Εναλλαγή πλοήγησης
Ελληνικά
English
Ελληνικά
Ελληνικά
English
Σύνδεση
Εναλλαγή πλοήγησης
Πρόσφατες εγγραφές
Αρχική σελίδα
Πρόσφατες εγγραφές
Αρχική σελίδα
Πρόσφατες εγγραφές
JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.
DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές
Αποτελέσματα 6441-6460 από 142579
Η νυφίτσα
Αυτό το μικρό ξούντιο που τρυπών’ στους τοίχους, στις πέτρες, στα κούφια δέντρα, στις καλύβες και στα κελάρια μια φορά κι έναν καιρό, όπως μου ΄λεγε η κάκω μου η Στεφανίγαινα, ήταν τσιουπί και τι τσιουπί! Χρυσοτσιούπ’ και χρυσονοικοκυρά. Ήταν αρραβωνιασμένο και ‘τοίμαζε όλα τα προικιά τ’είχε λευκάν’ το παννί για να φειάκ’ τα ‘ποκάμ’σα, είχε ράψ’ τα φουστάνια του, είχε γυφάν’ τα ποδιές του, είχε πλέξ’...
Ρεμπέλης, Χαράλαμπος
(
1929
)
Γοργόνα ή φάρσα= ο ευ τοίς παραμυθίου πτερωτός ίππος κι ο αρχαίος Πήγασος
Μανασσείδης, Συμεών Α.
(
1880
)
Οι αλβανόφωννοι Στερεοελλαδίται βλέποντες τα έντερα της χελώνης (και υπάρχουν εν Ελλάδι πολλά τον αύται χερσαίαι) ομονάζουν, τα με όφεις, πιστεύουν ότι αι χελώναι γεννώσι τα φίδια.
Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν.
(
1892
)
Παράδοσις περί νυφίτσης
Κατά το θέρος του έτους 1927 που διέμενον εν Πέτα ένεκα των θερονών διακοπών, μοι συνέβη το εξής : Εσπέραν τινά ηρπαγή ένα κοττόπουλον από μια νυφίτσα εις το ορνιθώνα του αδελφού μου. Την πρωίαν της επομένης ανεκοινώθη πάρ’ εμού η αρπαγή του ορνιθίου είς τινα θείον μου, όστις επί λέξει μου λέγει. ‘’Για να γλυτώσης απ’την νυφίτσα, θα κάν’ς όπως η μακαρίτ’σα η βάσουσ’. Θα βάλ’ς στ’ μπόρτα τα’ς κούρνας...
Παπασπύρου, Παναγ. Β.
(
1929
)
μουστουλουξής=χρυσαλίς της ισταμένη νυκτός περί τα φώτα μυθολογείται σε υπο των ερρυτιδωμένων γραιδίων,ότι αποτελειται υπο της κακής πεθεράς αυτής ίνα παρελάβη σας κι ενομένης καήδ.
Μακρής, Παναγιώτης Γ.
(
1889
)
Γριβίτσα =κορυδαλλός ωδικός. Η παράδοσις λέγει ότι έχασε τον άνδρα της,όσις ωτομάλετο Γρίβας και τρέχει ανά τα όρη και φωνάζει Γρίβα μ'! Γρίβα μ'.
Λουκόπουλος, Δημήτριος
Λαγώς στ'αγκύστρι σου
Την φρ.ταύτην λέγουσι συνήθως προς τους αλιεύοντας,και μόνον την λέξιν''λαγώς''προς παροργισμόν αυτών,ένεκα του ότι ο λαγώς θεωρείται εις η προσοποποίησις του διαβόλου.
Άγνωστος συλλογέας
(
1892
)
Η χουχουλούζαις
Ήτανε μια βολά μια χήρα και είχε εννηά παιδιά ‘σερνικά κ’ένα θυλικό, το μικρότερο ‘σερνικό ήτανε πραματευτής (μεταπράτης) κ’επάγαινε πολύ αλάργα κ’επούλαγε της πραμάτιαις του. Εκεί ηθέλησε να δώση την Αρετή για να ‘χη αποκούμπι η μάννα του όμως δεν ήθελε να τη δώση ‘ςτα ξένα, αλλά δεν της πέρασε, την πάντρεψε το παιδί και την έδωκε εκεί που ήθελε αλλ’άμα την έδωσε δεν ‘πέρασε πολύς καιρός, κ’επεθάνανε...
