Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 5321-5340 από 142579

Ο καλόγκρος της Άτοκος

Οι ψαράδες παλιότερα που έβγαιναν με την τράτα τους στα νησιά, όταν περνούσαν μεσημέρι απο την Άτοκο, έβλεπαν πάνω στο βράχο της έναν καλόγηρο να κάθεται, σα φάντασμα. Αυτοί έκαναν το σταυρό τους, αλλά κι'εκείνος έκανε το ίδιο.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Μακεδόνα=ακροστόλτον-το επί της πλεύρης του πλοίου κόσμημα, όπερ συνείθες είναι γυνή ωραία μέχρι της οσφύος, κάτωθεν δε ιχθή.

Αλεξανδρής, Απόστολος (1919)
Ο Μ. Αλέξαντρος επήγε για τα’αθάνατο νερό. Είχε ένα άλογο και μπήκε σε μια σχιμάδα που ανοίγανε δυο βουνά. Επήρε το αθάνατο νερό, εκλείσανε τα βουνά ίσα-ίσα την ουρά του αλόγο του. Επήγε στο σπίτι του και το φύλαξε, αλλά η αδερφή του δεν ήξερε τι ήτανε και το πέταξε πάνω σε μια αγριοκρεμμύδα (τη λέμε ασκληθιά). Από τότε το φυτό αυτό μένει αθάνατο. Όταν ο Μ. Αλέξαντρος εγύρισε σπίτι του εζήτησε το...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)
Παραδέχονται ακόμη και τώρα τις μιλιτένιες, βγαίνουν τα μεσάνυχτα οι άνθρωποι ισκιώνονατι. Παρουσιαζόνταν στα γεφύρια (=στοές) άλλοτε δεν βγαίναν εκεί ποτέ χωρίς φώς. Είναι αδελφές του Μ. Αλεξάνδρου. (γεφύρια= παλιά συνοικία Καστοριάς που χτίζουν απάνω τα σπίτια και αφίνουν κάτω για δρόμο τη στοά).

Ιωαννίδου, Μ. (1937)
Γοργόνα η ''είναι μια γοργόνα''= ωραία ως η Γοργώ!

Άμαντος, Κωνσταντίνος (1926)
Η Φώκια είναι πες γοργόνα, γιατί είναι μισό ψάρι και μισή γυναίκα, μόνο που 'ναι άσκειμη και μοιάζει με σκύλα και έχει και μαλλιά.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)
Η Γοργόνα ήτον αντρειωμένη έν είσ’εν ιταιρόν της. Τα καράβζ’ια ‘’ς τα παννιά, και κείνη τα σταματούσε με τα’άπλωμα τώ σσ’ερζ’ιών της κι αρσ’ινούσε το τραούι που λώλλαινε. Κι ο καπετάνος ωρμούσε να τη ψάση που τα μαλλιά που τον ανέπλεκα και ξαπλωτά ‘ς τη θάλασσα, και κείνη βουλλούσε κ’ήπερτε-ν ο καπετάνος ‘ς τη θάλασσ’α κ’ ηπνίετο. Η Γοργόνα ήτομ που τημ μέση και κάτου ψάρι. Κι όσοι περνούσαν ανάμεσα...

Πολίτης, Ν. Γ.
Είναι σα γοργόνα της Αττάλειας= όταν ήταν καμμιά άσκημη, όταν δεν ήταν καλοσυγκομένη. Ίδια γοργόνα είναι !

Ιωαννίδου, Μ. (1943)
Ναυτικά

Όταν ήμουνα μικρή ήμουνα στο καίκι του πατέρα μου.΄Όταν επερνούσαμε κοντά στον Κάβο Ντόρο (Σούνιον) ήπιασε φουρτούνα ''χάση κόσμο'' δηλ. Μεγάλη. Ήτανε μεσάνυχτα. Εκεί επαρρησιαστήκανε απάνω στ'άρμπουρα και στα παννιά φωτιές, τις λέγανε κωλοφωτιές. Εγώ ερώτησα τον πατέρα μου τι είναι και μου είπε πως είναι τελώνια. Μ'ένα μαυρομάνικο μαχαίρι έκαμε ο πατέρας μου σταυρό στον αέρα και είπε και κάτι λόγια...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1963)
Το καντήλι της Βρύσης των Σκαλιών

Στα Σκαλιά (τοπωνύμιον) ηκαθούμεστε αντάμα με τον Σταυρή τόβ βοσκό κάτω που τον ίσ’σο (ίσκιο) μιανής ρπ(δ)ακινιάς, (δ)ίπλα στη βρύση ζάν με (δ)έν πούβλεπα τηβ βρύση με το παλιόν της καμάρι (θολάρι), ητθυμήθηκεν (ν)α μου πή : ‘’Ζάν είμουν κόμα μικρόν κοπέλλι, ήστελλέν με πολλές φορές ο πάππους μου κι ήναφτα το καντήλι που κρέμμετο που τημ μέσην του θόλου της Βρύσης, και ζάν ηβαρ’ζούμουν καμμιά-φ-φορά...

