Εναλλαγή πλοήγησης
Ελληνικά
English
Ελληνικά
Ελληνικά
English
Σύνδεση
Εναλλαγή πλοήγησης
Πρόσφατες εγγραφές
Αρχική σελίδα
Πρόσφατες εγγραφές
Αρχική σελίδα
Πρόσφατες εγγραφές
JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.
DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές
Αποτελέσματα 6841-6860 από 142579
Ο ήλιος και το φεγγάρι ήταν αδέρφια. Και το φεγγάρι είχε τόσο πολύ δυνατό φώς όπως και ο ήλιος. Κάποτε ετσακώθηκαν ποιός δίνει ποιο πολύ φώς και εμμάλωσαν. Τότε ο ήλιος πέταξε λάσπη πάνω στο φεγγάρι. Το φεγγάρι έχασε το φώς του για αυτό φωτίζει τόσο λίγο και σχηματίστηκε μια αγελάδα που φαίνεται και αυτήν την αγελάδα την κατεβάζουν οι μάγισσες και την αρμέγουν.
Δευτεραίος, Άγγελος Ν.
(
1965
)
Μυθικαί διηγήσεις (παραδόσεις)
Λένε πως ο Κάης καίεται εις το φεγγάρι, γιατί εσκότωσε τον αδερφό του. Και δείχνουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου του Κάη. Λένε ακόμη οτι μια γραία αφούρνιζε κι' ήτανε το φεγγάρι αντίκρυ της, του έρριξε τη ρούτα (πάννα) του φούρνου κι' έκαμε το άνοιγμα του φεγγαριού.
Κασιμάτης, Ιωάννης Π.
(
1958
)
Ουρανός, τ' άστρα κ' η γή
Η ημητέρα μυθολογία λέγει οτι ο Υσερίον άμα φώσει αμέσως προσέρχεται προς την μητέρα του ίνα κρύψη τον θυμόν πίνων οίνον ηδόν, μελληνδία και τρώγεν κρέατα των ορθοκρεράων. Το δύνηθες δειόνον έστι λιτότατον, αποτελούμενον εξ' ενός βόος, εξ εν βεβαίως φαγόντες και η οπαδοί του οδυσσεύς εστερήθησαν του νοστίμου ήματος, ενός σίθου ακράτου οίνου και δύο κλιβάβων άρτου. Τον άρτον παρασκευάζει αυτώ αυτή...
Κωνσταντινίδης, Ν.
(
1890
)
“Άβατο” μοναστηριού Ντουσλικου
Το μοναδικό φανταχτερό κυπαρίσι του Μοναστηριού, έπειτα από σεισμό, έπεσε κι έσπασε τον εξωτερικό τοίχο. Μια μεγάλη σχισμάδα φαντάζει ως σήμερα στον τοίχο. Λένε πως ο σεισμός γίνηκε από θεία οργή, γιατί κατατρεγμένα γυναικόπαιδα από Αρβανίτες, παραβιάσανε το άβατο και μπήκανε μέσα. Άλλη εκδοσή της παράδοσης, λέει πως κάποια Τουρκάλα, πιθανά η γυναίκα του Πασά Τρικάλλων, θέλησε να μπεί στο μοναστήρι...
Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ.
(
1948
)
Ο Θεός και η γή
Ο Θεός λέγουν πως κρατεί την γήν εν τη παλάμη του προσηλών ατενές το βλέμμα προς αυτήν. Και οτι αν παραβλεμματίση ( στρέψη αλλαχού το βλέμμα), αμέσως θα καταστράφή. [Παράδοσις πιθανώς πλασθείσα προς εξήγησιν της εικόνος του Παντοκράτορος. Σ. τ. Δ.]
Φαρμακίδης, Ξενοφών Π.
(
1916
)
Τα αστέρια είναι τα καντηλάκια των αποθαμένων
Ιωαννίδου, Μ.
(
1930
)
Ίρις η Κερασολένη
Γι' αυτήν πίστευαν οτι είναι η ζωνή της Παναγίας και οτι φαίνεται για παρηγοριά οτι θα παύση η βροχή και δεν θα γίνη ξανά κατακλυσμός. Τα παιδιά όταν την βλέπουν λένε, “Άϊ κερασολένη ο άντρας σου πεθαίνει και τα παιδιά σου κλαίνε και σ' είσαι στολισμένη;
Σπανός, Χαράλαμπος Ν.
