Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 681-700 από 6798

Κάτω -Κόσμος= Τάρταρος, Άδης, το μέρος ένθα μεταβαίνουσιν αι ψυχαί, αντιθέσεως της παρούσης ζωής, ήτος λέγεται επάνω κόσμος.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)
Άδης = ο κάτω κόσμος

Λάσκαρης, Ν. (1924)
Το Καλογεράκι

Μια φορά κι έναν καιρό ήτανε μια μάννα και μια κόρη. Αξαφνικά μιαν ημέρα η μάνα επόθανε. Τσή κόρης πολλά τσή βαροφάνηκε κι ήκλαιγε μερού νυχτού, ήκλαιγε και δεν αρνεύγανε τα μάθια τζη. Απού τα πολλά κλάυματα την ελυπήθηκε ο Θεός και ήπεψε έναν άγγελο και την επήγε στον Κάτω Κόσμο Είδενε τη μάννα τζη, ευχαριστήθηκε και πάλι την ήπηρε ο άγγελος και την ήφερε στον απάνω κόσμο. Το κορίτσι ύστερις επήγε...

Φραγκάκι, Ευαγγελία Κ. (1949)
Μα δεν είναι δυστυχώς. Ο Κρητικός τον κάτω κόσμο τον νομίζει ένα βάραθρο, ένα τόπο όχι ευχάριστης διαμονής, ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή. Κι αλήθεια ποιός επήγε και ξαναγύρισε απο τα παλάθια, όπου ο χάρος είναι βασιληάς; Μήπως υπάρχει δα και τρόπος να γυρίση; <Ο Θηός απού μας ήκαμε εστόλισε τον κόσμο,>μα ξέχασε, δεν ήδωκε τρία καλά στσ' αθρώπους>γεφύρι για τη θάλασσα και γιαγερμό π'τον άδη>και σκάλαν...

Φραγκάκι, Ευαγγελία Κ. (1949)
Κόπιτσας, ο= το γνωστόν μικρόν σκουλήκι το καταστρέφον τα ενδύμουντα, άλλως λεγ. Σκώρος. Ο χάρος ως κόπτων εκφρ. Άν τον αφήσ' ο Κόπιτσας=άν δεν πεθάνη επί ανθρώπων, ών ο θάνατος δεν θα ή το μέγα δυστύχωμα.

Ρέκας, Β. Δ. (1925)
Κατσιφλά το καντιλάκι σου=είσαι ετοιμοθάνατος. Κατσιφιάζω=αρχίζω να σβύννομαι.

Ράμφος, Άγγελος (1916)
Το αθάνατο νερό

Τ'αθάνατο νερό έβγαινε ψηλά 'ς ένα βράχο κ'έπεφτε χ'αμω, αλλά 'ςστον κατεβασμό εγινώτανε αχνός. Εάν έβανε κανείς αγγειό για να το πιάση το τρούπαγε, μοναχά 'ςτο νύχι αστεράτου αλόγου που δεν είχε καλλιγωθή επιανώτανε αλλά δεν ήτανε δυνατόν να ευρεθή νύχι αστεράτου και ακαλλήγωτου αλόγου, ώστε κανείς δεν το 'πιε και για τούτο κανείς δεν έμεινε αθάνατος. Το αθάνατο νερό ήτανε 'ςτα βουνά του Καλαβρύτου,...

Λάσκαρης, Νικόλαος
Ναι γυναίκα αγιασμένη έγλεπε τα’αερικά, τα στοιχειά κι ούλα που δε γλέπεις εσύ. Πήγε σ’έναν πλούσιο που πέθαινε, γλέπει τα σκυλιά απόξω στην πόρτα του, ήταν οι δαιμόνοι να καρτεράνε την ψυχή του, άρχισε τα κλάηματα <Ρέ, λέει η πεθερά της, ‘’αγαπητικό τον είχε’’. Πέθανε κι ένας φτωχός είδε απόξω στην πόρτα του αρνάκια, απιδάκια αγγέλοι ήτανε να καρτεράνε για την ψυχή του –άρχισε και γέλαγε. ‘’Ρε’’,...

Τσάκωνα, Μαγδαληνή Κ. (1944)
Εάν κάποιος γεράσει πολύ και δεν πεθαίνει, αλλά τυραννείται στο κρεββάτι απ'αρρώστεια, λένε ότι ''αυτόν τον έχει λησμονήσει ο Χάρος''. Τότε θα βάνουν έναν ντελάλη''που να το λέη η καρδιά του''να βγή τα μεσάνυχτα σε έρημο βουνό κι απόκεντρο και να φωνάξη τρείς φορές :''τον...τάδε γιατι τον ελησμόνησες Χάρε για να τον πάρης;''. Τότε λένε ότι θα πέσουν πάνω του πέτρες, ξύλα με θόρυβο, αλλά πρέπει νάναι...

