Η Γοργόνα ήτον αντρειωμένη έν είσ’εν ιταιρόν της. Τα καράβζ’ια ‘’ς τα παννιά, και κείνη τα σταματούσε με τα’άπλωμα τώ σσ’ερζ’ιών της κι αρσ’ινούσε το τραούι που λώλλαινε. Κι ο καπετάνος ωρμούσε να τη ψάση που τα μαλλιά που τον ανέπλεκα και ξαπλωτά ‘ς τη θάλασσα, και κείνη βουλλούσε κ’ήπερτε-ν ο καπετάνος ‘ς τη θάλασσ’α κ’ ηπνίετο. Η Γοργόνα ήτομ που τημ μέση και κάτου ψάρι. Κι όσοι περνούσαν ανάμεσα Τέλεντος και Καστελλιού, για να ξεγλυτώσουν, ηένναν τόγ καπετάνο ‘ς το κατάρτι για ‘ς το τιμόνι κ’ ηστουππάλιαζαν τα’αυσιά τως οι ναύτες με παμπάκι. Ο καπετάνιος που κουε το τραούιν της Γοργόνας που τη λαχτάρα του μελιτωμού της ησπαρτάρει κ’ηνεκούφα κ’ηχτύπα ‘ς τηγ κουβέρτα ως που περνούσαν το μπουγάζι. –Τη Γοργόνα λένε πως την ησκότωσε ο άης Κωνσταντίνος που ναι ‘ςτο κάστρο της Τέλεντος. Περί της προελεύσεως της παραδόσεως ταύτης ο κ. Ζερβός σημειώνει τα εξής : ‘’την άκουσα ‘ς τον Εμπορειό (απόμερο λεμάνι της νήσου Καλύμνου με λίγα σπίτια, που κατοικούνε βοσκοί και ρεσπέρηδες) από τη γριά Πετζ’αλίνα και τον άντρα της Αντώνη Πέτζ’αλη, ίσαμε 75-80 χρονώ, π’ανέκαθεν κατοικούν ‘ς αυτό το μέρος, που βλέπει άντικρυ το Καστέλλι και την Τέλεντο, κι ανάμεσα το μπογάζι. Δεν πάτησαν ποτέ τους σε σχολειό, κι ούτε πηγαίνουν ‘ς τημ πόλη. Την άκουσαν, καθώς μου είπαν, από το στόμα του πάπου τως.’’ (Ν. Γ. Πολίτου, ο περί των Γοργόνων μύθος παρά τω ελληνικώ λαώ. Εν Αθ. 1878 (=Παρνασσός τ.Β) –Παραδόσεις σελ. 1165 κ.ε) (ίταιρόν=δεν είχε το ταίτι της, τον όμοιόν της, ψάση=πίαση, να την συλλάβη, Τέλεντος= νησί προ της Δ παραλίας της Καλύμνου. Καστέλλι ακρωτήριον της Καλύμνου.)