Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 3601-3620 από 142579

Στου Κοντοκώστα

Τα κελλαράκια, βοσκολείβαδο, ανάμεσα Βετερνίκ – Πύρρα γινήκανε αφορμή να σκοτωθεί ο Βετερνικιώτης Κοντοκώστας. Κατά το έθιμο όποιος πλήρωνε τον φόνο, έπαιρνε το μέρος. Έτσι οι Πυργιώτες πληρώσανε τον φόνο και πήρανε το λειβάδι. Οι τσοπάνηδες όταν βόσκουν στο λειβάδι αυτό τα πρόβατά τους, αυτοί μακραίνουν, δεν πλησιάζουν εκεί, γιατί αν ξεγελαστούν και κοιμηθούν εκεί βαρειά τους πατάει ο ήσκιος του...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
ίσχιουμα (το), φάντασμα

Αποστολίδης, Δ. (1912)
Στη Γλυκοσυκιά πο 'πόξω που τον Ταξιέρση κ'ειά που πάαιννε μια γιρζιά (γριά) στραβή με την αγκόνη της, απάντηξέν τους μια πέρδικα με το κίτρινο τσεμπέρι κι' όλο ήζωννε την κόρη κι ήλεεν της παλιάς (ν)α την ψάσει (πιάσει), μαι κείνη εν την ήφηννε κι ηλεέν της, πως ήτον κουρούνα γιατί ήξερε, πως ήτον πεθαμμένη κόρη της.

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Στου Καραβίδα

Ο όμμορφος και λεβέντης, ο σατυρικός αυτός Ασπροποταμίτης ποιητής π’ ακούει στ’ όνομα Καραβίδας, ζούσε στο Γαρδίκι, τον περασμένο αιώνα. Καθισμένος στο πεζούλι του μεσοχωριού, σκάρωνε στίχους, σατυρίζοντας ό,τι αυτός θεωρούσε για στραβό και παράξενο. Αντικρύζοντας κάποτε στο μεσοχώρι, νεοφερμένο στο Γαρδίκι ξένο, ντυμένο με ευρωπαϊκή φορεσιά δεν άργησε να τον σατυρίσει με το κατοπινό τετράστιχό του....

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Σκάλα Παλιοβετερνίκου

Λένε πως από τη σκάλα αυτή, κάποτε γκρεμίστηκε ένα γαϊδούρι και συντρίφτηκε. Από τότες τις νύχτες, οι αγωγιάτες περνώντας τη σκάλα βλέπουν ένα γαϊδουρινό μαύρο ήσκιο να περνά γρήγορα, να γκαρίζει, να πηδάει, να κλωτσάει και να πετάει φλόγες απ' τα μάτια του. Στο θέαμα οι παλιοί αγωγιάτες γελάνε, ενώ οι γυναίκες σταυροκοπιένται, για να μην πάθουν κακό.

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Εάν εις ένα σπίτι έγινε φόνος ή ετάφη άνθρωπος πιστεύουν ότι κατά το μεσονύκτιον σκιαί θα έλθουν και θα τρομάξουν τους ενοίκους. Εις τη περίστασιν αυτήν καλούν τον ιερέα “να διαβάση μίαν ευχήν” και να εκδιωχθή το δαιμόνιον. Εάν το μέσον τούτο δεν φέρη αποτέλεσμα η οικία ερημούται, ακριβώς δε έξω του Κάστρου της Κιμώλου υπάρχουν πολλά σπίτια τα οποία, καθώς μου είπον, εγκατελείφθησαν δι' αυτήν την...

Bent, J. Th. (1933)
Παλιοχώρι ή Παλιοβετερνίκ

Λίγο έξω απ' το Βετερνίκ κάτω από το δρόμο που οδηγεί στην Πύρρα υπάρχουν τα ερείπια του παλιού χωριού, που καταστράφηκε, άγνωστο πότε. Η παράδοση αναφέρει, πως στα χαλάσματα παρουσιάζονται κάτι φαντάσματα με μεγάλα κεφάλια, που μιλούν βαριά άγνωστη γλώσσα.