Βλάχος, Αναστάσιος Δ. (1953)
Μια φορά ήταν μια χήρα. Ήταν βαρειά άρρωστη, ετοιμοθάνατη. Παρουσιάσθηκε ο χάρος και της λέει ‘’ήρθα να σε πάρω’’. Τότε αυτή άρχισε να του κλαίγεται και να τον παρακαλή να την αφήση μερικά χρόνια, διότι τα παιδιά της είναι μικρά και δεν έχουν πατέρα. Ο χάρος την λυπήθηκε, την άφησε να ζήση και έφυγε. Μετά πάει στο Θεό. Ο Θεός τον ρωτάει, γιατί δεν επήρες την χήρα; Ο χάρος του λέει, την βρήκα με ορφανά...

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1964)
Αι περί παραδείσου και κολάσεως ιδέαι, αι εν τω άλλω κόσμω αμοιβαί και τιμωρίαι νομίζονται ακριβώς ως περιγράφονται εις την Αγίαν Επιστολήν.

Σταυρακάκης, Ιωάννης (1909)
Εμείς πααίννομε ναυλωμένοι, ο ναύλος μας είναι το κερί που μας βάλλουν στο στόμα χωρίς εκείνο έμ(δεν)πααίννομε. Το κερί είναι ο ναύλος που πληρώνομε του Αγγέλου.

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Πρώτα ηπα(γ)αίννα που τομ Βαθύ κι ηφέρναν χώμα του γιαλού και μικρά άσπρα χαλικάκια που σιονίζαν (χιονίζαν)κι ηστρώνναν πο κάτω τον τάφο τους για να σονίζει, γιατί οι αμαρτωλοί κάθουνται ως την Δευτέρα Παρουσία στον τάφο και πο πάνω ηβάλλαν τα σεντούκια τους που τημ μέσην και πάνω, ηβάζαν μόνο το καππάκι. Τα παιgιά η βάζαν τα μετά (δ)ιψέλια.( Βαθύς-τοπωνύμιον, διψέλια= Πήλινη κυψέλη μακρουλή.)

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Την ψυχή την παίρνει απο τον άνθρωπο ο Άγγελος. Παρουσιάζεται σ'εκείνον που ζυχομαχεί και γι αυτό φοβάται. Επιστεύαμε ότι κρατεί μαχαίρι. Η ψυχή δια να πάη στον τόπο της θα περάση πάνω απο μια κλωστή. (Την ώρα που εβασανίζετο ο αρρωστος να εκπνεύση γρηγορώτερα, ώστε να μη βασανίζεται, εδίδαμε σ'ένα φτωχό ένα καρούλι κλωστή. Πάνω απο το ποτάμι που θα περάση η ψυχή υπάρχει γεφύρι. Ήταν δύσκολο να περάση...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)
Τα σαραντάβαθα (άνευ ενκιού)=τα βαθύτατα : στα σαραντάβαθα της γής εχάθη.

Παπανδρέου, Γεώργιος (1918)
Τάρτατα της γής

Εκ ταύτκο προήλθε και η σημασία της κολάσεως. Στα τάρταρα, στημ πίσσα, στήγ κόλαση να πάς, ηκούσαμεν να εκφέρη εν κατάρα γυνή τις εκ Μάνεις. Η σημασία αύτη, δηλ. της κολάσεως πιθανόν να προήλθεν εκ της εκκλησιαστικής παραδόσεως, ή, απήχησις εύρηται εν στίχω κασιγνώστου άσματος του Λαζάρου(πε μου Λάγαρε, τι είδες εις τα τάρταρα που πήγες). Αλλά πολύ μεγαλυτέραν επίδρασιν της εκκλησιαστικής παραδόσεως...

Σακελλαριάδης, Χ. (1923)
Χάρος

Το χάρο το έχομε με σπαθί. Στους μαρτωλούς έρχεται σαν κλέφτης και παίρνει την ψυχή των. Στους καλούς έρχεται με γέλοιο κι οπ άνθρωπος είναι γελαστός.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1963)
Το νερό της Λήθης (το αλησμονόνερο)

Κάθε άνθρωπος άμα πεθάνη πογαίνει 'ςτον κάτω κόσμο, εκεί καλίει και κόβεται που πέθανε, για τι ο απάνω κόσμος του φαίνεται γλυκός. Οι άλλοι πεθαμνένοι γελάνε που τον γλέπουνε και κάνει έτσι. Τούτο γίνεται μια ημέρα 'ςε κάθε πεθαμμένονε. Έπειτα τον λυπόνται και τον πάνε 'ςε μια βρύση και του λένε να πιή νερό αφ'ού πιή νερό αμέσως αλησμονάει κ'εκείνος τοναπάνω κόσμο κ'γελάει μ'εκείνους πο 'ρχονται την...