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Τα κακά στοιχειά κάνουνε πολλά κακά προ πάντων παίρνουνε την ομιλία.

Χαλιόρης, Νικόλαος Γ. (1931)
Πεύκο ''Πούσκλια''

Στο παλαιό χωριό ‘’Γοδοβάσδα’’ και στη θέση ‘’τζάνη’’ υπάρχει ένα πολύ μεγάλο πεύκο που αποτελείται από εφτά μεγάλα κλωνάρια που λέγονται αδερφοκλωνάρια. Ονομάσθηκε ‘Πεύκο- Πούσκλια’’ διότι μέσα στον κορμό του είχε τη μορφή του ανθρώπου και έκαμε καταστροφάς σε όλη τη περιοχή της Γοδοβάσδας και των γύρω χωριών. Με το πέρασμα του χρόνου λένε ότι τα εφτά αυτά αδέρφια ενώθηκαν και έγινε ένα πεύκο και...

Γιαννούχος, Γεώργιος Λ. (1961)
Ήτουν ένας βασιλέας τ’όνομα του Αλέξανδρος και είσε μίανα αδελφή. Ατός ήρτε ώρα να ποίση μεγάλο πόλεμο και συλλογίσκουντουνε ανίσως ‘ς τόμ πόλεμο σκοτούται τι να ποίση και να μη πεθάνη. Δήβε του κόσμου τα τέσσερα μερέος γύρισε. Ηύρε ένα σουσέ γεμάτο αθάνατο νερό, πήρεν το και δήβε ‘ς σο σπίτι του και το είπε την αδελφή του. ‘’Ατό σήκω το και το γυρεύω σε την ώρα να μου το δώσης’’ ‘’Καλό’’ είπεν εγείνη...

Παπανανιάδης, Ελευθέριος (1921)
Σε ωρισμένες μεριές της Χώρας και σε ωρισμένα σπίτια βγαίνουνε απο πολλές αιτίες κακά στοιχειά, βλαβερά ξωτικά, εκδικητικά και άγρια.

Χαλιόρης, Νικόλαος Γ. (1931)
Στον Ομαλό βρίσκεται του Τζανή ο σπήλαιος. Αυτός λένε πως έχει στοιχειό, κ'ένας άνθρωπος μια φορά είχενε σπαρμένο κοντά 'ς το σπήλαιο και τη νύκτα εκοιμούντονε μέσα 'ς το σπαρμένο. Τη νύχτα γροικά ένα άλογο να σέρνη αλυσίδες κ'εμπήκε 'ς το σπαρμένο. Επήγε να το διώξη κι αυτό έφυγε 'ς το σπήλαιο. Αυτός ετότες εκατάλαβε πως ήτονε στοιχειό.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1939)
Τα θεριά που φύλαγαν την πόρτα του κάστρου του Μαλεβρού

Το Μαλεβρό είναι ένας αγροτικός συνοικισμός του χωρίου Κερασιά του τέως δήμου Θεστιέων-Τριχωνίας κοντά στον παραπόταμο του Αχελώου Ζέρβα. Εκεί κοντά και κατά την αριστέρη όχθη του Ζέρβα υψώνεται κολοσσιαίος βράχος απροσπέλαστος εις εχθρόν. Εις την κορυφήν του βράχου αυτού σώζεται εν μέρει φρούριον αρχαίον και μέσα τα ερείπια ενός αρχαίου ναού. Σ’αυτό το κάστρο αναφέρεται η παράδοση. Πέρναγαν οι βλάχοι,...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1948)
Το τραπέζι της Τυρινής δεν το ''σηκώνανε'' παρά το άφηναν, ως είχε με τα φαγητά επάνω, για να φάη ''το στοιχειό του σπιθιού''.

