Εναλλαγή πλοήγησης
Ελληνικά
English
Ελληνικά
Ελληνικά
English
Σύνδεση
Εναλλαγή πλοήγησης
Πρόσφατες εγγραφές
Αρχική σελίδα
Πρόσφατες εγγραφές
Αρχική σελίδα
Πρόσφατες εγγραφές
JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.
DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές
Αποτελέσματα 6861-6880 από 142579
Μιαν φορά κι έναν καιρόν, που 'ταν ένας βοριάς δυνατός και κουτουριασμένος ικεί που φυσάει ή αέρας πουλύ δυνάτος η πέρανεν ένας άνθρωπος κ' είχενεν μια κιεπενέκαν (κάππαν) εις τα χέρια του κι ΄πεβαζεν στοίχημα η νήλιος με το βοριά ποιός αμπαρά να πάρη από τ' ανθρώπου τη ράχη την κεπενέκα. Τώρα να δοκιαμαστούμε και οι δυό μας ποιός είνια δυνατός. Έπιασεν κ' οι δυό με τη δύναμη να φυσάη βοριάς και ν'...
Ιωαννίδου, Μ.
(
1943
)
Ο Ουρανός (τον λέμε ο Θεός) ήταν χαμηλά και τον έφταναν και τον έγλιφαν τα βόδια. Τότε οι άνθρωποι πίστευαν. Μετά από τις αμαρτίες των ανθρώπων έφυγε ψηλά.
Δευτεραίος, Άγγελος Ν.
(
1965
)
Πισσώνης, ο διάβολος πισσίτης, ο κακός, ο κολασμένος
Ξανθουδίδης, Στέφανος Α.
Κλέφτ'ς, ο = Εις αστήρ ανάβαλλων περί το λυκαυγές του θέρους
Λουκόπουλος, Δημήτριος
(
1922
)
Γ'. Ζ'γαριά είνε τρι' αστέρια, ένα λαμπρό κι δυό μντά. Αγνοώ περί τινός αστερισμού πρόκειται. Δ. Σταυρός παέι κουντά ς τς Ζ' γαριά έχ' πέντ αστέργια. Ε' Πούλια, έχι έξ αστέρια. Προφανώς η Πλειάς. ΣΤ'. Αλιτρουπόδα, βγαίν' κουντά τμ Πούλια, κ' έχ' εξ αστέρια, αλλά δεν έινι ούλα μαζί. Ζ'. Ιφταπάρθενους χουρός, πααίν κουντά τμ Πούλια κ' έχ' ιννιά αστέργια. Η'. Ιφταπάρθινους χουρός, είνι άλλους αυτός κι...
Λουκόπουλος, Δημήτριος
(
1914
)
Νια φουρά ου ουρανός ήταν πουθλή χαμ'λός μα όσου χαμ'λος ο μυόρ'γαν κι τα βόϊδια να τουν φτάσνι. Τότο τα βώϊδια έγλειψαν μι τ' γλώσσα τ'ς βηγγάρ κι γι' αυτό έχ' τα μαυράδια. Κείνα είναι βουϊδουγλειψιές.
Λουκόπουλος, Δημήτριος
(
1902
)
Ο Ήλιος και η μάννα του
Όταν ο ήλιος ανατέλη κόκκινος, στην Πελοπόννησοπιστεύουν οτι το χρώμα του αυτό οφείλεται στο αίμα της μητέρας του, που την εσκότωσε, επειδή δεν του είχε ετοιμάσει νώρις το φαϊ του. Στην Ήπειρο, πάλι, πίστευούν οτι η μητέρα του ήλιου δεν τόλμα ποτέ να τον δή από κοντά, για να μην την κάψη. Μόνον αφού του στρώση το τραπέζι και απιθώση τα φαγητά σ' αυτό, κάθεται παράμερα και τον χαίρεται.
Άγνωστος συλλογέας
(
1930
)
Αποσπερίτης = έσπερον
Τσικόπουλος, Ι.
(
1912
)
Ο Φεβρουάριος καλείται “Φλεβάρης”, διότι πήγνυνται αι φλέβες της γής. Κατά τινά δημώδη ρήσιν επιθυμή μεν να κάμη ψύχος, αλώς εντρέπεται από τον μεγαλύτερον αδελφόν του, τον Ιανουάριον.
Άγνωστος συλλογέας
(
1893
)
Ο Ήλιος και το Φεγγάρι ήσαν αδέρφια και το Φεγγάρι φώταγε καλύτερα από τον Ήλιο και πήραν γελαδασβουνιές και βαρειόντονε και γέμισε το Φεγγάρι γελαδασβουνιές και φαίνονται στα μούτρα του ως τα σήμερα και δε φωτάει πλιά τόσο καλά.
