Εναλλαγή πλοήγησης
Ελληνικά
English
Ελληνικά
Ελληνικά
English
Σύνδεση
Εναλλαγή πλοήγησης
Πρόσφατες εγγραφές
Αρχική σελίδα
Πρόσφατες εγγραφές
Αρχική σελίδα
Πρόσφατες εγγραφές
JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.
DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές
Αποτελέσματα 5761-5780 από 142579
Το φίδι είναι ο ήσκιος του σπιτιού και δεν το σκοτώνομε.
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
(
1960
)
Ο Κότρωνας
‘Στο χωργιό στον Κότρωνα κοντά, που το λένε Παλιόχωρα, ήτανε πολιτεία μεγάλη και το βουνό από πάνου ήτανε παλάτι της βασίλισσας. Η βασίλισσα είχε τρία παιδιά και της ήσαν πεθαμένα. Τα είχε θαμμένα απάνου ‘ς το βουνό. Όταν ήρθανε οι Τούρκοι έφυγε η βασίλισσα από το παλάτι κ’ ευκηθήκανε, αν δεν γυρίσουν πίσω, το παλάτι να γίνη βουνό και τα παιδιά ένα βαγένι φίδια, ένα βαγένι φλωργιά κ’ ένα βαγένι αίμα....
Αθανασόπουλος
;
Κανάτης
;
Μάδιας
;
Πράσσας
;
Τρανός, Μιχαήλ
;
Φαρμακίδης
Από πέρα στην Άγια Κυριακή είναι να κακάβι φλωριά. Τα αρβάλια του φαίνονται, αλλά οι άνθρωποι δεν τα γλέπουνε. Τους φαίνονται πουρναρόριζες τα αρβάλια του λεβετιού. Μα κι’ αν τα ιδούν δεν θα μπορέσουν να πάρουνε τα φλωριά γιατί είναι στοιχειωμενα . Τα πρόβατα περνάνε, τα πατάνε με τα πόδια τους και βροντάνε. (Άγια Κυριακή – Θέσις μη υπαρχούσης παλαιάς εκκλσιάς, κακάβι = λέβης, αρβάλια = λαβαί) [Βλ....
Μαντζουράνης, Εμμ.
(
1914
)
Εδώ στο Λισβόρι έχει μια αντίκα. Είναι ένα νόμισμα ασημένιο, που από τη μια μεριά έχει μια σκροφά με γρουνέλλια. Από την άλλη είναι ο Λέσβιος βασιλέας, μεσός, μ’ένα ρασκίν’ στο κιφάλ’. Λένε πως εκεί κοντά (στην Πύρα) είχε μια τρύπα, πούχε μέσα θησαυρό. Όποιος τη βρή με’ κείνον dο θησαυρό, θα καλιβωθούν τα ζα της Αγιάσσος με ασημένια πέταλα. Έχει λέει η τρύπα γούνα χρυσή,σπαθιά μαλαματένια… (Λισβόρι...
Λουκάτος, Δημήτριος Σ.
(
1940
)
Τα στοιχειωμένα γρόσια
Εκείνος όπου πάει και παραχών’ τα χρήματα ‘ς τη γής μέσα σε μνιά πέτρα ποκάτ, μαζί με τα χρήματα βάν’ ένα σκοινί και το νοματίζ’, όταν πάν να βγάλουν ’ εκίνα τα χρήματα, το σκοινί να γένεται φίδ’. Ένα ξύλο βάν’ , μια πέτρα βάν’ , και νοματίζ’, να γέν’ Αράπ’ς θα γέν’ Αράπ’ς , να γέν’ φίδ’, θα γέν’ φίδ’…. Αρκούδα, σκυλί, ότ’ το νοματίσ’, εκείνο το στοιχειό θα γέν’ να σε φοβερίξ’ να φύγ’ς και να μνήσκουν...
Μέγας, Γ.
(
1914
)
Ο δρόμος του θησαυρού
Άμα δε βγαίνουνε τα γρόσια, που ένας νυπνιάστηκε, παίρνουνε ένα ψαλτήρι, το δένουνε μ’ένα μαντήλι ή με σπάγγο καταμεσής και μέσ’ σε κείνο dο σπάγγο που κρέμεται ή ‘σ το μαντήλι περνούνε ένα κλειδί ύστερα βαστούνε το κλειδί και αφήνουνε το ψαλτήρι να κρέμεται όπου γυρίση το ψαλτήρι, κεί είναι ο δρόμος του θησαυρού.
Μέγας, Γ.
(
1914
)
Η Μανώλαινα εκοιμότανε στ’ Αγγαίικα αλώνια. Κεί στον ύπνον της παρουσιάστηκε νας Αράπης και της λέει. <Εφτού που κοιμάσαι είναι ναι λαήνα φλωριά. Να πάρης και το Ζιώτακα να ρθήτε ταχιά τη νύχτα να ντα βγάλτε.> Κείνη σκιάχτηκε και δεν πήε την άλλη νύχτα. Κατά τα χαράματα παρουσιάστηκε πάλε ο Αράπης και της λέει. <Δεν ήσουνα τυχερή να τρώς με ασημένια χουλιάρια.> Έσκαψε και βρήκε την λαήνα ξερή. (Μανώλαινα-...
