος συλλογέας
(
1929
)
Μέσα τση Μαργιάς ο γιός όξω τση Μαργιάς ο γιός. Εις περιπτώσεις καθ’ ας άτομά τινα γαλιφίζουν ωρισμένα πρόσωπα όσον καιρό τα έχουν ανάγκη. Προέκυψεν από την πρόληψιν ότι οι οβραίϊτσες οντέ κοιλιοπονούνε για να κάμουνε παιδί παρακαλούνε το Χριστό να τσι λευτερώση με το καλό και λένε: «Μέσα τση Μαργιάς ο γιός», κι’ ύστερα απίτις κάμουνε τον κολόνερό ντως βαστούνε ένα γκαλάμι και πάνε από πίσω από όλες...
Φραγκάκι, Ευαγγελία Κ.
(
1949
)
Τα μαλλάκια τση Παναγίας
«Όdεν εσταυρώσα dο Χριστό, ήπηρεν η μάννα dον τα όρη των ορίω. Στη στράτα εξέμπλεκε τα μαλλιά τζη και τα μάδειε. Από στότες επομείνασιν απάνω σε κάτι κοκκινωπά πλαδάκια, που τα λέσι «μαλλιά τση Παναγίας».
Οικονομίδης, Δημήτριος
(
1934
)
Περί του Φώτου – Ντέ
Εν Παραμυθία, προκειμένου περί μακροβιότητός τινος, λέγουσι «θα ζήση ή έζησε σαν ο Φώτος – Ντές», διηγούνται δε περί αυτού τα εξής. Ο Φώτος – Ντές συναντήσας τον Χριστόν συρόμενον εις τον Γολγοθάν τον ερράπισεν, ο δε Θεάνθρωπος τον κατηράσθη να ζη εις έρημον μέρος, μέχρι ου καταβροχθέση την ράβδον, ην έρριξεν ενώπιόν του, και είτα ν’ αποθάνη. Ο Φώτος – Ντές παραλαβών την ράβδον, μεταβληθείσαν τότε...
Παναγιωτίδης, Δ. Α.
Γιατί ο Χριστός μια φορά έπνιξε και καλούς μαζί με έναν κακό
Μια φορά ένας περνούσε με τη βάρκα του να πάη να χαλάση ένα χωριό. ‘ζ τη βάρκα μέσα είχε και άλλους πολλούς καλούς ανθρώπους. Ο Χριστός για να προλάβη το κακό εβύθισε τη βάρκα και έπνιξε τον κακόν και τοις άλλους. Πολλοί άνθρωποι ρωτήσανε το Χριστό γιατί να πνίξη τους καλούς ανθρώπους. Ο Χριστός λέγει σε έναν «Βάλε μιαν χούφτα μέλισσες ‘ς τον κόρφο σου» Τις έβαλε τις μέλισσες εκείνος. Μια από τις...
Λουκόπουλος, Δημήτριος
Κατά την παράδοσιν της Σινώπης αι δάφναι τίθενται προς καταπάτησιν διότι επ’ αυτών εκρεμάσθη ο Ιούδας. Διατηρούνται 40 ημέρας όπως γίνεται κατάδηλος η αθλιότης του προδόντος θεού ζώντα και βοτανόμενον και συναναστρεφόμενον.
Χορτόπουλος, Π.
(
1876
)
Παραδόσεις περί του Φώτου – Ντέ
Εν Παραμυθία, προκειμένου περί μακροβιότητός τινος, λέγουσι «θα ζήση ή έζησε σαν ο Φώτος – Ντές», διηγούνται δε περί αυτού τα εξής. Ο Φώτος – Ντές συναντήσας τον Χριστόν συρόμενον εις τον Γολγοθάν τον ερράπισεν, ο δε Θεάνθρωπος τον κατηράσθη να ζη εις έρημον μέρος, μέχρι ου καταβροχθέση την ράβδον, ην έρριξεν ενώπιόν του, και είτα ν’ αποθάνη. Ο Φώτος – Ντές παραλαβών την ράβδον, μεταβληθείσαν τότε...
Παναγιωτίδης, Δ. Α.
(
1902
)
Δοξάζουν ότι αι δάφναι της Αναστάσεως διατηρούνται της αποδόσεως οπότε λαμβάνονται.
Χορτόπουλος, Π.
(
1876
)
Τα μεσάνυχτα λειτουργάει ο Χριστός, οπότε και οι ποταμοί δεν τρέχουν.
