Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 2881-2900 από 142579

Το νερό της Λήθης (το αλησμονόνερο)

Κάθε άνθρωπος άμα πεθάνη πογαίνει 'ςτον κάτω κόσμο, εκεί καλίει και κόβεται που πέθανε, για τι ο απάνω κόσμος του φαίνεται γλυκός. Οι άλλοι πεθαμνένοι γελάνε που τον γλέπουνε και κάνει έτσι. Τούτο γίνεται μια ημέρα 'ςε κάθε πεθαμμένονε. Έπειτα τον λυπόνται και τον πάνε 'ςε μια βρύση και του λένε να πιή νερό αφ'ού πιή νερό αμέσως αλησμονάει κ'εκείνος τοναπάνω κόσμο κ'γελάει μ'εκείνους πο 'ρχονται την...

Λάσκαρης, Νικόλαος
Κάτω στον Άδη είναι της τρίχας το Γεφύρι. Λένε: Μα κεί σκο δεν στέκονται συν σκό δεν περπατούνε μόνο πενήντα κι εκατό και πάλι λίγοι είναι.

Ιωαννίδου, Μ. (1927)
Ο Αρχάγγελος πάει στους αμαρτωλούς με το είδος αγιρ'ζώτατο (αγριώτατον), και στους δίκαιους πάει με την λάψη.

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Μιαν φορά, των ψυχώ του Μά, ήτον οι δεκαγγάρη(δ)ες (δεκατισταί)κ'ιειά στις Βούες, πό πόξω που τον Ταξιέρση, απούντου (ακριβώς) μεσημέρι. Κ'ιειά που κάθουντον βλέπει ένας δεκαγγιάρης πάνω στο μνήμα μια ζυναίκα καθημένη κ 'ι' ητράβαν τα μαλλιά της κ'ι' ήλεεν : ''Καμός πούναι χωρίς να (δ)ής, να λέης και να πής της αερφής μου της Μαρζιάς χωρίς να βλέπει να μην λέει, γιατί 'ναιν καμός (καυμός)μιάλος (μεγάλος)....

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Πύρινος ποταμός=παρά τω λαώ υπάρχει η ιδέα ότι εν τω Άδη υπάρχει ποταμός ρέων αντί ύδατος πύρ. Ήκουσα δε μάλιστα να λέγωσι ποτε εν τω χωρίω μου ότι εν Χαναάν υπάρχει οπή της γής εν ής βλέποντες οι προσκυνηταί δαικρίνουσι μακρόθεν εκ τα έγκατα της γής το άστρον αμυδρώς τον πύρινον ποταμόν. Και οι αρχαίοι επίστευον ότι υπάρχει τοιούτος τις ποταμός εν Άδη ο πυριφλέχθων. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι εν τω...

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1890)
Και στην κασέλα να κρυφτής

Ενού φτωχού του πεθαίνανε τα παιδιά ρε δεν έχω ψυχή καλή!Είχ’ένα παιδί αβάφτηγο, το πήρε και πάαινε να βρή δίκιον άντρωπο ναν το βαφτίση. Τον απάντησε ο Χριστός <που το πάς το παιδί;’’- ‘’Το πάου να βρώ δίκιον άντρωπο, ναν το βαφτίση’’ ‘’Ναν το δείνης εμένα’’-ποιος είσαι σύ; - ‘’ο Χριστός’’- ‘’Δε στο δίνω, γιατί κάνεις πλούσιους και φτωχούς’’. Το πήρε, πάει παραπέρα, απαντάει το Χάρο <Γεία σου>, <καλώς...

Τσάκωνα, Μαγδαληνή Κ. (1944)
Ο Αρχάγγελος βαστά ένα ζεμπίλλι με σι(δ)ερικά και με το άλλο σέρι το σπαθιίν του. Η φύση β'ζαίννει που (απο) τα είκοσι νύσσ'α (νύχια) του αφού κόψει ούλος τους γοφφούς ο Χάρος και που τον μπόνο (πόνο) του σπαράσσει το σώμα και τρίσσ'ει 9τρίζει)τα γόgια του ο άθρωπος.

