Αναζήτηση

Αποτελέσματα 1-10 από 700

Άλλη παράδοις περι Παναγίας της Ατταλειώτισσας, όσο αφορά την 'ιδρυσιν της εκκλησίας ταύτης είναι η εξής : Οτε καταδιώκοντο οι χριστιανοί ηναγκάζοντο να κρύπτουν τα εικονίσματα όπου ηδύναντο δια να μη καταστρέφονται υπό των εχθρών. Τα έκρυπτον δηλαδή και εντός γής και μέσα στη θάλασσαν. Ένα από τα εικονίσματα αυτά έφεραν τα κύματα της θαλάσσσης εις τον Αμίτη, ότε δε, μετά πάροδον πολλών χρόνων ανεκαλύφθη το εικόνισμα τούτο, ευρέθη υπό κάτω του και ένα φίδι. Εκ της επιγραφής του εικονίσματος, οτι ήτο από την Αττάλεια εκτίσθη η εκκλησία, η οποία ωνομάσθηκε Παναγία Ατταλειώτισσα.

Κορακίτης, Δ. (1920)

Όταν κράξη μεσονύχτι ο πετεινός, δεν πρέπει να βγαίνη κανείς έξω απ' το σπίτι του, γιατί εκείνη την ώρα τριγυρνάει ο Τρισκατάρατος με τις Καλές Κυράδες.

Άγνωστος συλλογέας (1929)

Ικεί π’ κοιμάτι του πιδάκ’ του μικρό, άμα είνε ασαράντγον, αλλότι του γλέπς κι γιλάει κι άλλοτι κλαίει. Τότι π’ γιλάει τ’ λέει η Μοίρα: έρχιτ’ η μάννα σ’! Τότι π’ κλαίει, τ’ λέει πως θα πιθάν’ η μάννα τ’. Η μοίρα είνι, γλέπς, π’ τα κανουνίζ’ ούλα κι ό,τ’ γράψη σε τρεις μέρις, κείνον θα πιράσ’ ου άνθρουπους σ’ ούλ’ τ’ ζουή τ’.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)

Ο αρχαίον αστερισμός Άρκτος λέγεται Κλέφτες. Είναι έφτα. Στη μέση απ' τους έφτα είναι ένας κλέφτης πόλει το σκλάβο στην αμασκάλη (αστεράκι που μόλις διακρίνεται). Οι δυό είναι καρτέρι μπρόστα που καρτέρούν να πάρουν το σκλάβο. Κι έτσι λένε πώς ήταν κλέφτες και γίνηκαν αστέρια.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)

Οι γι’ Αγουδαίοι ζυγώνανε την Παναγία να την πιάσουν μια φορά κι αυτή έτρεχεν σ’ έναν κάμπο σπαρμένο από λουμπίνια. Τα λουμπίνια ήσανε μεστωμένα και τα λουβιάν των τσίτωναν τα πόδια τση Παναγίας και ξαιμάτωναν. Η Παναγία στον πόνον τζη απάνω των καταράστηκεν: «την κατάρα μου νάχετε και την πίκραν τση καρδιάς μου να πάρετε» Μα κάποιοι φτωχοί που άκουσαν την κατάρα παρακάλεσαν τη Παναγία κ’ είπαν. «Όχι Παναγία μου, γιατί τα τρων οι φτωχοί και ζούνε». Η καλή Παναγία αλλάσσει την κατάρα: «ας γλυκαίνουν τα λουμπίνια για να τα τρων οι φτωχοί μα να τα βράζουν εφτά φορές ομπρός». Για να κρυφτή η Παναγία, να μην την πιάσουν τότε, έτρεξεν κ’ εμπήκεν σ’ ένα κουράδι αίγες που βοσκούνταν κειό κοντά. Οι γ’ αίγες όμως φύγανε και πιάσαν τα πλάγια. Η Π. καταρίστηκεν κ’ είπεν «την κατάρα μου νάχετε κι όλο σηκωμένη νάχετε την ορά σας να φαίνεται ο κώλος σας και να τρέμετε στη βροχή και στο χιόνι». Κ’ ετσά το πάθανε κιόλας. Ύστερα πήγεν η Παναγία στα πρόβατα να κρυφτή, τα καλά πρόβατα μαζωχτήκανε γίνηκαν σωρός κι έκρυψαν την Παναγία. Αυτή τα ευκήστηνεν κ’ είπεν» την ευκή μου νάχετε κι όντε βρέχει και χιονίζει να μην εργάτε μόνον να βράζετε κ’ εις το χιόνι απάνω να γεννάτε τα παιδιά σας». Την ίδιαν ευκή πήραν και τα βούγια γιαυτό βρέχουνται και χιονίζουνται και στέκουν ήσυχα βράζουν και καπνίζει η ράχη των από την ζέστη κι αναχαράσσουν το φαιν των.