Ζήκος, Αστέριος
(
1892
)
Τοποθεσία Γαβρόνα (στο βουνό). Κατάχλωρο. Το λένε έτσι, γιατί έχει γάβρους (δέντρα). Το φύλλο του είναι όπως η βάα. Απ’ αυτό το ξύλο επήραν κι εσταύρωσαν το Χριστό.
Λουκάτος, Δημήτριος Σ.
(
1959
)
Κουτεντές= έτερος τύπος του κουτός, κουταΐτης.
Δένδιας, Μιχαήλ
(
1915
)
Το Σταυρό τον είπαν έτσι, επειδή παλαιούθενε είχανε κάμει φονικό κι’ είχανε πήξει (=μπήξει) σ’ εκείνην τη θέση ένα σταυρό. (Είναι όμως και σταυροδρόμι στα διάφορα χωριά).
Λουκάτος, Δημήτριος Σ.
(
1956
)
Χαρμύλι, το= Η πηγή αυτή έλαβε το όνομα εκ του τοπικού ήρωος Χαρμύλου, ζήσαντος περί τω 300 π.χ. άνωθεν του στομίου από του οποίου τρέχει τον νερό, υπάρχει επί τετραγώνου μαρμαρίνης, πλακός επιγραφή εις Τουρκικήν γλώσσαν.
Ζάρακας, Νικόλαος Α.
(
1958
)
Εν Ραιδεστώ ευρίσκεται ο ιστορικός ήλος ο εν τη κοιλία του Σωτήρος εμπαγείς φυλαττόμενος παρά την εν αυτή ενοικούντων αδελφών Αρμενίων και τιμώμενης δια της πανηγυρικής Τακαβόρ τελούμενης περί τα μέσα Αυγούστου.
Κωνσταντινίδης, Ν.
(
1890
)
Φονισκαριά
Η λέξις είναι εν χρήσει εν πολλαίς τοπωνυμίαις Γορτυνίας προς δήλωσιν φόνου ανθρώπου, γενομένου είτε εξ αιτίας ενός δένδρου, εάν δηλ. ο άνθρωπος πέση εκ τούτου και φονευθή κ πέση το δένδρον εν τη υλοτομία και φονεύση άνθρωποι κ.τ. τοιαύτα είτε εξ’ άλλου εάν τις φονευθή εξ εαυτού, αυτοχειριασθή κρεμάμενος εκ δένδρου, κ εν τη φονισκαριά Ζατοίνης ένθα υπάρχοντος δένδρου τινός, κατά την παράδοσιν, εκρεμάσθη...
Σακελλαριάδης, Χ.
(
1923
)
Οντόν επρόδωκι- ν ο Ιούδας, παιδί μου, το Χριστό επήγε κι είπε τση μάνας του: - Μάνα, ο Χριστός είπενε πως δ’ ανεστηθή σε τρεις μέρες. – Και πιστεύγεις το, μωρέ, παιδί μου, εσύ αυτό; - Φοβούμαι, μάνα πως είναι αλήθεια. Ήτυχε να ψήνει η μάνα ντου κεινιά την ώρα πετεινό και λέει στο γυιό της. – Αν είναι αλήθεια, μωρέ παιδί μου, τούτονα το πράμα δα σκωθή ο πετεινός που ψήνεται στο τσικάλι να φωνιάξη....
Λιουδάκη, Μαρία
(
1937
)
Ένας διαβάτης βαδίζοντας μέσ’ στο δρόμο συνήντησε σε μια ρεματιά ένα ξερριζωμένο μικρό φυτό. Το είδε που ήταν όμορφο, το πήρε, αλλά εσκέφτηκε που να το βάλη για να μην ξεραθή ώστου να πάη στο σπίτι του να το μεταφυτέψη. Και βρήκε ένα κοκκαλάκι πετεινού και το πέρασε μέσα σε λίγη λάσπη. Βαδίζοντας όμως το φυτό μεγάλωνε κ’ εβγήκαν οι ρίζες του απέξω. Και τότε έψαξε στο δρόμο και βρήκε ένα κόκκαλο χοίρου,...
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
(
1962
)
Άλλοτες είχε χίλιες θεουλίνες κι άλλοι τόσοι θεοί. (θεουλίνα= θεά)
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή
(
1928
)
«
»
Πλοήγηση
Όλο το Αποθετήριο
Αρχείο & Συλλογές
Τόπος καταγραφής
Χρόνος καταγραφής
Συλλογείς
Λήμμα
Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)
Ευρετήριο πηγών
Κείμενα
Ο λογαριασμός μου
Σύνδεση