Λάσκαρης, Ν.
Η νυφίτσα
Νυφίτσα άμα φανή σε αποθήκες, αλλοίμονο στα ρούχα τα πετσοκόβει όλα. Άλλη γιατρειά δεν παίρνει το πράμα από το καλοπάρσιμο της νυφίτσας. Άμα γιατρειά δεν παίρνει το πράμα από το καλοπάρσιμο της νυφίτσας. Άμα την καταλάβοθν να έλθη τη νύχτα φωνάζουν <Κούκλα, ρόκα! Κούκλα, ρόκα!> Η νοικοκυρά του σπιτιού πρέπει να φτιάση ένα ομοίωμα νύφης,κεφάλι, φουστανάκια κλπ. Από την κούκλα αυτή πρέπει να κρεμάση...
Λουκόπουλος, Δημήτριος
(
1948
)
Το πρόβατον είναι ευλογημένον απο το Χριστόν,διότι, όταν εγεννήθηκε ο Χριστός, το πρόβατον τον εσκέπασε, ενώ η κατσίκα τον ξεσκέπασε.
Δευτεραίος, Άγγελος Ν.
(
1964
)
Σαμπιέρος (Saint-Pierre)= Ιχθύς μικρός κ' νοστιμότατος φέρει εκατέρωθεν βούλλαν, ωστί δάκτυλα έθιξεν αυτόν. Ωνομάσθε ούτω,διότι άγρψων εγένετο ήμερος συλληφθείς απο του Αποστόλου Πέτρου κι έκτοτε φέρει τα σημιά τη συλλήψεως.
Νεστορίδης, Κ.
Η νυφίτσα
Αυτό το μικρό ζούντιο, που τρυπων’ στους τοίχους, στις πέτρες, στα κούφια δέντρα, στις καλύβες και στα κελλάρια, μια φορά κι’ ένα καιρό, όπως μου ΄λεγε η κάκω μου η Στεφανίγαινα, ήταν τσιουπί, και τι τσιουπί! Χρυσοτσιούπ’ και χρυσονοικοκυρά! Ήταν αρραβωνιασμένο και ‘τίμαζε όλα τα προικιά τα’ είχε λευκάν’ το πανί για να φείακ’ τα ‘ποκάμ’σα, είχε ράψ’ τα φουστάνια του, είχε γυφάν’ τα’ς ποδιές του, είχε...
Ρεμπέλης, Χαράλαμπος
(
1953
)
Αρκοβασίλτς
Αρκοβασίλτς, ήτοι χονδροειδής σαν την αρκούδα και αγροίκος Βασίλειος. Η παροιμιώδης λέξις λέγεται σκωπτικώς επί παντός προσώπου, είς δε την γένεσον αυτής υπόκειται μύθος, ότι η αρκούδα είναι μεταμεμορφωμένη από άνθρωπον ανομαζόμενον Βασίλειον. Έναν καιρόν σίτ εδεβένεν ο Χριστόν ας έναν κεράς αφκακές είδεν απάν έναν κεράς αφκακές είδεν απάν έναν π’έτρωεν κερά σαατόν έλεγαν ατον Βασίλ. Άρ ετσάθεν αφκά,...
Παπαδόπουλος, Άνθιμος Α.
(
1914
)
Κάποτε ζητιάνευε ο αφέντης ο Χριστός με τους Αγίους Αποστόλους κι επήγε σ’ έναν χριστιανόνε κι εκείνος του λέει: <Άντε, στο έλεος του θεού, χριστιανέ μου, δεν έχω τίποτε να σου δώκω, και ευχαριστηθηκε τόσο ο Χριστός που τον έστειλε στο έλεος του θεού, που κι ας μην τούδωσε τίποτε, τον ευλόγησε κιόλας. Πήγε ύστερα και στον ψωμά και του λέει : -Δώσε μου κι εμένανε, Χριστιανέ μου, από κείνα που σε χάρισε...