Άγνωστος συλλογέας (1927)

Βουρβούλακας. Εκ τινά κώδικα του 1756 περιέχονται τα εξής : Τούτα τα ψηφία είναι δια τους βουρβουλάκους: Μ-Τα-Μ-Α-Κ-Τα-Γ-Θ-Χ-ς-Π-Π-Τ-Τ-Τ-Ξ-Δ-Μ-Ν-Φ-Τ-C-Τα-Τα-ς-Χ-Ω-Ε-Τα-Μ-Τα-Π-Κ-Φ-Γ-Δ-C-Τ-Τ-ς-Χ-Ω-Ε-Τ-Μ-Τ-Π-Κ-Φ-Γ-Δ-C-Τ-Δ-Μ-Ν-Τ-Τ-Χ-Μ-Θ-Μ-Ξ έξελθε και αναχώρησαν από του δαύλου του θεού. Τα άνωθεν ψηφία είναι η εξήγησης αυτών. Μετά μέλον κατεργήθηκε, στήτο πάντων τούτο το ξεδέμονες, ερίπτουσι τούτο το στοιχείο εν τω μετώπω πάν κακόν φυγάδευσον το δαιμόνιον τούτο Χριστέ μεθ’ ημών στήτω έξελθε και ανχώρησον από τον δούλου του θεού. Επίσης και η ακόλουθος περιγράφη επιβεβαιοί των γενικών τότε δεισιδαιμονίαν. –Αρχη θεώ δια να χαλάσης βουρβουλάκους πρώτον μεν κάμε αγιασμού και να υψώση Πναγίαν και ν’ανάψη τρία κερία έπειτα να ανοίξης του τάφου να διαβάσης τους αφορισμούς της βαπτίσεως ‘ς του μεγάλου Βασιλείου και το πρώτω εθνικώ και τα κερία του αγιασμού να τα κάμης σταυρούς και να τα βάλης στου τάφου, στο κεφάλι, στα πόδια και εις το έναν πλευρόν ‘ς εις το άλλο.

Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Μ. (1922)

Περνούσε τη ν'υχτα απόξω από την πόρτα του εκκλησιδίου της Αγίας Παρασκευής στη Δερβέκηστα. Άλλοι σύντροφοι που περνούσαν απόξω παρακάτου του είπαν να καλησπερίση τους πεθαμένους. Αυτός είπε “Καλησπέρα, πιθαμένοι. Μέσα στην εκκλησία ήταν τρείς διακουνιαραίοι και είπαν : Καλησπέρα, καλησπέρα, καλησπέρα. Ο άνθρωπος έμεινε πήγε σπίτι του, αρρώστησε και πέθανε.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926)

Καλλικάντζαροι: Άπασας αι γεννώμεναι την 25 Δεκεμβρίου γίνονται Καλλικάντζαροι, δια να εμποδίσωσι τούτα, το πουδίομ άμα γεννηθή το περιβάλλουσι δια ψάθης. Οι καλλικάντζαροι γίνονται αέρες και εισχωρούσι δια των σχομάδων της της οικίας εντός αυτής και ποιούσι διάφορα κακά εις τους εν αυτή έχουσι μακρούς όνυχας.

Γεωργιάδης, Νικόλαος (1920)

Κλαίει ο βρυκόλακας σα σκόπλου μι του γάλα''(Δηλαδή πιστεύεται ότι ο βρουκόλακας προχωρεί κυλιόμενος(ουχι περιπατών)ως έν ασκί πλήρες γάλακτος. Κατ'εξήγησεν του ιδίου συλλογέτης]

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1923)

Οι Βρυκόλακες είναι άνθρωποι οι οποίοι έχουν εις την κεφαλήν κέρατα, τους δε πόδας μαλλιαρούς. Πηγαίνωσι δεν την νύκτα και κάθονται απάν εις τους ανθρώπους, οίτινες παρ'ολίγον να σκάσουν.

Γεωργιάδης, Νικόλαος (1920)

«
1
2
3
4
. . .
70
»

Αναζήτηση

Φίλτρα

Όταν κράξη μεσονύχτι ο πετεινός, δεν πρέπει να βγαίνη κανείς έξω απ' το σπίτι του, γιατί εκείνη την ώρα τριγυρνάει ο Τρισκατάρατος με τις Καλές Κυράδες.