Η χουχουλούζαις

Ήτανε μια βολά μια χήρα και είχε εννηά παιδιά ‘σερνικά κ’ένα θυλικό, το μικρότερο ‘σερνικό ήτανε πραματευτής (μεταπράτης) κ’επάγαινε πολύ αλάργα κ’επούλαγε της πραμάτιαις του. Εκεί ηθέλησε να δώση την Αρετή για να ‘χη αποκούμπι η μάννα του όμως δεν ήθελε να τη δώση ‘ςτα ξένα, αλλά δεν της πέρασε, την πάντρεψε το παιδί και την έδωκε εκεί που ήθελε αλλ’άμα την έδωσε δεν ‘πέρασε πολύς καιρός, κ’επεθάνανε τα εννηά αδέρφια και τα δεκοχτώ ξαδέρφια τότενες η μάννα εβλαστήμαγε ουλοένα το μικρότερο παιδίτης. Τότε το μιρκότερο παιδί (ο Κωσταντής)εσηκώθη από τον τάφο, έβαλε το κρεββάτι του γι’άλογο κ’εδιάει και ήφερε την αδερφήτου από τα ξένα, αλλ’άμα εμπήκανε ‘ςτο χωριό εστάθη λίγο ο Κωσταντής πίσω. Η Αρετή επειδή είχε κάμποσον καιρόν να ιδή τη μάννα της από τον πόνο της τον πολύ δεν εκαρτέρεσε να ‘ρθή ο αδελφός της επήγε ‘στη μάννα της. Άμα ιδωθήκανε εκλαίγανε πολύ κ'ελέγανε <οχού>και από τον πόνο τους τον πολύνε εγεινήκανε χουχουλούζαις και λένε ακόμα το <οχού-ού>. Γιαυτό της χήραις της λένε χουχουβάγιαις ή χουχουλούζαις. Ο δε Κωσταντής που έμεινε πίσω εδιάει κι’εχώθηκε πίσω ‘ςτον τάφοτου, ο δε κόσμος της έκαμε τραγούδι. (εδιάει=εκ του αρχαίου διήκω, της έκαμε τραγούδι= βλ.τραγ. Κ.1. Παρατίθημι τον επίλογον του Βαλμά υπό Αριστ. Βαλαωρίτου ως καταλληλότατον ενταύθα. <Δεν είναι άραγε περίεργον αι περί μετεμψυχώσεως δημώδεις αύται δοξασίαι και δεν είναι παράδοξον πως ούτε αι σκληραί του έθνους περιπέτειαι, ούτε ο χριστιανισμός μ’όλην την ηθικήν παντοδυναμίαν του και τας περί κρίσεως και ανταποδόσεως θεωρίας του, δεν κατώρθωσαν να εξαλείψωσιν ολοσχερώς τα ίχνη της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας και πως απέμειναν εις ημάς τους πολλαχώς επιβουλευομένους νεωτέρους έλληνας, ζωντανή και αύτη η απόδειξις της γνησιότητος της καταγωγής και των γενεθλίων ; > Περί κουκουβάγιας βλ.ωραίαν λαογραφικήν διατριβήν εις <εθνικήν αγωγήν> έτος Α. 1898 αρ. 18, σελ.278. βλ. σημ.προλόγου 8 και περί Λάστης σημ. 13 α. και την σημ. της 7 σημ. του προλόγου.