Οι Δυό φωνές
Οι θέσεις Κόκκινος, Νάνες και Αμπουρέτα, στα Μπουροβικιώτικα βουνά, χρησιμεύουν για καλοκαιριάτικα κτηνοτροφικά λειβάδια. Η παράδοση αναφέρει ότι τα χωριά Μπουροβίκ και Γουδοβάσδα μαλώνοντας για την κυριότητά τους, πιάσανε πόλεμο, στον οποίο σκοτώθηκε ένας Γουδοβασδινός. Έτσι σύμφωνα με παλιό έθιμο ο τόπος που γίνηκε ο φόνος, πααχωρήθηκε απ’τον Τούρκο Πασά στους συγχωριανούς του φονεμένου ήτοι παραχωρήθηκε στη Γουδοβάσδα. Η θέση Αμπουρέτα για τον ίδιο λόγο αφαιρέθηκε από το Μπουροβίκ και δόθηκε απ’τον Αλήπασα στο Μαλακάσι. Η παράδοση αναφέρει πως οι σκοτωμένοι, ησκιωμένοι, βγαίνουν τις νύχτες και φωνάζοντας βρίζουν τους Μπουροβικιώτες. Η μια φωνή ακούεται χοντρή κι η άλλη ψιλή συριστική. Οι φωνές κατά αραιά χρονικά διαστήματα εναλλάσσονται. (Κόκκινος=μέρος, τόπος κοκκινόχωμος, Νάνες= γνωστό φυτό, μέρος που βγάζει νάνες, Αμπουρέτα λέξη Κουτσοβλχ.= μανιτάρι, τόπος που βγάζει μανιτάρια.
Τόπος Καταγραφής
ΤρίκαλαΧρόνος καταγραφής
1948Πηγή
Αλεξ. Κ. Χατζηγάκη, Παραδόσεις τ' Ασπροποτάμου, Τρίκαλα, 1948, σελ. 150, αρ. 303Συλλογέας
Ευρετήριο και είδος πηγής
Παραδόσεις τ' Ασπροποτάμου, ΒιβλίοΤύπος τεκμηρίου
ΠαραδόσειςTEXT