Προστέθηκαν πρόσφατα

Αροθυμώ : Φοβάμαι, λέγεται ιδίως επί σκότους. Ως αροθυμώ να πάω : γιατί εσ'σκοτεινά. Ο φόβος του σκότους προέρχεται ουχί εξ'αυτού τούτου του σκότους αλλ'εκ της συναντήστως των δαιμονίων, ενασμενζόντων κοντά τας Κυριακάς δοξασίας να περιφέρωνται εντώ σκότι- ούτως ο προθυμών συδέποτι υσάγει μόνος και άνευ φωτός εις σκοτεινών μέρος. (βάρος-θυμός-βαροθυμώ, αρσθυμώ)

Φαρμακίδης, Ξενοφών Π.

Καραμούζα : Φόβητρον των μικρών παιδιών όμοιον τω Λάμια, Μούμα

Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)

Ξωτικά= οι δαίμονες

Παπανδρέου, Γεώργιος (1918)

Σέρενα (η) = Σειρκή, κακώε και ολεθρία γυνή.

Δένδιας, Μιχαήλ (1915)

Εκτός τούτου, ό,τι επισύρει την προσοχήν του επισκέπτου είναι προλήψεις των χωρικών. Οι χωρικοί πιστεύουν ότι υπάρχουν πνεύματα στους ποταμούς και στις λαγκαδιές, στις νεράιδες και στα δαιμονικά. Οι νεράιδες είναι πνεύματα γυναικών που πλανώνται στις ψηλές κορφές του Χελμού και στις όχθες των ποταμών. Τα δαιμονικά είναι πνεύματα συχνάζοντα στα δάση και σε απόκρημνες λαγκαδιές. Έχουν σχήμα τράγου ή...

Άγνωστος συλλογέας (1928)

Το ξωτικό= το απο 'ξώ, το εκ δαιβολικώς συνεργείας.

Παπανδρέου, Γεώργιος (1918)

Διάβα – ή= μέρος οπόθεν διαβαίνουν πνεύματα (Νεράιδες, ίσκιωμα, Ντέσμα της.) Τα πνεύματα ταύτα διασταίνονται συνομιζούν, γελούν, χορεύουν της συνοδεία μουσικών οργάνων ιεροσκαλούν πνεύμαντι ανθρώπους, τρώγουν στήνουντα τράπεζαν εκ τι μέρος κλ. -Κακοπνιούν 'ς βλάστουν ανθρώπους, ους ήθελον συναντήσει κατα των διαβάνων των καθιστάντα τούτον μέν άφωνον, διότι απήντηνεν ως την πρόσκλησιν των, εκείνον...

Παπαγεωργίου, Ιωάννης (1913)

Μπαμπάουλο: πραγμάτι, μορμολύκειον, δια του στόματος του οποίου χρησιμεύοντος ως φόβητρον εκφοβίζουν τα νήπια, ίνα μη κλαίουν. «μην κλαίς παιδί μου και σε πάρει το μπαμπάουλο»

Δένδιας, Μιχαήλ (1915)

Ξωτικόν = κυρ τα έξω απ' εδώ.

Χορτόπουλος, Π. (1876)

“Δε φαίνεσαι, σου πομένει ψεγάδι” (πειραζόμενος υπο δαιμονίου, αν μη καταφύγης εις ιερέα, δεν αν ακεάς την υγειάν σου, απομένει φυσικού κι ελλάτωμα.

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1918)

Μπόβος: φανταστική τις υπόστασις δι’ης εκφοβίζουσι τα νήπια, ίνα μη κλαίουν και αντακτούν) «Ισώνα παιδί μου,μη σε πάρει ο μπόβος»

Δένδιας, Μιχαήλ (1915)

Αγερίζομαι = εκτίθεμαι εις τον κακοποιόν δαίμονα του αέρος και ως εκ τούτου ασθενώ. Αγέρισμα = προσβολή υπό του αγερικού. Αγερικό= ο κακοποιός δαίμων του αέρος

Δένδιας, Μιχαήλ (1915)

Κακά πράματα= δαίμονες, φανταξά και τα τοιαύτα. Όλα ταύτα λέγονται περιλκοτικής : κακά πράματα μη προφεραμένον απ'ευθείας του ονόματος αυτών προς εκρημισμόν δια την ολεθρίαν και φοβεραί αυτών ενέργειαν.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)

Ζαέρι, το (πληθ. Τα ξαέρια)=ζωντικόν πειράζον τους ανθρώπους, διωκόμενον δε υπό του κεραίου. Άν όμως καή το ξαέρι υπο του κεραυνού, τότε ο ήδη πειρασθείς άνθρωπος δεν θεραπεύεται.

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1918)

Ο άνεμος (ατμοσφαιρκός αήρ)έχων μεγίστων επιρρήν εις της υγείας του ανθρώπου, ενομίζετο υπο την αρχαίαν πλήρης αφανών και ολεθρίων θεοτήτων, Εμπουστην Αρσενικών δηλ, τας προλήψεις δε ταύτας των προγόνων κληροτομήσας ο Ελλην. Λαός εσχημάτισε κατ' αναλογίαν και την φράσιν ανεμοτρέχει μου εκ του άνεμος και τρέχων=κυνούμαι και σημαίνει μοι τεκταίνεται υπό της τύχης, εν τω ανέμω δισλειτουργείται εναντίον...