Βήχος, Κωνσταντίνος (1960)
Στοιχειωμένα δέντρα

Στοβ Βαθύ, στην πίσω Κυραψηλή, έσει gυό παμπάλαια πιρνάρζ'ια κ'αι κ'ειά που πήεν ένας άθρωπος να κόψει ξύλο πο πάνω τους ηκούλλανεν του τα σέρζ' ια του. Μπρός, στα Χοχλακάρικα, έσει ένα Μοναστήρι που το λέσι (λένε) Αρχάγγελο. Στην αυλήν του έσει μιάβ βολανιgιά (δρύ) σιλιώ-χρονώ. Μια-φ-φορά ηπήασι gυό αθρώποι (ν)α κόψουν τζυό κλώνους κ'ι' ηλουβατθήκασι. (Μπρός=τοπωνύμιον, Χοχλακάρικα=Τοπωνύμιον).

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Το νιδεί του αθρώπου το 'χει να βλέπη στοιχειά. Ο υιόρ μου ο Ιάννης δε πεθαίνει άθρωπος που να μη τονε δή (να δή το στοιχειό dου). (νιδεί=το ιδείν, η όψις).

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Γοργόνα. Μισή γυναίκα και μισή ψάρι. Βγαίν' και τραγουδάει.

Μέγας, Γ. Α. (1938)

DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές

Μακεδόνα=ακροστόλτον-το επί της πλεύρης του πλοίου κόσμημα, όπερ συνείθες είναι γυνή ωραία μέχρι της οσφύος, κάτωθεν δε ιχθή. ﻿

Γοργόνα η ''είναι μια γοργόνα''= ωραία ως η Γοργώ! ﻿

Η Φώκια είναι πες γοργόνα, γιατί είναι μισό ψάρι και μισή γυναίκα, μόνο που 'ναι άσκειμη και μοιάζει με σκύλα και έχει και μαλλιά. ﻿

Είναι σα γοργόνα της Αττάλειας= όταν ήταν καμμιά άσκημη, όταν δεν ήταν καλοσυγκομένη. Ίδια γοργόνα είναι ! ﻿

Τα κακά στοιχειά κάνουνε πολλά κακά προ πάντων παίρνουνε την ομιλία. ﻿

Σε ωρισμένες μεριές της Χώρας και σε ωρισμένα σπίτια βγαίνουνε απο πολλές αιτίες κακά στοιχειά, βλαβερά ξωτικά, εκδικητικά και άγρια. ﻿

Το τραπέζι της Τυρινής δεν το ''σηκώνανε'' παρά το άφηναν, ως είχε με τα φαγητά επάνω, για να φάη ''το στοιχειό του σπιθιού''. ﻿

Το νιδεί του αθρώπου το 'χει να βλέπη στοιχειά. Ο υιόρ μου ο Ιάννης δε πεθαίνει άθρωπος που να μη τονε δή (να δή το στοιχειό dου). (νιδεί=το ιδείν, η όψις). ﻿

Γοργόνα. Μισή γυναίκα και μισή ψάρι. Βγαίν' και τραγουδάει. ﻿

Μακεδόνα=ακροστόλτον-το επί της πλεύρης του πλοίου κόσμημα, όπερ συνείθες είναι γυνή ωραία μέχρι της οσφύος, κάτωθεν δε ιχθή.

Γοργόνα η ''είναι μια γοργόνα''= ωραία ως η Γοργώ!

Η Φώκια είναι πες γοργόνα, γιατί είναι μισό ψάρι και μισή γυναίκα, μόνο που 'ναι άσκειμη και μοιάζει με σκύλα και έχει και μαλλιά.

Είναι σα γοργόνα της Αττάλειας= όταν ήταν καμμιά άσκημη, όταν δεν ήταν καλοσυγκομένη. Ίδια γοργόνα είναι !

Τα κακά στοιχειά κάνουνε πολλά κακά προ πάντων παίρνουνε την ομιλία.

Σε ωρισμένες μεριές της Χώρας και σε ωρισμένα σπίτια βγαίνουνε απο πολλές αιτίες κακά στοιχειά, βλαβερά ξωτικά, εκδικητικά και άγρια.

Το τραπέζι της Τυρινής δεν το ''σηκώνανε'' παρά το άφηναν, ως είχε με τα φαγητά επάνω, για να φάη ''το στοιχειό του σπιθιού''.

Το νιδεί του αθρώπου το 'χει να βλέπη στοιχειά. Ο υιόρ μου ο Ιάννης δε πεθαίνει άθρωπος που να μη τονε δή (να δή το στοιχειό dου). (νιδεί=το ιδείν, η όψις).

Γοργόνα. Μισή γυναίκα και μισή ψάρι. Βγαίν' και τραγουδάει.