Recent entries

Οι στρίγλες

Οι «στρίγλες», πεταλούδες που τριγυρίζουν στην αναμμένη λάμπα, είναι γυναίκες των διαβόλων. Αυτές «τις στέλνει ο διάβολος» να κλέψουν την φωτιά από τους ανθρώπους. Εκεί όμως που προσπαθούν να επιτύχουν τον σκοπόν τους καίγονται τα φτερά τους και «ψοφάνε». Οι διάβολοι χωρίς να τις λυπούνται καθόλου στέλνουν αμέσως άλλες, οι οποίες παθαίνουν τα ίδια».

Γεωργούλας, Σωκράτης Δ. (1966)

Δαίμονας λέγεται και ο αρρωγός, ο φύλαξ της ψυχής δαίμων (άγγελος), σπώνδα των ελληνικών κ εκκλησιαστικών προλήψεων: «ετσά μου, λέ’ ο δαίμονάς μου να σ’ αφήσω». Δαιμονιάρης λέγεται ο θυμοειδής, ου ο δαίμων (ψυχή), είναι δύστροπος κ οξύθυμος.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)

Παππούς, ο= Διάβολος (στην απειλή): «θα σε στείλω στον παππού σου» = «…..στο διάβολο»

Πουλάκης, Δημήτριος Γ. (1891)

Τρικιέρης= ο διάβολος ως έχων πολλά κέρατα. Τρισάκακος= ο διάβολος κατ’ ευφημισμόν.

Νεστορίδης, Κ.

«Δεν ήταν ο Τραdάφ’λος ατός τ. Αλλιώς θα γένdαν φον’κό. [Τραdάφ’λος= ο Διάβολος, φον’κο= ελέχθη σχετική με έναν καβγά. Δυο μεθυσμένοι έκαμναν παρεκτροπές και οι χωργιανοί, προπάντων οι γυναίκες, τους έδειραν.

Μέγας, Γ. Α. (1938)

Μια μέρα, το Μά’, πήγα στην Ατσκή και το γιόμα με σιούρdισαν. Ήφκα πόνα σπίτι πήρα το δρόμο, βρέθκα αλλού, με φαίνταν που ο ήλιος βασίλευε στο Μούδρος. Με βαστούσαν τα μάτια, μαθέ τσατίζω έναν άθρωπο και δείξε τα Σβέρδια. Τότε πια κατάλαβα και βρήκα το δρόμο. Σα bήγα ξανά, κειός άθρωπος που πήγα, μ’ είπε «τον τάδε τον πήραν οι οξαπεδώ» και τον πήγαν σ’ ένα μετόχι κι απεκεί σε μιαν αgλησά και κει κατάλαβε....

Μέγας, Γ. Α. (1938)

Κατσικοβέτουλο= ο δαίμονας στη φράση όλο κατσικοβέτουλο έχει αυτός μέσα του.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)

Καταργίτης= ο διάβολος (Κονδυλάκης). μίσημα και μισημένος= διάβολος (Ζωγραφάκης).

Ξανθουδίδης, Στέφανος Α. (1919)

Δαιμονικά

Δαίμονες υπάρχουν στα σπίτια την καταραμένων. Στα σπίτια που φέρουν την κατάρα του πατέρα ή της μάννας. Τα σπίτια αυτά έχουν ένα δαίμονα, το καθένα με το όνομά του, για να τους κυνηγούν τους καταραμένους, για να τους βασανίζουν, να πλέκουν τις χαίτες των αλόγων, ν’ άλλαζουν την θέσιν των εργαλειών, χωρίς κάν να είναι αυτά τα στοιχειά και οι βρικόλακες.

Μπέλλος, Αναστάσιος Ζήση (1962)

Τα διαβολικά τα βλέπουν λένε οι ελαφροήσκιωτοι. Οι λαγοί πιστεύουν πως είναι κοπάδι του διαβόλου. Πολλοί κυνηγοί αφηγούνται, ότι νύχτα που φύλαγαν στο καρτέρι είδαν να ξεπετάγωνται μπροστά τους δέκα – είκοσι λαγοί. Κι ανάμεσά τους ένας άσπρος λαγός να κάθεται και να τους φυλάη, να τους οδηγή. Αυτός λένε είναι ο δαίμονας που βόσκει το κοπάδι του. Αλλοίμονο στον κυνηγό που θα τολμήση να πυροβολήση....

