Πλοήγηση ανά Ευρετήριο πηγών

Αποτελέσματα 1-17 από 17

Ο Χριστός, ο διάβολος και ο γεωργός

Ένας γεωργός, όταν κατά το μεσημέρι τελείωσε το όργωμα στο χωράφι του, κάθισε στο τραπέζι του να γευματίση. Την στιγμή αυτή στάθηκαν από πάνω του αόρατοι, ο Χριστός και ο διάβολος. – Δικός μου είναι αυτός είπε ο Χριστός. Όχι είναι δικός μου του απαντάει ο διάβολος. – Ο Χριστός τότε του λέει: Αν, ο άνθρωπος αυτός, πριν αρχίσει να τρώγη, κάμει το σταυρό του, τότε θα είναι δικός μου, αλλοιώτικα θα είναι...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Υποχθόνιαι φωναί

Ένας όμιλος συνοδοιπόρων μεταβαίνων στο Λιδωρίκι, ενύχτωσε στη θέσι ‘’Μελανά Λιθάρια’’μεταξύ Αρτοτίνης και Κρεατσίου της Δωρίδος και έπεσαν να κοιμηθούν. Πριν καλά-καλά πάρουν το πρωτούπνι, σηκώθηκαν όλοι έντρομοι!Ένας εκ της συντροφιάς, ακριβώς υποκάτω από τη θέσι που κοιμόταν, άκουσε μια παράξενη φωνή : ‘’Έι με πάτησες!γεμάτος φόβο πετάχτηκε από τον ύπνο του και συλλογιζόταν. Να ήταν τάχα φωνή ή...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Το τίμιον ξύλον

Ένας οικογενειάρχης υπέπεσε στο πολύ μεγάλο αμάρτημα της αιμομιξίας. Μετενόησε για την πράξι του και θέλησε να εξομολογηθή, μήπως και ελαφρύνει λίγο τη θέσι του. Όλοι όμως οι πνευματικοί προς τους οποίους κατέφυγε, του δήλωσαν ότι το αμάρτημά του ήταν τόσο πολύ μεγάλο, ώστε αυτοί δεν ήσαν ικανοί να τον λυτρώσουν ή και να τον ελαφρύνουν. Ο άνθρωπος αυτός τότε έχασε κάθε ελπίδα, ότι μπορούσε να βρη...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Η Γριβούλα

Είναι πτηνόν ωδικόν κατά τι μεγαλύτερον από τον σπίνον,κοινώς τσόνον.Έχει χρώμα σταχτί και επι της κεφαλής του λοφίον-κατσούλα, εξ ού και κατσιλέρα. Είναι της αυτής οικογενείας με την σιταρ’ιθρα,γαλιάντρα και τον κορυδαλό.Κατά την άνοιξιν,οπότε έχει- ως και όλα τα άλλα πουλάκια-τους έρωτας του,ακούεται το γλυκύμολπο και παραπονιάρικο λάλημά της λίαν ευκρινώς,λές και είναι ανθρώπινη φωνή! –Γρίβα-Γρίβα-Γρίβα-Γρίβα!...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Νεραϊδάλωνα

Εις ένα τέτοιο νεραϊδάλωνο μια βοσκοπούλα, υπό το γλυκύ φως του φεγγαριού, είδε νεράϊδες να χορεύουν και εις σχετικήν πρόσκλησίν των, η άφοβη κόρη κατέφθασεν επί τόπου. Χωρίς να χάση καιρό, με αδαμιαία περιβολή τώρα, έσερνε πρώτη το χορό. Οι νεράϊδες για να την κάμουν να γελάση και της πάρουν τη φωνή, της τραγούδησαν ένα παράξενο και πολύ κωμικό τραγούδι: «Δαίμων ήμουν, δαίμονα είδα, τέτοιον δαίμονα...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Η Σαράντινα