Μαντζουράνης, Εμμ.
(
1914
)
Το φίδι
Ο (δείνα) μαζί πε dη γεναίκα dου πήγανε να παραχώσνε γρόσια μέσ’ ΄ς το δάσος, ποκάτ ‘ς ένα δέdρο. Να τύχ’ ‘ς το δέdρο πάμ να ναι ένας που ανέβκε να κοιμηθή παμ. Λοιπόν αυτοί θέσαν τα γρόσια, τα θάψανε και φύγανε. Άμα προχώρησαν λιγάκ’ <δεν έβαλαμ’, λέει η γεναίκα ‘ς τον άdρα, τίποτα να dα σττοιχειώσμε.> Γυρίζουν πίσου και κόβ’ αυτός λιγάκ’ λουρί πε το τσαρούχι dου, το θέτ’ πάμ ‘ς τα γρόσια και νοματίζ’...
Μέγας, Γ.
(
1914
)
Τα δρακοdεμένα γρόσια
Σε νύπνιασε να πάης ‘ς ένα μέρος έχει γρόσια, να πά να τα βγάλης. Θα πάης ποβραδύς σε κείνο το μέρος να κοσκινίσης στάχτη, ίσαμε το τραπέζ’ένα μέρος, θα βάλης ένα κόσκινο ποπάνου,θα το σκεπάσης μ’ένα τσουβάλι για να μη bάη και πατήσ’ καμνιά γάτα ή άλλο τίποτες. Το πρωί θα πάης να το ξεσκεπάσης, να δγής τι σουμάδια θα ν’έχ’ ποπάνου πε dή στάχτη. Χέρι θα ν’ έχ’, πόδι θα ν’ έχ, κανείνα άλλο αθρώπινι...
Μέγας, Γ.
(
1914
)
Ένας Πηγαδιώτης κοιμότανε νιά βραδειά κοντά στην εκκλησιά του χωριού του. Κεί που κοιμότανε άκουσ’ ένα βρόντο. Σηκώνει τα μάτια του και γλέπει έναν Αράπη με ένα τσιμπούκι στο στόμα και έβοσκε τοις λίρες του. Από το φόβο του ελούμωξε χάμου και έρρηξε και την καπότα του απάνου του. Από τοις λίρες και τα φλωριά που περνάγανε κοντά του πλακωθήκανε κάμποσα από κάτου στην καπότα. Σκώθηκε την αυγήν τα είδε...
Μαντζουράνης, Εμμ.
(
1914
)
Πως δείχννα τα φλουριά
Άμα dύχ’ κι’ ουνειρευτή κανείς φλουριά ‘ς ένα μέρους, πρέπ’ να μη dου πή κανενού - άμα λήσ’, τότις τα φλουριά γένdι κάρβνα - κι’ απού βραδύς να πάρ στάχτ, να dνι κουσκ’νίσ’ ψλά ψλά κι να πάη να dνι ρήξ’ σι κείν’ τα μιριά που νι τα φλουριά. Τν άλλ’ μέρα προυί προυί να πάη αμίλ’τα να κ’ τάξ’, τι πατημασιές έχ’ απάμ η στάχτ. Κ’ άμα έχ’ αθρουπνή πατημασιά πρέπ’ να σφαχτή άθρουπους σι κείν’ τα μιριά, για...
Μέγας, Γ.
(
1914
)
Ο Παπαζούρας με το Γεώργη το Χιώτη ευρήκανε ναι πλάκα πλουμπιστή και ποθέσανε ότι από κάτου είναι φλωριά. Φορτώθηκε ο Γεώργης την πλάκα να ντήν πάη σπίτι του. Ο Παπαζούρας έβαλε με το νού του : Τώρα που θα φύη ο Γεώργης να ντα ξεχώσω εγώ, να κρύψω καμπόσα. Κεί που σκεβότανε άκουσε το βρόντο που φύγανε τα φλωριά. Σκάβουν στερνά, και τι να ιδούν! Γλέπουν τη λαήνα ξερή και τρούπα στον κώλο. Των στοιχειωμένων...
Μαντζουράνης, Εμμ.
(
1914
)
Στοιχειωμένα λεφτά. Αράπηδες
Επίσης φέρεται ενταύθα η δοξασία, ότι κεκρυμμένα υπό παλαιοτέρων εν τη γή χρήματα δεν σώζονται σήμερον, ως τα είχον εναποθέση εκείνοι, αλλά ότι έχουν στοιχειώση, δηλαδή έχουσι μεταβληθή εις μεγάλους όφεις, οίτινες τρέχουσι τήδε κακείσε υπό την γήν προς βοσκήν. Εξ αιτίας της μεταβολής αυτών εις όφεις και της φυγής των απόλλυνται πολλάκις μεγάλοι θησαυροί ανακαλυπτόμενοι. Η ανακάλυψις των θησαυρών λέγουν...
Μαντζουράνης, Εμμ.
(
1914
)
Στο Καστρί(αρχαίο Κάστρο)λέν’ πως είναι η γ’ ρούνα με τα γουρ’ νόπ’λα
Οικονομίδης, Δημήτριος Β.