Λάσκαρης, Νικόλαος
Κάτω στον Άδη είναι της τρίχας το Γεφύρι. Λένε: Μα κεί σκο δεν στέκονται συν σκό δεν περπατούνε μόνο πενήντα κι εκατό και πάλι λίγοι είναι.

Ιωαννίδου, Μ. (1927)
Ο Αρχάγγελος πάει στους αμαρτωλούς με το είδος αγιρ'ζώτατο (αγριώτατον), και στους δίκαιους πάει με την λάψη.

Ζερβός, Ιωάννης (1958)

Παραδόσεις: Πρόσφατες εγγραφές

Κάτω -Κόσμος= Τάρταρος, Άδης, το μέρος ένθα μεταβαίνουσιν αι ψυχαί, αντιθέσεως της παρούσης ζωής, ήτος λέγεται επάνω κόσμος. ﻿

Άδης = ο κάτω κόσμος ﻿

Κατσιφλά το καντιλάκι σου=είσαι ετοιμοθάνατος. Κατσιφιάζω=αρχίζω να σβύννομαι. ﻿

Αι περί παραδείσου και κολάσεως ιδέαι, αι εν τω άλλω κόσμω αμοιβαί και τιμωρίαι νομίζονται ακριβώς ως περιγράφονται εις την Αγίαν Επιστολήν. ﻿

Εμείς πααίννομε ναυλωμένοι, ο ναύλος μας είναι το κερί που μας βάλλουν στο στόμα χωρίς εκείνο έμ(δεν)πααίννομε. Το κερί είναι ο ναύλος που πληρώνομε του Αγγέλου. ﻿

Τα σαραντάβαθα (άνευ ενκιού)=τα βαθύτατα : στα σαραντάβαθα της γής εχάθη. ﻿

Χάρος Το χάρο το έχομε με σπαθί. Στους μαρτωλούς έρχεται σαν κλέφτης και παίρνει την ψυχή των. Στους καλούς έρχεται με γέλοιο κι οπ άνθρωπος είναι γελαστός. ﻿

Κάτω στον Άδη είναι της τρίχας το Γεφύρι. Λένε: Μα κεί σκο δεν στέκονται συν σκό δεν περπατούνε μόνο πενήντα κι εκατό και πάλι λίγοι είναι. ﻿

Ο Αρχάγγελος πάει στους αμαρτωλούς με το είδος αγιρ'ζώτατο (αγριώτατον), και στους δίκαιους πάει με την λάψη. ﻿

Κάτω -Κόσμος= Τάρταρος, Άδης, το μέρος ένθα μεταβαίνουσιν αι ψυχαί, αντιθέσεως της παρούσης ζωής, ήτος λέγεται επάνω κόσμος.

Άδης = ο κάτω κόσμος

Κατσιφλά το καντιλάκι σου=είσαι ετοιμοθάνατος. Κατσιφιάζω=αρχίζω να σβύννομαι.

Αι περί παραδείσου και κολάσεως ιδέαι, αι εν τω άλλω κόσμω αμοιβαί και τιμωρίαι νομίζονται ακριβώς ως περιγράφονται εις την Αγίαν Επιστολήν.

Εμείς πααίννομε ναυλωμένοι, ο ναύλος μας είναι το κερί που μας βάλλουν στο στόμα χωρίς εκείνο έμ(δεν)πααίννομε. Το κερί είναι ο ναύλος που πληρώνομε του Αγγέλου.

Τα σαραντάβαθα (άνευ ενκιού)=τα βαθύτατα : στα σαραντάβαθα της γής εχάθη.

Χάρος

Το χάρο το έχομε με σπαθί. Στους μαρτωλούς έρχεται σαν κλέφτης και παίρνει την ψυχή των. Στους καλούς έρχεται με γέλοιο κι οπ άνθρωπος είναι γελαστός.

Κάτω στον Άδη είναι της τρίχας το Γεφύρι. Λένε: Μα κεί σκο δεν στέκονται συν σκό δεν περπατούνε μόνο πενήντα κι εκατό και πάλι λίγοι είναι.

Ο Αρχάγγελος πάει στους αμαρτωλούς με το είδος αγιρ'ζώτατο (αγριώτατον), και στους δίκαιους πάει με την λάψη.