Βλάχος, Αναστάσιος Δ. (1953)

Περίδρομους= ο διάβολος.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1923)

Αφηγήσεις περί οξαποδιτών.

Μια γριά θέριζε σ’ ερημικό χωράφι «παράωρα» 12 η ώρα το μεσημέρι. Την χτύπησε τότε κακό αερικό και την πήραν μαζί τους οι οξαποδίτες. Το ταγάρι της το βρήκαν ύστερα από πολλές μέρες πεσμένο μακρυά από το χωράφι. Η γριά εξαφανίστη από το χωριό. Εφτά χρόνια την παίδευαν οι οξαποδίτες να την γκρεμίσουν στη θάλασσα από τις βραχώδεις και απόκρημνες παραλίες του Αιγαίου. Τέλος την σήκωσαν πολύ ψηλά στον...

Βλάχος, Αναστάσιος Δ. (1953)

σ. 26 Καταφαένος= διάβολος, επικατάρατος (Ικαρία). σ. 58 Σκατόφωλος= ο Διάβολος (Κεφαλληνια).

Δουκάκης, Δημήτριος Χρ. (1915)

Διάτανος= διάβολος

Άγνωστος συλλογέας

Γουσάτο, τα = τα δαιμόνια, τα φαντάσματα, στα το πλήθος αυτόν.

Νεστορίδης, Κ.

Σιατραρούλης= ο άρχων των διαβόλων. Τα όργανά του λέγονται κ περίδρομοι και περιτρέχοντη κοντά κατά τα κελεύσματά του. Διάβολος= διάγη εν μεγάλη λύση. Τα Θεοφάνεια, ως οιδόμου δυνάμενος να πλησιάση, ω πάντων, ηγιασμένων δια του αγιασμένου ύδατος. Όθεν: φοβάται σαν ο Διάβολος τα Φώτα.

Γρέζος, Τριαντάφυλλος

Τάδεπιος= διάβολος ς δέπιος.

Χριστοβασίλης, Χ.

Ριματίστους διάουλος. (Ριμαλίστος= ο εις το ρέμα ευρισκόμενος ούτως κι ένθα οι χειρότεροι από όλους. (Παραδέχονται ότι οι διάβολοι συχνάζουν εις τα ρεύματα. Και επεξήγουσι του συλλογέως.)

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1923)

Παππούς (ο)= διάβολος

Πουλάκης, Δημήτριος Γ. (1890)

Δεισιδαιμονία περί φαντασμάτων

Εις ένα μικρό χουργιό του Καζά Ορτάκιοϊ, οπουτού λεν Κιτενλή ευρίσκονται κάθι μέρια όπου κατοικούν δαιμόνια κι ονομάζονται «Τσίρ του πηγάδ’ στης συκαίς του βούλαου του πηγάδ» Αυτά είνι τα μέρια όπου κατοικού τα στοιχειά. Ένα βράδ’ μια γυναίκα δεν είχι νερό κι δίψασι την νύχτα κι πάει να πάρ νερό μι τη λαγήνα κι καθώς κατέβκι κουντά στου πηγάδ βλέπ’ έναν χούρο μι νταούλια κι γκάϊντης όπου χόρηυαν κι...

Κουρτίδης, Κωνσταντίνος Γ.; Κωνσταντινίδης, Γ. (1890)

Παραδόσεις: Recent submissions

Παππούς, ο= Διάβολος (στην απειλή): «θα σε στείλω στον παππού σου» = «…..στο διάβολο» ﻿

Τρικιέρης= ο διάβολος ως έχων πολλά κέρατα. Τρισάκακος= ο διάβολος κατ’ ευφημισμόν. ﻿

Κατσικοβέτουλο= ο δαίμονας στη φράση όλο κατσικοβέτουλο έχει αυτός μέσα του. ﻿

Καταργίτης= ο διάβολος (Κονδυλάκης). μίσημα και μισημένος= διάβολος (Ζωγραφάκης). ﻿

Περίδρομους= ο διάβολος. ﻿

σ. 26 Καταφαένος= διάβολος, επικατάρατος (Ικαρία). σ. 58 Σκατόφωλος= ο Διάβολος (Κεφαλληνια). ﻿

Διάτανος= διάβολος ﻿

Γουσάτο, τα = τα δαιμόνια, τα φαντάσματα, στα το πλήθος αυτόν. ﻿

Τάδεπιος= διάβολος ς δέπιος. ﻿

Παππούς (ο)= διάβολος ﻿