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Εν τη υπαρχία Ρεθύμνου ο Χάρος καλείται θεριστής. Εν Σφακίοις και εν Αποκορώνω λέγεται εκ τα μοιρολόγια ότι ο Χάρος εκρούσεψε το σπίτι του, ή του εκρούσεψεν ο Χάρος.

Άγνωστος συλλογέας (1908)
Εδώ στον τόπο μας, στον ποταμό, είναι δυο τοποθεσίες, μια είναι αμμουδιά (Σπλάντζα)παράλια το Ιόνιο. Εκεί θέλουν να πούν πως υπήρχε βάρκα, πλήρωναν οι ψυχές και περνούσαν στην απέναντι όχθη. (Ποταμό= έτσι λέγουν τον Αχέροντα)

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1958)
Δοξασίαι περί νεκρών και Άδου

Πιστεύουν ότι ο κάτω κόσμος βρίκσεται βαθειά στα έγκατα της γής και χωρίζεται σε Παράδεισο και κόλασι. Ο Παράδεισος είναι φυτευμένος και γεμάτος λουλούδια, δένδρα και νερά τρεχούμενα όπου καλοπερνούν οι δίκαιοι και, η Κόλασι, ότι είναι κατασκότεινη με ποτάμια πύρινα και καζάνια με πίσσα κοχλάζοντα εντός των οποίων είναι βουτηγμένοι ως το λαιμό όλοι οι κολασμένοι που αναστενάζουν ασταμάτητα. Όσοι πηαγίνουν...

Μόσολας, Νικόλαος (1952)
Κάτω-Κόσμος: Άδης, μαύρος και σκοτεινός βρισκόμενος στο κέντρον της Γής, στης Γής τα κατακλείδια, όπου οδηγούνται οι ψυχές, αφίνοντας το κουφάρι τους στον Απάνω Κόσμο.

Χρηστοβασίλης, Χρ. (1944)
Άι – Παντελεήμονα. Αυτός ήταν στον τόπο που 'ναι τώρα ο Μιχαήλ, αυτός έπαιρνε πρώτα τς ψυχές. Αυτός όμως ήταν λέημονας και δεν τς έπαιρνε. Κι κοντά μπήκε ο Μιχαήλ με τη σπάθα.

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1961)
Ηπειρωτική παράδοσις

Εις πολλά χωριά της Ηπείρου, όταν κανένας πεθάνη, μετά το προσκύνημα του νεκρού, ρίχνουν στη νεκρόκασσα ή στις τσέπες του μακαρίτη, συγγενείς και φίλοι, χάλκινα ή αργυρά νομίσματα, γιατί πιστεύουν όπως υπήρχε και στους αρχαίους η ίδια περίπου δοξασία, ότι ο νεκρός πρίν περάσουν 40 ημερόνυχτα, θα διαβή έως ότου φθάση στο ''Θεό''διάφορα στενοσόκκακα και γεφύρια φυλασσόμενα υπό αγαθών πνευμάτων ή κατ...

Κατσαλίδης, Χαράλαμπος Γ. (1931)
Τον γκαιρό του θανατικού ήβαλλεν ο παπάς τημ μετάδοση μες τη σταφί(δ)α κ'ι' ήδωννε την του μόρτη (φύλακα που το πέρασε)και την ηπήαιννε στον άρρωστο που ξεψυχούσε.

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Ψυχοκλέφτης, ο χάρος, έρως

Σαμίδης (1912)
Άτζελος, ο επί χριστιανικής ευνοίας 1) ως υπηρέται του Θεού 2) ως ψυχοπομποί των δικαίων 3) μτφ. επί σωματικής καλλονής ανθρώπου: είναι όμορφος σαν άτζελος. - Είδα τον ατζελό μου ες να κλέψω τη δουλειά = πολλα έπαθον μέχρι ου αποπερατώσω την εργασίαν μου (τούτο κατεγράφη και εις παροιμία)

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1918)
Νεκροί και Ψυχές

Η ψυχή του ποθαμμένου είναι σαν το πουλλί και καμιά βολά που έρχετ’ένα πουλλί στο σπίτι λέγουν πως είναι η ψυχή του και ξαναγυρίζει να δή το σπίτι του και τους συγγενείς του. Η ψυχή κάθεται εδώ μαζί μας ως τοις σαράντα μέρες και μας βλέπει άλλ’ εμείς δεν την θωρούμε. Κάθε Σάββατο έρχονται οι αποθαμμένοι σου στα μπρόφλια του φούρνου που φουρνίζεις τα ψωμιά και περιμένουν. Γι αυτό κόβγουν μισό ψωμί,...

Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1932)
Ο Πεταλωτής κι ο Χριστός

Μια φορά ένας πεταλωτής απεφάσισε ν’αγιάση επούλησε λοιπόν όλα του τα υπάρχοντα και με τα χρήματα αγόρασε πέταλε και καρφιά και πήρε ένα σφυρί, μια τανάλια κι έν’ αμόνι κι έκατσε σ’ένα πέρασμα και καλίγωνε του κόσμου τα μουλάρια χάρη. Τότε πέρασε κι ο Χριστός με τους μαθητάς και του καλίγωσε το γαιδουράκι του. Ο Χριστός τον ερώτησε τι κάνει το καλίγωμα και εκείνος του είπε δεν κάνει τίποτα. Τότε ο...

Ζαλούμης, Γ. (1914)
Χάρος- Χαρχάγγελος

Οι παραδόσεις αναφέρουν το Χάρο, πότε ασπροντυμένο, πότε μαυροφορεμένο, πότε κοκκινοντυμένο και πάντοτε φτερωτό. Κρατεί στο χέρι του, σπαθί τσεκούρι λεπίδι τσαγκρασούλι με τα οποία λογχίζει χτυπά κόβει τρυπά τους ανθρώπους, πέρνωντας τις ψυχές τους, που φέρνει κι απιθώνει στον κάτω κόσμο, γιομάτο από λειβάδια, βαθειές λίμνες, βυρούς ποταμιών, κράκουρα, σπηλιές, πανύψηλα δέντρα τρύπες γούπατα, χαλάσματα,...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Καντήλα=λυχνία :’’Λυπητερά, λυπητερά να κατεβώ στον Άδην για να βρώ τηγ καντήλαν σου να τηγ γεμώσω λάδιν .’’Παρά Κυπρίσης πιστεύεται, ότι έκαστος άνθρωπος έχει έν άδη λυχνίαν ανημμένην, η οποία τηρείται εν όσω ζώ ούτος και ότι έκαστος αποθνήσκει μόλις ένθελε στεσθώ τι λυχνία τον αύτη ένεκεν ελλείψεις ελαίσυ η άλλης αιτίας. Διο και όταν της αποθνήσκει, λέγεται συνήθως : ‘’’εσβησεν η καντήλα του-ετελλείωσε...

Ερωτόκριτος, Ιωάννης (1920)

DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές

Κάτω στον Άδη είναι της τρίχας το Γεφύρι. Λένε: Μα κεί σκο δεν στέκονται συν σκό δεν περπατούνε μόνο πενήντα κι εκατό και πάλι λίγοι είναι. ﻿

Ο Αρχάγγελος πάει στους αμαρτωλούς με το είδος αγιρ'ζώτατο (αγριώτατον), και στους δίκαιους πάει με την λάψη. ﻿

Τον γκαιρό του θανατικού ήβαλλεν ο παπάς τημ μετάδοση μες τη σταφί(δ)α κ'ι' ήδωννε την του μόρτη (φύλακα που το πέρασε)και την ηπήαιννε στον άρρωστο που ξεψυχούσε. ﻿

Ψυχοκλέφτης, ο χάρος, έρως ﻿

Κάτω στον Άδη είναι της τρίχας το Γεφύρι. Λένε: Μα κεί σκο δεν στέκονται συν σκό δεν περπατούνε μόνο πενήντα κι εκατό και πάλι λίγοι είναι.

Ο Αρχάγγελος πάει στους αμαρτωλούς με το είδος αγιρ'ζώτατο (αγριώτατον), και στους δίκαιους πάει με την λάψη.

Τον γκαιρό του θανατικού ήβαλλεν ο παπάς τημ μετάδοση μες τη σταφί(δ)α κ'ι' ήδωννε την του μόρτη (φύλακα που το πέρασε)και την ηπήαιννε στον άρρωστο που ξεψυχούσε.

Ψυχοκλέφτης, ο χάρος, έρως