Η Οξυά (της Φθιώτιδος) εις το ανατολικό τμήμα της, το οποίον είναι γυμνόν, λέγεται Σαράντινα. Κατά την παράδοσιν, γαμήλιος πομπή – κοινώς συμπεθερικό αποτελουμένη εκ τεσσαράκοντα προσώπων, προσεβλήθη εξαίφνης επί του οροπεδίου κατά τινα φθινοπωρινήν ημέραν, υπό σφοδροτάτης χιονοθυέλλης. Λόγω δε της αποτόμου πτώσεως της θερμοκρασίας, κατελθούσης εις πολλούε βαθμούς υπό το μηδέν, όλα τα μέλη του σώματος...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Κάποτε πότε άξαφνα, είναι καταξαστεριά και ντίπ ολότελα αέρας δεν φυσάει, παρουσιάζεται στα γίδια μας ή στα πρόβατά μας ένα ξωτικό πράμα, σαν ίσκιος-σαν ένα μικρό κατάμαυρο σύννεφο και διαβαίνει γλήγορα από πάνω τους. Τα πλάκωσε ο ίσκιος, όπως λέμε ημείς οι τσοπάνηδες. Άλλοτε πάλι το ξωτικό παρουσιάζεται σαν ζαγάρι και άλλοτε σαν τραί. Εδώ και λίγες μέρες παρουσιάστηκε στα γίδια μας σαν τραί. Η φάτσα...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Γιατί η βρίζα δεν γίνεται λειτουργιά!

Μαζεύτηκαν όλα τα σπορολαικά- το σιτάρι, το καλαμπόκι, το κριθάρι, η βρίζα καθώς και τα φασόλια, ρεβίθια, φακές, κουκιά και τα μπιζέλια και πήγαν στον Ιησούν Χριστόν να τον χαιρετίσουν και να πάρουν την ευλογία του. Πρώτα πήγε το σιτάρι. Φίλησε το χέι του Χριστού και ύστερα γονάτισε και πήρε την ευχήν του. Ο Χριστός το ηυλόγησε και είπε: Και στην πέτρα να φυτρώνης για να χορταίνη ο κόσμος ψωμί! Κατόπιν...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Οι βρυκόλακες ή βρουκόλακες

Μερικοί άνθρωποι βρουκολακιάζουν, δηλαδή μετά τον θάνατον των, κατά την δοξασίαν των ορεινών χωρικών της Ρούμελης, η ψυχή των μέν μεταβαίνει εις τον άλλον κόσμον, αλλά παραμένει και περιφέρεται ασκόπως εις τους γνωστούς των τόπους! Αυτό συμβαίνει εις εκείνους μόνον, οι οποίοι εκ διαφόρου αιτίας αποθανόντες εις ερημικόν μέρος, έμειναν άταφοι. Οι βρουκολακιάζοντες συνήθως εμφανίζονται υπο μορφήν φωσφορούχου...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Πως η γυναίκα έσκασε το διάβολο

Ο διάβολος κάποτε μεταμορφώθηκε σε άνθρωπο και παντρεύτηκε. Σαν δαίμονας που ήταν, προσπάθησε με κάθε τρόπο να κάμη τη γυναίκα του να σκάση από τη στενοχώρια της. Άκουσε εδώ γυναίκα – της λέει. Ότι διαταγή σου δίνω, οφείλεις να την εκτελής. Αλλοίμονό σου αμ δεν συμμορφωθής. Εγώ τώρα φεύγω και πάω στην αγορά. Συ εδώ πίσω που θα μείνης, θα σκουπίσης το σπίτι και δεν θα το σκουπίσης. Η δυστυχισμένη στενοχωρήθηκε...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Του Μανώλη ο γάμος