Ταρσούλη, Γεωργία
(
1938
)
Β', Ου Γιαννάκ'ς είν έν αστέρ ούπ φαίνιτι κεί π φαίνιτι του χ'μώνα η Μάρου, αλλά δεν έχ' τ' λαμπράδα όπ' έχ' η Μάρου. Κατά τον Γεώργιον Τσαμαδιάν ποιμενόπαιδα αγράμματον, διατρίβοντα κατά το πλείστον εις τα Βαρδούσια της Αιτωλίας. Προφσνώε η Μάρω είνε Έσπερος, ο δε Γιαννάκης είνε ο Εωσφόρος, κατ' αμφότερας λοίπον τας περιπτώσεις η Αφροδίτη κατά την δημώση λαϊκην αστρονομίαν.
Λουκόπουλος, Δημήτριος
(
1914
)
Ο ήλιος οσάκις κρύπτεται όπισθεν νέφους πηγαίνει να πίη νερό, λέγουσι
Σκορδέλης, Βλ.
(
1873
)
Τη Μεγάλη Παρασκευή, την ώρα που λένε το Πιστεύω και κουνάει ο παπάς τον “αέρα”, είναι ώρα ανοιχτή και οτι περικαλευτή κανείς γίνεται. Αν πή, να πούμε; “Χριστέ μου, δώσε φώτιση του γιού μου, ή φανέρωσε έναν καλό γαμπρό του κοριτσιού μου ή να πάει καλά η δουλειά τ' αντρός μου”, θα του γίνη.
Ταρσούλη, Γεωργία
(
1938
)
Κατά την ημέραν του Ευαγγελισμού πιστεύουν οι κάτοικοι της Βέρμπιανης οτι ανοίγει ο ουρανός και τα δένδρα προσκυνούν κύπτοντα την κορυφήν των μέχρι του εδάφους και πάλιν ανυψούμενα.
Καψάλης, Γεράσιμος
(
1916
)
Α', Η Μάρου είνε κειό τ' αστέρ του λαμπρό, π βγαίν' τν αυγή μι τουν ήλιού. Διν' κουντά π τουν ήλιου, κι πάει πάει κουντά, αλλά δε βουδων' να βασιλέψ' κι μεν πάρα πίσ' απ' απ' τουν ήλιου κι γι' αυτό του βράδ' φαίνιτι. Η Μάρου τουν γελάσι του Γιαννάκ', ένα άλλου άστέρ, κι του καλουκαίρ ου Γιαννάκ'ς πααίν' κι του χ'μώνα 'ς ται βουνά. (βουδων' = Ευοδώνει, Κατορθώνει, επιτυγχάνει.)
Λουκόπουλος, Δημήτριος
(
1914
)
Η Πούλια
Η Πούλια : (Η νύφη και οι συμπέθέροι). “Τον καιρό εκείνον γινόταν ένας γάμος. Η Νύφη όμως ήταν γκαστρωμένη από άλλον άντρα και ο γαμπρός δεν ήξερε. Ο Θεός όμως την τιμώρησε να γεννήση την ημέρα του γάμου της. Για παράδειγμα δε έκανε αστέρια την νύφη και τους συμπεθέρους”.
Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
(
1966
)
Εν την σελήνη νομίζουσιν ότι διακρίνουσιν ωραίαν μορφήν προσώπου
Σκορδέλης, Βλ.
(
1873
)
Η κολώνα που βαστάει τη γής. Βλ. Καλλικάνταροι.
Λάσκαρης, Ν.
(
1925
)
Ο Γαλαξίας
Ο Γαλαξίας : (Άχυρο τ' κουμπάρου). Ένας πήγε κάποτε μουσαφίρης στον κουμπάρο του. Εκεί, είδε άχυρο, το οποίον του ήτο αναγκαίον. Τη νύχτα, σαν ησύχασαν όλοι, ο κουμπάρος φόρτωσε το γομάρι του νοικοκυρη άχυρο και το μετέφερε “κρυφά” στην κατοικία του. Πριν ξημερώση γύρισε πάλι και τυλίχτηκε στα σκεπάσματα του. Όταν ξύπνησε ο κουμπάρος κατάλαβε οτι κάποιος του έκλεψε το άχυρο. - “Πήρε τον τορό” (ακολούθησε...
Γεωργούλας, Σωκράτης Δ.
(
1966
)
Γ' Χουργιά είνι αστέρια πουλλά μαζούλα. Όθι είνι πουλλά αστέρια, δέκα, δεκαπέντι είνι χουργιό. Λοιπόν χωριό, είναι πάς αστερισμός. ΙΑ'. Αυγερινός είνι η Μάρου ή ου Γιαννάκ'ς. Όλας τας ανώτερω λαϊκάς αστρονομικάς γνώσεις ηρύσθην παρά του ειρημένου Γ. Τσαμαδιά, και τας κατέγραψα εις την γλώσσαν αυτού, εν Κεφαλοβρύσω, δ' όμως, όπου δεν ήτο δυνατό ένεκα του χειμώνος, καθ' όν εγίνετο η καταγραφή, να ζήτησω...
Λουκόπουλος, Δημήτριος
(
1914
)
«
»
Πλοήγηση
Όλο το Αποθετήριο
Αρχείο & Συλλογές
Τόπος καταγραφής
Χρόνος καταγραφής
Συλλογείς
Λήμμα
Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)
Ευρετήριο πηγών
Κείμενα
Ο λογαριασμός μου
Σύνδεση