(
1955
)
Τι πιστεύουν οι Κρητικοί για τους σεισμούς. Τα άστρα που πέφτουν στην γή. Πως χώρισαν η Κυκλάδες. Η καταστροφή του Ηρακλείου. Η τρομερή πρόληψις του «βασανίσματος». Η καταραμένη κερένια κούκλα. Ο Μητσάκης για τις γυναίκες. Μια ρεκλάμα ξενοδοχείου. «Σπέφσατε!.. Σπέφσατε!...» κ.τ.λ. κ.τ.λ.
Να μερικές Κρητικές δοξασίες για τους σεισμούς, αρκετά επίκαιρες σήμερα που η ατυχής νήσος επλήρωσε πάλι τον φόρον της στον Εγκέλαδον : Οι Κρητικοί πιστεύουν πως, όταν πέση κανένα άστρο στη γή, γίνεται σεισμός, βουλάει ο τόπος και πλημμυράει όλος από τη θάλασσα. Έτσι, λένε, έπεσε μια φορά ένα άστρο και χώρισε τη Σαντορίνη και τα άλλα νησιά του Αιγαίου από την Κρήτη και γίνηκε θάλασσα ανάμεσα τους,...
Άγνωστος συλλογέας
(
1930
)
Ο ήλιος (Απόλλων) είναι ο ευεδέστερος τωων ανθρώπων τρέχει με μεγάλην ταχύτητα χωρίς να φάγη καθ' όλην την ημέραν, την εσπέραν τρώγει εις τα ανάκτορα του πέντε φούρνους ψωμί και δέκα στέρνες νερό. Αν δε ταύτα δεν εύρη έτοιμα θα φάγη την μητέρα του. Δια τούτο κατά την δύσιν του ήλιου δεν τρώγουσι ποτέ ούτε τα νήπια βυζάνουσιν, ίνα μη διαταράζωσι το δείπνον του ήλιου, άλλες αποθνήσκει η μήτηρ του λ...
Ζήκος, Αστέριος
(
1892
)
Ουραγκίνα
Όντας ου ήλιους βασιλέψει στουν τόπου αφτόν, που οι Γαρδικιώτες νοματίζουν ουραγκίνα, ου τόπους παίρνει μια βάψη γαλάχια, σαν τουν ουρανό. Ιένας παππούς Γαρδικιώτης ελεί πως μιγάλο θάμα θα γείνει.Μια γριά έλεϊ πως πείσμουσε ου θεός για τσ' αμαρτίες μας κι θα μας κάψει.
Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ.
(
1948
)
Είναι δύο άστρα που τα λένε η κακιά νύφη με τη κακιά πεθερά. Πηγαίνει το ένα κοντά 'ς το άλλο και απομακρύνονται πάλι
Ήμελλος, Στέφανος Δ.
(
1960
)
Όλο αυτό το χάος που βλέπει τώρα ήταν πολύ χαμηλά και μας έλεγαν οι παπούδες οτι τόσο χαμηλά ήταν που το γλίφαν τα βόϊδια. Είχαμε ένα λουλούδι που το λέμε αρμένι είναι στρογγυλό με άσπρο άνθος και με μια κοκίδα στην μέση. Όσο η μάυρη κοκίδα μικραίνει τόσο χάνει ο άνθρωπος την ντροπή. Κάποτε δηλαδή τότε που γλιφαν τα βόδια το χάος τον ουρανό ήτανε αυτή η κοκίδα η μάυρη πολύ μεγάλη. Με τα χρόνια όμως...
Δευτεραίος, Άγγελος Ν.
(
1965
)
Ουρανός – Άστρα – Γή
Δυ' αδέλφεια ήσανε. Ήλος και Φέγγος πέρασ ένα δυό μήνες νέ. Ήλος ήτονε την ημέρα νε Φέγγος την νύχτα λέγανε Φέγγος του Ήλος «την νύχτα γύρες εσύ». Ήλος πα λέγεινε το Φεγγάρι «εσυ πας οι είσαι εσύ γυρές την νύχτα». Έναν ημέραν μάλλωναν για το γύρισμα φότι μαλόνηναι ήρθε 'ρεάστι μάννα του και ρώτησε τους για το ποιόν μαλόνειτε είπεν ο Ήλος. Ατός φότι ένι παιδί κι έθελει να γυρίση την νύχτα θέλει να...