Ο Μανώλης ήταν ένας γεωργός απ’ τ’ Άγραφα. Μια νύχτα γλέπ’ στον ύπνι του ένα παράξενο όνειρο. Είδε πως του παρουσιάστηκε τάχα ένας άνθρωπος στ’ άσπρα ντυμένος, με άσπρα μαλλιά και γένεια, πολύ ψηλός και του λέει :Τι κάθεσαι Μανώλη ; -Τι θέλ’ς να κάμω ; -Να , τι να κάμης. Θα σφάξης το βόιδι σου, θα πάρης το τομάρι του και θα πάς στην Πόλη και θα γίνης πλούσιος! Την αυγή που ξύπνησε ο Μανώλης, θυμήθηκε...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Οι σημερινοί Έλληνες πιστεύουν ότι μεταξύ μας υπάρχουν κάπου – κάπου και νεραϊδογέννητοι. Στο Μεσολόγγι π.χ. ενθυμούμαι – ήτο ευρέως διαδεδομένον και επιστεύετο παρά πολλών, - ότι ο τότε συνταγματάρχης Μάνεσης ήτο από Νεράϊδα γεννημένος και τούτο, ως είναι εύλογον, προήλθεν, εκ του ότι ούτος – κατά κοινήν ομολογίαν ήτο εκπάγλου καλλονής.

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Η αναποδοφωτιά

Πολλάκις εις τους οδοιπορούντας κατά τας ασελήνους και σκοτεινάς νύκτας, παρουσιάζεται εξαφνικά έμπροσθέν των ένα ξωτικό, υπό μορφήν μικρού κυνηγετικού σκύλου – σαν ζαγάρι – κατά την έκφρασιν των χωρικών, το οποίον βαδίζει άνω και κάτω του δρόμου και παρά τους πόδας του ανθρώπου, σαν να θέλη να τον ενοχλή και να του φέρη εμπόδια στο δρόμο του και δυσκολία στην πορεία του. Για μια στιγμή εξαφανίζεται...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Πρό τινων ετών μία διάδοσις, ότι στο ορεινό χωριό της Ναυπακτίας-τη ΜΙΚΡΗ ΠΑΛΟΥΚΟΒΑ-νύν ΛΕΥΚΑ- παρουσιάζεται κατά τας σκοτεινάς νύκτας εις τα γιδοπρόβατα, ένα παράξενο ξωτικό, ένας τράγος με ανθρωπίνην μορφήν, ο οποίος προκαλέι τον πανικόν και τον θάνατον των ανωτέρω ζώων, ανεστάτωσε και κατετάραξε τον κόσμον των ποιμένων.

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Οι Καλικάντζαροι-Καρκατζούλια και Πάγανα

Το είδος αυτό των δαιμόνων-τα ξωτικά, όπως τα λένε γενικώτερον-παρουσιάζονται κάθε χρόνο, μόνον την παρα,ονήν των Χριστουγέννων μέχρι των Φώτων, οπότε και εξαφανίζονται.

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Οι Καλικάντζαροι-Καρκατζούλια και Πάγανα

Το είδος αυτό των δαιμόνων-τα ξωτικά, όπως τα λένε γενικώτερον-παρουσιάζονται κάθε χρόνο, μόνον την παραμονήν των Χριστουγέννων μέχρι των Φώτων, οπότε και εξαφανίζονται. Επειδή οι χωρικοί γνωρίζουν εκ πείρας ότι τα σατανικά αυτά ερέσκονται να επισκέπτωνται τους μύλους, φροντίζουν εγκαίρως να έχουν επάρκειαν αλέσματος για το διάστημα των ημερών αυτών. Μια χωρική εκ της Ζηλίστης της Ναυπακτίας –η Μάρω-ευρεθείσα...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Ο τυφλίτης

Το φίδι είναι στραβό και βλέπει-κατά την πρόληψιν των χωρικώ-μόνον στη γιόμοσι του φεγγαριού δηλαδή κατά την πανσέληνον.

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)

Πλοήγηση ανά Ευρετήριο πηγών

Ο τυφλίτης Το φίδι είναι στραβό και βλέπει-κατά την πρόληψιν των χωρικώ-μόνον στη γιόμοσι του φεγγαριού δηλαδή κατά την πανσέληνον. ﻿

Ο τυφλίτης

Το φίδι είναι στραβό και βλέπει-κατά την πρόληψιν των χωρικώ-μόνον στη γιόμοσι του φεγγαριού δηλαδή κατά την πανσέληνον.