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)

Παρμένος=λωλός, τρωτός, Παρμενοσειρία η=τρελή γενεά, γενεά ή φαμελιά λωλών, που έχει πολλούς λωλούς

Πουλάκης, Δημήτριος Γ. (1890)

Ξωτικόν =στοιχειό, φάντασμα, Ξωτικιά=στρίγλα, μάγισσα

Σαμίδης (1905)

Aφουρισμέν' ράχ. Σ'αυτήν δεν είνι να πάς νύχτα, γιάτ παρουσι'αζουντι αγιρκά πράματα. Μπουρεί να πάθ ου άνθρουπους δίχους να καταλάβ την ώρ'αυτή. Θέλ' φουτγιά παρουσιαστή, θέλ' γ'ναίκις ευρισθούν ώστι ξαρμάτουτος ου άνθρουπους μπουρεί να πάθ πουλλά. Όπους έπαθι ου Βασίλ'ς ου Ντιλέζους. Άν περιπτώσ' δε βρίσκουνταν ου τσουπανόσκ'λους να γαυγίσ', πλέον αυτός σωτηρία δεν είχι. Κι δηυτέραν απουχήν ου Νικάλαους...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)

Προλήψεις τινές εν Πάπιγκω

“Άμ’ απιράης απού λάκκουν (ρύακα) κι σι φουνάξ’ κάνας στ’ όνουμά σ’, να μην απουλουηθής (αποκριθής) γιατί σ’ παίρν’ οι τζίνις (ή άλλως: οι σαϊταναραίοι) τα’λαλιά κι βουβαίνισι". "Οι τζίνις φέρν γύρα ‘ς τς λάκκ τα Τρίτις, του σαραντάημιρου και τα δουδικάημιρα". "Δεγ κάν’ τα λούζουντι τα δουδικάημιρα, μ’ Παρασ’κιυή, τ’ αηλαζάρ’ κι τ’ αηθουδώρ’, γιατί παθαίν’ν απού πουνουκέφαλου. Κατά π’ λέν "Κόρη λούσκι...

Αναγνωστόπουλος, Γ. (1916)

Βιστιρίζω-βιστιρισμένος=ο πσοσβαλλόμενος και επειρεαζόμενος υπό πνεύματος ακαθάρτου. (κτρ=προστριβόμενος εκ σκληρόν τι πράγμα αλγώ 'ς πάρχω κάκωσιν)

Κωνσταντινίδης, Θεόδωρος

Παραδόσεις: Πρόσφατες εγγραφές

Καραμούζα : Φόβητρον των μικρών παιδιών όμοιον τω Λάμια, Μούμα ﻿

Ξωτικά= οι δαίμονες ﻿

Σέρενα (η) = Σειρκή, κακώε και ολεθρία γυνή. ﻿

Το ξωτικό= το απο 'ξώ, το εκ δαιβολικώς συνεργείας. ﻿

Ξωτικόν = κυρ τα έξω απ' εδώ. ﻿

“Δε φαίνεσαι, σου πομένει ψεγάδι” (πειραζόμενος υπο δαιμονίου, αν μη καταφύγης εις ιερέα, δεν αν ακεάς την υγειάν σου, απομένει φυσικού κι ελλάτωμα. ﻿

Μπόβος: φανταστική τις υπόστασις δι’ης εκφοβίζουσι τα νήπια, ίνα μη κλαίουν και αντακτούν) «Ισώνα παιδί μου,μη σε πάρει ο μπόβος» ﻿

Αγερίζομαι = εκτίθεμαι εις τον κακοποιόν δαίμονα του αέρος και ως εκ τούτου ασθενώ. Αγέρισμα = προσβολή υπό του αγερικού. Αγερικό= ο κακοποιός δαίμων του αέρος ﻿

Παρμένος=λωλός, τρωτός, Παρμενοσειρία η=τρελή γενεά, γενεά ή φαμελιά λωλών, που έχει πολλούς λωλούς ﻿

Ξωτικόν =στοιχειό, φάντασμα, Ξωτικιά=στρίγλα, μάγισσα ﻿

Βιστιρίζω-βιστιρισμένος=ο πσοσβαλλόμενος και επειρεαζόμενος υπό πνεύματος ακαθάρτου. (κτρ=προστριβόμενος εκ σκληρόν τι πράγμα αλγώ 'ς πάρχω κάκωσιν) ﻿

Καραμούζα : Φόβητρον των μικρών παιδιών όμοιον τω Λάμια, Μούμα

Ξωτικά= οι δαίμονες

Σέρενα (η) = Σειρκή, κακώε και ολεθρία γυνή.

Το ξωτικό= το απο 'ξώ, το εκ δαιβολικώς συνεργείας.

Ξωτικόν = κυρ τα έξω απ' εδώ.

“Δε φαίνεσαι, σου πομένει ψεγάδι” (πειραζόμενος υπο δαιμονίου, αν μη καταφύγης εις ιερέα, δεν αν ακεάς την υγειάν σου, απομένει φυσικού κι ελλάτωμα.

Μπόβος: φανταστική τις υπόστασις δι’ης εκφοβίζουσι τα νήπια, ίνα μη κλαίουν και αντακτούν) «Ισώνα παιδί μου,μη σε πάρει ο μπόβος»

Αγερίζομαι = εκτίθεμαι εις τον κακοποιόν δαίμονα του αέρος και ως εκ τούτου ασθενώ. Αγέρισμα = προσβολή υπό του αγερικού. Αγερικό= ο κακοποιός δαίμων του αέρος

Παρμένος=λωλός, τρωτός, Παρμενοσειρία η=τρελή γενεά, γενεά ή φαμελιά λωλών, που έχει πολλούς λωλούς

Ξωτικόν =στοιχειό, φάντασμα, Ξωτικιά=στρίγλα, μάγισσα

Βιστιρίζω-βιστιρισμένος=ο πσοσβαλλόμενος και επειρεαζόμενος υπό πνεύματος ακαθάρτου. (κτρ=προστριβόμενος εκ σκληρόν τι πράγμα αλγώ 'ς πάρχω κάκωσιν)