Ταρσούλη, Γεωργία
(
1938
)
Πόσον καιρό μένει γκαστρωμένο κάθε ζώο
Μια φορά τα ζώα μιλούσαν. Μαζώχτηκαν σε ένα μέρος να σκεφτούνε πόσον καιρό θα μένουν γκαστρωμένα το κάθε ένα. Αρχηγό 'ς το συμβούλιο αυτό βάλανε το σκαντζόχοιρο. Αυτός έπρεπε να πή πόσον καιρό θα μένη το κάθε ένα γκαστρωμένο. Ο σκαντζόχοιρος δέχτηκε την αρχηγία και άρχισε να λέη. Η γελάδα να μένη γκαστρωμένη εννιά μήνες, το πρόβατο πέντε, το γουρούνι τρείς μήνες. Έτσι είπε για όλα τα ζώα. Τελευταία...
Λουκόπουλος, Δημήτριος
Άμα δε ταξιδεύει καένας τόνε λένε σκουριαό (σκουριαλό, κορυδαλλό) Φράσεις : Εσύ είσαι σκουριανός. Ευτά μοιάζει του σκουριαού, όταν ένας είναι συνέχεια σ'ένα μέρος. Ο σκουριαός, λέει, πάει απάνω αψηλά κ'εκεί δηλητηριάζεται κ ' έρχεται κάτω και ψοφά. Άμα τόνε φάη σκύλος λυσάζει και είναι επικίνδυνος στη κοινωνία.
Ήμελλος, Στέφανος Δ.
(
1959
)
Τση Σταυροπροσκυνήσεως σκύβγει το 'έννημα και φιλεί τη γής και τση λέει. Πάω μάννα μου να με φάν τα φίδια τα τρικέφαλα. Εκείνοι,λέει, παιδί μου θα φάνε εσένα κ' εγώ εκείνοι.
Ήμελλος, Στέφανος Δ.
(
1959
)
Πολλά μικροζωΰφια και άλλα αντικείμενα της φύσεως λάμπουσιν ως πήρ' εν καιρώ νυκτός φέροντα ηλεκτρισμόν. Ταύτα βλέποντας οι χιδαίοι νομίζουσιν οτι είναι φυτά χρυσά και θεωρούσι τηην απόκτησιν αυτής ως απόκτησιν μεγάλου θησαυρού. (Ουδείς όμως απέκτησε ποτέ τοιούτον ανύπαρκτον θησαυρόν, όστις μάλιστα αφανίζεται καθ' όσον πλησιάζει τις πρός αυτόν λαμβάνουσιν την φωτεινήν ακτίνων άλλην διεύθυνσιν). Τα...
Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν.
(
1888
)
Σε λίγη απόσταση βορεινά (απο το καθολικό της Αρχαγγέλου, Αρχιστράτηγος Μιχαήλ) στο Πατητήρι, είναι το Μοναστηράκι του αρχαγγέλου Γαβριήλ πολύ παλαιάς εποχής. Η παράδοσις αναφέρει πως εκεί υπήρχε μια βαλανιδιά και εκείνος που έκοψε το δένδρο για να κάνη λαδόμυλο απέθανε την τρίτη ημέρα. Κι έπειτα τα βλαστάρια μεγάλωσαν και ξανάγινε η βαλανιδιά.
Κωνσταντινίδης, Κ. Ν.
(
1930
)
Δεντρά, λεέι, υπήρχανε κ' ήτανε στοιχιωμένα κ' εφοβούνταν να τα κόψουνε. Άμα τόνε παλαιό ελέανε οτι ήτανε στοιχειωμένο.
Ήμελλος, Στέφανος Δ.
(
1960
)
«
»
Πλοήγηση
Όλο το Αποθετήριο
Αρχείο & Συλλογές
Τόπος καταγραφής
Χρόνος καταγραφής
Συλλογείς
Λήμμα
Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)
Ευρετήριο πηγών
Κείμενα
Ο λογαριασμός μου
Σύνδεση
