Μιαν φορά, των ψυχώ του Μά, ήτον οι δεκαγγάρη(δ)ες (δεκατισταί)κ'ιειά στις Βούες, πό πόξω που τον Ταξιέρση, απούντου (ακριβώς) μεσημέρι. Κ'ιειά που κάθουντον βλέπει ένας δεκαγγιάρης πάνω στο μνήμα μια ζυναίκα καθημένη κ 'ι' ητράβαν τα μαλλιά της κ'ι' ήλεεν : ''Καμός πούναι χωρίς να (δ)ής, να λέης και να πής της αερφής μου της Μαρζιάς χωρίς να βλέπει να μην λέει, γιατί 'ναιν καμός (καυμός)μιάλος (μεγάλος). Κ 'ι' (γ)υναίκα ήτον πεθαμένη, Καλομοίρα. (Βούες=τοποθεσία, Καλομοίρα=στοίχειωμα, φάντασμα γυναίκας. Του σπόρου τα μεσάνυχτα, του Μα το μεσημέρι (Γυρίζουν τα τελώνια γούλον το καλοκαίρι.)
Τόπος Καταγραφής
ΚάλυμνοςΧρόνος καταγραφής
1958Πηγή
Γιάννης Ζερβός, Ιστορικά παραμυθολογήματα, προλήψεις, στοιχεία, κακά πνεύματα, παραδόσεις, Δωδεκανησιακό αρχείο 3, Κάλυμνος, 1958, σελ. 256Συλλογέας
Ευρετήριο και είδος πηγής
Δωδεκανησιακό Αρχείο, 3, ΠεριοδικόΤύπος τεκμηρίου
ΠαραδόσειςTEXT