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Κ’ειά που λειτούργα-ν-ό παπά-Σωφρόνιος, παράνυχτα, ημπράαλε (πρόβαλε) μια σέρα (χέρι) που τηθ θυρί(δ)αν του ιερού κ’ ι’ ηφόηθηκεν ο παπάς κ’ι’ ηφώαξε τ’ αφέντη του, που ‘τον κ’ειά κοντά. Κ’ι είπεν του: εν (δεν) ηβόλει να φάσεις το βαγγέλιο και να πο(γ)υρίσεις κ’ειά που ΄τον τα μνήματα, που θελες να το φάσεις, γιατί ήτον λείψανο κ’ι΄ είχεν γκειά χωσμένους άγιους αθρώπους, και θα το (γ)ύριζεν ύστερις...

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Ασφάνταμα= φάντασμα

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου
Μια Κοκκαλαρ'ζιανή ήθελεν από πισπέρας το κριθάριν της σ' έναμ μύλο στηλ Λαγκά. Κι όντας ηξέλεσεν το κριθάριν της κ'ι' ήτον πλιο παράνυχτα, τόβαλε στου μου(γ)ούρι, το σήκωσε κ'ι' ηπάαιννε στν Κοκκαλαρ'ζιά στον σπίτιν της όταν ήρτε στα Τσούκκουα, ίντα να (δ)ει: κόσμον, ασ΄σέρι, παιχνίgια, λύρες λαούτθα! Κ' ιαί κ' ειά σύνουν πάνω της τες'σερις πέντε κ' ιαί της ποζέβγουν το μουούρι χάμαι κ' αί την ψάννουν...

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Κ'ειά που κοιμάτον στ' αλώνι μια (γ)υναίκα, ηπήασιν τζυό άλλες (γ)υναίκες κ' ι΄ ήκουσεν τες που λέασι: μαρή, κ' αι φτή (αυτή) κάθεται (σεπασμένη ώσπανω, (δ)εν ηβόλει (ν)α τον πλαγιασμένη στημ μέσην τ' αλωνιού, παρά ήπηεν έξω στον Τιρζάλλικα. Τάχατες θα μπορούσαν να την πειράξουν, αλλά η μια ήταν συγγενής και εν την ήφηκε. Κ' ι' ύστερις ηκάμναν χου – χου – χου κ'ι' ηχοχλακίζαν κ'ι' ηπααίνναν κατά τηθ...

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
“Τόσει (έχει) το ζώπη(γ)ό σ' σου να γουλιάς”, λέει ο λαός, να δειλιάς ή να φοβάσαι φαντάσματα και Στοισειά.

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Την ίδια βρα(δ)ινή που πνι(γ)ηκεν η Μαρία η Κατσαίναινα με τον καπνό του καμινιού, που 'τον κολλητά στο σπίτιν τους, στο Τσουκαλιό, εί(δ)εν η Αγλαϊα gυο μαυροφόρες με μιάλα γόgια κ'ι΄ ηρώτηξέν τες, που ηπαέννασιν κι είπαν της, πως ηπα(γ)αίνναν στο Τσουκκαλιό για την τάδε την αβζήν ευτύς ηκούστη το χαμπάριν της.

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Γκρόπες

Τα Παλιοκαρίτικα βουνά, ψηλά και άγρια, σπανά και απότομα, σχηματίζουν βαθειές χαράδρες, απαίσια φαράγγια, πολλά κοιλώματα. Ένα τέτοιο κοίλωμα είναι οι Γκρόπες. Λένε ότι εδώ πέθανε ένας Μυροκοβίτης Γκρόπας, άλλοι λένε ότι ακούνε φωνές σαν μπουμπουνητά άλλοι ότι είδανε φαντάσματα. [Γκρόπες= Κουτσοβλ.= οι γούρνες, τα κοιλώματα].