(
1961
)
Στον άη Μηνά στο Λειβάδι Παπαζαφείρη είναι μια μεγάλη πέτρα πολύ μεγάλη, σαν αυτές που είναι στα Ελλένικα και εκεί επάνω στην πέτρα αυτή πήγαιναν και κοιμώντανε γίδια μαύρα και γένονταν άσπρα. Και λένε πως είναι στοιχειό εκεί. Εκεί το στοιχειό έβγαζε τα χρήματα έξω. Όταν έβρεχε βρέχονταν τα χρήματα αυτά και όταν ήτανε ήλιος, τα έβγαζε να ‘λιαστούν.
Οικονομίδης, Δημήτριος Β.
(
1958
)
Ο Αράπης του Παλιόπυργα
Σ τον Παλιόπυργα είναι ένας αράπης και φυλάει τα φλωριά ενού πασά. Την νύχτα τα βγάζει όξου και τα βοσκάει έχει ‘ς το κεφάλι του ένα χαρανί και ‘ς τα χέρια του κρατεί μια σκλίτσα από μέσα πο το χαρανί βγαίνει πρώτα μια φωτιά κ’ ύστερα αυτή η φωυιά γίνουνται τρείς. Μπρός πάει αυτός, βροντάει το χαρανί από τα’ αρβάλια που χτυπούνε απάνου, κι’ από πίσου κιουλάνε τα φλωριά κατά το βρόντημα και γίνεται...
Φάβης, Β.
(
1914
)
Στοιχειά και στοιχειωμένοι τόποι
Προς το Γούδουρα είν΄ένας σπήλαιος κ’ επήε ένας άντρας και λέει : ‘’Έ ! Σαρακηνέ του σπήλαιου, δόσε μου να ζήσω κ’ εγώ τα παιδιά μου. Κι ο Σαρακηνός του δίδει λεφτά. Ύστερα ‘πήε και μια γυναίκα και λέει : Έ. Σαρακηνέ του σπήλαιου, δόσε μου κ’εμένα να ζήσω τα παιδιά μου. Και φανερώνει ο Σαρακηνός και τσή δίδει ένα στουπί λινάρι. Αυτή το ‘βαλε ‘ς την ποδιά τζη κ’ είπε από μέσα τζη : Αν είναι για λινάρι,...
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
(
1939
)
Το γιοφύρι της Άρτας
Λένε πώς’ς της Άρτας το γιοφύρι όντες βρέχη και μπουμπουνίζει ακούγεται μια φωνή <βάστα αράπη, βάστα βουβάλι, βάστα πρωτομαστόρισσα Ελένη> Κι όντες περνάη πο πάνου μουσική το γιοφύρι αρχίζει να τρέμη, γιατί οι στοιχειωμένοι αφήνουνε το γιοφύρη και πιάνουνε το χορό και για δαύτο απαγορεύεται να βαράνε πο πάνου όργανα. (ΣΗΜ :Εις την υπ’ αριθμόν 2 παράδοσιν παρατηρούμεν ότι ενώ αναφέρεται ότι εστοιχειώθη...
Φάβης, Β.
(
1914
)
Βρε Σταύρο, το ‘λεγε ένας Τούρκος στη Ζαβέδρα, που είχε πάει στο Ρεντίφ’κο, εκεί στο Μεγανήσι ανάμεσ’ από 3 νερά είναι πολλά χρήματα χωμένα. Το ‘λεγε στον παππού του Σπύρο Δάγλα ή Γαρμπή. Μα κανείς ακόμα δεν τα βρήκε τα λεφτά αυτά. Μένει ακόμα η ιδέα στην Οικογένεια. Τώρα τι νερά εννοεί; θαλάσσια, γλυκά; Ο Φέτσης μας λέει πως στο Κατωμέρι στα βρυσίδια ήτανε βρύση. "Στα βρυσίδια" λέμε τώρα που είναι...
Λουκάτος, Δημήτριος Σ.
(
1958
)
Θησαυροί
Ο θησαυρός εν Κύπρω καλείται ευρετή η λέξις ετυμολογείται εκ του ευρίσκω. Η ιδέα περί της υπάρξεως θησαυρών είναι γενική αλλά δεν είναι εύκολος η ανακάλυψις των, συμβαίνει δ’ έν ολιγίσταις περιπτώσεσι τυχαίως ν’ ανακαλυφθώσι τούτο όμως δεν συμβαίνει πάντοτε, διότι τυχαίως ν’ ανακαλυφθώσι τούτο όμως δεν συμβαίνει πάντοτε, διότι η ευρετή θεωρείται ιερόν αντικείμενον και πρέπει αγιός τις να ροματίση...
Φαρμακίδης, Ξενοφών Π.
(
1916
)
«
»
Πλοήγηση
Όλο το Αποθετήριο
Αρχείο & Συλλογές
Τόπος καταγραφής
Χρόνος καταγραφής
Συλλογείς
Λήμμα
Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)
Ευρετήριο πηγών
Κείμενα
Ο λογαριασμός μου
Σύνδεση