Άγνωστος συλλογέας
(
1894
)
Δοξασίες για την Πούλια
Για τις δοξασίες του Ελληνικού λαού τις σχετικές με την Πούλια γράψαμε κι άλλοτε. Ιδού μερικές ακόμα : Ο λαός μας πιστεύει οτι η Πούλι, ο γνωστός αστερισμός της Μικράς Αρκτού, ήταν άλλοτε κλώσσα κι' αργότερα τα κλωσσόπουλα της έγιναν αστέρια, αλλ' απ' αυτά μονάχα τα έξη της έζησαν. Επίσης επικρατεί η δοξασία οτι τα μάγια που αφίνονται στη στέγη των σπιτιών, αν δεν τα ιδή η Πούλια, δεν φέρνουν κανένα...
Άγνωστος συλλογέας
(
1920
)
Ο ουρανός είναι το παλάτι του Θεού. Ο ουρανός είναι και ο πατέρας των ανθρώπων.
Φραγκάκι, Ευαγγελία Κ.
(
1949
)
Η Πούλια
Ένα θεοσκότεινο βράδυ που είχε πέσει πυκνή αντάρα στη Νεράϊδα και ο Γερονάσιος ο τσουπάνης ρούσε τα πρόβατα πάνω στο σύρμα κατά την κορυφή, ακούστηκε παράξενο λάλημα, που τ' ακολούθησε ένα ηχηρό φτερούγιασμα. Κείνη τη στιγμή, ο Γερονάσιος είδε ν' ανεβαίνουν και να κολλούν στον ουρανό εφτά φωτάκια. Ο Γερονάσιος έλεε πως είταν η κλώσσα πετροπέρδικα με τα έξη κλωσσοπούλια, που πετάξανε και κολλήσανε...
Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ.
(
1948
)
Η Μεγάλη Άρκτος
Οι Σαρακατσάνοι έχουν μια περίεργη και παράξενη παράδοση για τον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου.Η γυναίκα κάποιου τσοπάνου γέννησε παράκαιρα ένα κορίτσι. Ο άντρας της νόμισε, πως τον απάτησε η γυναίκα του και ήθελε να την διώξει απ' το καλύβι του. Η γυναίκα με διαμαρτυρίες έλεγε οτι δεν τον απάτησε και οτι το κορίτσι είταν δικό του. Αποφασίστηκε λόιπόν, πεθεροί, πεθερές, αντρόγυνο και εραστής να πάνε...
Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ.
(
1948
)
Ουράνια σώματα
Ου ήλιους είνι κι αυτός σαν ανθρώπους κι περπατάει μέν ηλιά κι με τα φτιράτ. Έχω πουδάργια κι περπατάει άμα βασιλεύ. Αλλά λέμε οτι βασιλεύ ούτε χώνιτι, αλλά τ νύχτα φαίνιτι σα φεγγάρ' γιατί είνι σκουτάδ'. Ου κόσμος λένι οτι είνι άλλους ου ήλιους κι άλλου του φιγγάρ' αλλά είνι του ίδιου.
Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου
(
1918
)
Για τον Προφήτη Ηλία ήταν γνωστή η λαϊκή παράδοση πως οι βροντές που ακούονται, όταν βρέχη, είναι από το ποδοβολήτο των τεσσάρων αλόγων του που σέρνουν την άμαξα. Ήταν αμαξάς, λένε, ο Προφήτης κι ανέβη στον ουρανόμε τ' αλογά του.
Λουκόπουλος, Δημήτριος
;
Πετρόπουλος, Δημήτριος
(
1949
)
Τ' άστρα είναι τα μάτια του Θεού
Σαρέλλης, Εμμανουήλ
(
1959
)
«
»
Πλοήγηση
Όλο το Αποθετήριο
Αρχείο & Συλλογές
Τόπος καταγραφής
Χρόνος καταγραφής
Συλλογείς
Λήμμα
Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)
Ευρετήριο πηγών
Κείμενα
Ο λογαριασμός μου
Σύνδεση