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Φαντάσματα

Στα χωριά, πολλές παραδόσεις αναφέρονται στα φαντάσματα, που οι χωριάτες τα θεωρούν καταπληχτικά πλάσματα. Τα φαντάσματα μπορούν να κάνουν κακό, να βλάψουν τον άνθρωπο. Γενικά, οι χωριάτες για φαντάσματα θεωρούν και τις Νεράϊδες. Εχτός απ’ αυτές υπάρχουν κι άλλες κατηγορίες. Έτσι αναφέρουν τα εξής φαντάσματα. 1.Ο Σκέλος. Άνθρωπος ψηλός αδύνατος σκελετωμένος. Γυρίζει τις νύχτες στις αυλές των σπιτιών....

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Ήρτεν ιστορία κ'ι ήλεε μια (γ)υναίκα για τα Στοισειά ανήμερα του Ψυχού του Μα, πούτον στην καλύβα, στους Ποταμούς κάτω που τον Ταξιέρση, κ'ι' η(γ)ύρισεν κι εί(δ)ε πεθαμμένους καλλικεμένους στην κουμούλλα. σιλιά(δ)ες – μυριάες. Κι ο Παλιορημιώτης (Πανορμίτης), πούβζεν (βγήκε) αλλαμένος με τις φουστανέλλες πο μέσα που την εκκλησ'σιά, τους ήγγιωχνε (έδιωχνε) κ' ιαί τους ήλεεν: “πίσω – πίσω” κ'ι ήπηεν...

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Βαλαώρα

Τοίχοι ερειπωμένοι, βυζαντινά σπασμένα κεραμίδια, είναι κατασπαρμένα στη θέση αυτή του Γοργογυριού. Η παράδοση λέει, πως τις νύχτες, τριγυρίζουν στα χαλάσματα, φαντάσματα καβάλλα σε μαύρα άλογα. Τα φαντάσματα αρπάζουν απ' τα ντουβάρια πέτρες, τις σηκώνουν ψηλά και τις, πετούν δώθε κείθε. [Βαλαώρα= Σλαβ.= το ασπροβούνι].

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
τα φαντάϊγματα= νυκτερινά φαντάσματα

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1919)
κρούσμα, ουδ. Φάντασμα κτυπητόν, όραμα. Γίνεται χρήσις της λέξεως φάντασμα εν τη αυτή σημασία π.χ. Ιψές τα μισάνυχτα είιδα στου δρόμου ένα σκλλί κι μ' φάν'κι σαν κρούσμα.

Άγνωστος συλλογέας (1906)
Στ' Θώμου

Ένας Έλληνας Αρβανίτης, περνώντας το μονοπάτι Κρανιώτικου Βουνού, σκοτώθηκε από κρυμμένο Κλέφτη. Οι τσοπάνηδες λένε πως βλέπουν μια γυναίκα ασπροντυμένη να τριγυρίζει εκεί, και να μοιρολογάει προφέροντας ακατάληπτα λόγια και βγάζοντας από καιρό σε καιρό στριγγλές φωνές. Λένε ότι είναι η γυναίκα του Αρβανίτη Θώμου, πούρχεται απ' την Αρβανιτιά και τον μοιρολογάει. “Νοικοκύρ εις το πίσ σηκόγια φαμίλια...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)

DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές

ίσχιουμα (το), φάντασμα ﻿

Ασφάνταμα= φάντασμα ﻿

“Τόσει (έχει) το ζώπη(γ)ό σ' σου να γουλιάς”, λέει ο λαός, να δειλιάς ή να φοβάσαι φαντάσματα και Στοισειά. ﻿

τα φαντάϊγματα= νυκτερινά φαντάσματα ﻿

ίσχιουμα (το), φάντασμα

Ασφάνταμα= φάντασμα

“Τόσει (έχει) το ζώπη(γ)ό σ' σου να γουλιάς”, λέει ο λαός, να δειλιάς ή να φοβάσαι φαντάσματα και Στοισειά.

τα φαντάϊγματα= νυκτερινά φαντάσματα